Hefði aldrei farið í bíó ef ég hefði vitað þetta

Ég settist hérna niður í sakleysi mínu í kvöld til að fara bloggvina-rúntinn. Þetta átti að taka fljótt af. Ég ætla ekki, skal ekki, vil ekki, mun ekki fara seint að sofa í kvöld. Það er einlægur ásetningur minn. Ég las hvert bloggið á fætur öðru. Þessir vinir mínir eru einstaklega afkastamikið fólk og duglegt að blogga.

Ég öfundaðist út í Lísu því hún fór á Josh Groban í gær.

Ég hló að sögu um konu sem Kristín Katla þekkir sem datt í Austurstrætinu og minntist um leið þess þegar ég datt sjálf í Austurstrætinu sem unglingur. Hræðileg lífsreynsla.

Ég er enn að vinna í því að komast yfir að lesa öll bloggin hennar Gurríar og bíð eftir svari um leyndarmál sokkabuxnanna

Þorsteinn samdi limru um brjóstin á mér og flaggaði brjóstunum á Sophia Loren á bloggi sínu. Þorsteinn var mjög brjóstgóður maður í dag

Guðríður Péturs, hún Emma mín, er sannfærð um að enskan hennar sé slæm. En það er allt í lagi því það er bull og svo gaf hún mér pakka í gær.

Brynja hætti sér á hálan ís í dag. Bæði í vinnunni og á blogginu. Gladdi okkur perrana með dónalegum bröndurum en móðgaði örugglega einhverja sem eru minna-perralega-sinnaðir. Hún móðgaði líka nýjan starfsmann í vinnunni hjá sér.

Benedikt er í einhverjum framtíðarpælingum og ég gat ekkert hjálpað honum með það. En margir aðrir hjálpuðu samt svo ég er ekkert með samviskubit.

Guðmundur Búdda lenti í ævintýri í dag því hann gekk inn í Gurríar-blogg. Var eiginlega In the Twilight zone..

Svampur (sonur Sveins) hefur áhyggjur af kynslóðatímabilum en það er nú ekki Krónu virði finnst mér.

Hrólfur opinberaði það fyrir alþjóð að hann hangir inn á Barnalandi alla daga og rífst við einhverjar kerlingar

En svo ég gerði mistök. Ég fór inn á bloggið hennar Jennýar. Ég las nýjasta bloggið hennar. Sem ég hélt að væri það eina sem ég ætti eftir að lesa. Nei, ekki var það nú alveg. Ég las því næsta blogg á undan því. Og næsta þar á undan.. og þar á undan og þar á undan og skyndilega sé ég að ég missti af bloggi frá frúnni síðan í gær (eiginlega fyrradag þar sem við erum núna komin inn á fimmtudag). Þar sem hún nefnir nafnið mitt ca 10 sinnum. Nafnið mitt. Blogg ætlað mér. Og ég les það ekki fyrr en sólarhring seinna. Ég meina.... Guð á himnum. Ég hefði sko aldrei farið í bíó í kvöld með Gelgjunni ef mig hefði grunað þetta.

Og það er meiri bömmer í stöðunni. Þetta er ástæðan fyrir fjölgandi heimsóknum hjá mér. Því Jenný bloggaði um mig. Ég er ekkert nema vanþakklætið. Svei því.

Ykkur hin, mínir elskulegu bloggvinir, sem ég hef ekki minnst á hér að ofan bið ég innilega að hafa mig afsakaða þangað til á morgun. Jenný barasta dregur úr mér allan mátt. Mig svíður í augun af oflestri og er komin með harðsperrur í kjálkana af því að hamast á nikótíntyggjóinu hérna fyrir framan tölvuskjáinn.

Ég held ég fari að leggja mig. Vona að það verði slagveðurs rigning á morgun svo ég hafi afsökun fyrir því að fara ekki út með hundana og hafi tíma til að fara restina af bloggrúntinum.

Vörur aftukallaðar

Hvernig ég fékk ör á hægra brjóstið

Þetta er ekki löng eða flókin saga. Því miður (fyrir ykkur) er ekkert kynferðislegt við hana heldur.

1. Viddi var hvolpur.
2. Hann var úti í garði.
3. Ég heyrði hann væla ámáttlega.
4. Ég fór út.
5. Viddi hékk fastur á framlöppunum á girðingunni.
6. Strokuáráttan strax komin í ljós, hafði reynt að hoppa yfir.
7. Ég var í flegnum topp.
8. Viddi var hræddur og meiddi sig.
9. Ég reyndi að losa hann. Gat ekki gert það öðruvísi en að lyfta honum upp.
10. Í hræðslukasti sneri Viddi höfðinu og glefsaði í mig. Í hægra brjóstið.
11. Í viku var ég með tannafar á brjóstinu. Var litin hornauga af Bretanum. Hann var ekki að fíla þetta.
12. í dag er þetta bara lítið hvítt ör.
13. Ég erfi þetta ekki við hundinn.

Ætlaði að birta mynd af örinu en myndavélin mín virkar ekki

Skokk sökkar

Gelgjan sem er í 4. bekk var þreytt í morgun. Þegar ég hafði ýtt við henni tvisvar sinnum ákvað ég að leyfa henni að sofa yfir sig. Fannst dagurinn í dag jafn góður og hver annar til að byrja að láta hana taka ábyrgð á að vakna sjálf á morgnana.

Skólinn byrjar 08:10 og kl. 08:15 vakti ég hana. Henni stóð alls ekki á sama en hún má þó eiga það að hún var auðmýktin ein. Ég bjóst við því að hún yrði örg og æst og reið út í mig (hana kippir í kynið þessa elsku). Oooh sagði hún bara. Það verður ekkert smá skammarlegt að koma svona seint.

Ég skutlaði henni í skólann um leið og ég fór í vinnuna og hleypti henni úr við íþróttahúsið. Takk mamma sagði hún og kyssti mig bless. Ég horfði svo á eftir henni hlaupa á löngu leggjunum sínum (sem hún hefur vissulega ekki frá mér) að íþróttahúsinu. Þar tók einhver á móti henni í dyrunum og krafðist greinilega skýringa. Ég sá hvernig gelgjan boraði tá vinstri fótar ofan í glufu á gangstéttinni á meðan hún útskýrði seinaganginn. Táborunin er öruggt merki hjá henni um taugaóstyrk.

Kl. þrjú í dag hringdi hún í mig og var mikið niðri fyrir: Mamma, mamma, veistu hvað ég var heppin. Krakkarnir voru látin hlaupa Rauðavatnshring í íþróttatímanum. Ég er ekkert smáááááá heppin.

Móðir hennar er hinsvegar örlítið efins um að lexía dagsins hafi haft tilætluð áhrif.

Ég var stungin af í morgunsárið

Hundarnir gerðu mig að fífli í morgun.

Ég snaraðist á fætur rúmlega hálfsjö, fór í leppana og tilkynnti Vidda og Bósa að nú yrði farið í göngutúr. Tvær lafandi tungur og skælbrosandi skoltar voru það sem blasti við mér þegar ég dróg fram ólarnar þeirra. Ólarnar eru samt bara til vonar og vara þegar við förum svona snemma út því ég á ekki von á því að nokkur maður sé komin á hestbak á þessum tíma né að til séu eins hressir göngugarpar og ég.

Ég byrjaði á því að fara niður fyrir hús til að kíkja á verksummerki þar. Óþekki hundurinn minn, hann Viddi, hefur það nefnilega fyrir sið að grafa sig út úr garðinum. Mér þykir það ekki skemmtileg iðja hjá honum og girðingin hjá okkur er umkringd alls konar grjóti og ljótum spýtum sem ég stel af nágrönnunum og negli þær  neðst á grindverkið til að reyna að koma í veg fyrir að ævintýraþráin í Vidda fái að njóta sín.

Nema hvað að ég var svona gasalega morgunspræk og hress að burðast með grjót og spýtur úr nágrannagarðinum til að loka fyrir nýjasta gatið í grindverkinu  og leið bara eins og ég væri dugleg bóndakona á leið í fjósið að mjólka, svo mikil var vinnugleðin hjá mér.

Svo sný ég mér við sigri hrósandi þegar verkinu er lokið og verð örugglega svolítið kindarleg í framan (í stíl við allt annað). Hundarnir voru báðir horfnir. Og ég var stödd út í móa skal ég segja ykkur. Engin hús að flækjast í sjónlínunni. Samt var eins og jörðin hefði gleypt þá. Skammirnar.

Þarna stóð ég eins og fífl með tvær hundaólar í hendinni og vel byrg af plastpokum til að hirða upp skítinn eftir þá, en enga hundana. Þeir voru heppnir að ég náði ekki í þá á þessu andartaki. Ég hefði sennilega snúið þá úr hálsliðnum með annarri. Léttilega.

Ég neyddist til að byrja að ganga hringi í hverfinu og hvísla nöfnin þeirra. Vildi ekki að nágrannarnir heyrðu til mín. Ekkert bólaði á gaurunum. Þá ákvað ég að ganga í áttina að Rauðavatni og mætti þá fljótlega Bósa. Hann var bara ekkert skömmustulegur á svipinn þrátt fyrir að vilja ekki gefa upp um viðverustað Vidda. Þar sem ég veit að Bósi eltir bara Vidda og myndi aldrei víkja frá hlið mér nema vegna hans þá ákvað ég að spara kraftana þar til ég hitti óþekktarangann. Svo við Bósi röltum niður að Rauðavatni. Sáum engan hestamann eða göngugarp og alls ekki Vidda. En Lóur sá ég, og tjald. Ég var að bögga þau.

Við Bósi snerum því við og þá hringdi Bretinn.

Hvar ert þú? spurði hann.

Er Viddi kominn sagði ég ógnandi röddu án þess að svara spurningunni.

Já, sagði Bretinn svefndrukkinni, spyrjandi röddu. Fannst þetta greinilega of mikið að því góða kl. 7 um morgunn.

Snúðu hann úr hálsliðnum sagði ég með svörtustu röddinni minni og skellti á.

Haldiði að hundskömmin hafi ekki birst í garðinum og gelt móðgaður þegar engin var móttökunefndin. Hvernig hann komst inn í víggirtan garðinn er mér hulin ráðgáta.

 

Hvor haldiði að sé óþekktaranginn?

Ný tíska í laxveiðiárnar í sumar?

Gæti líka verið ofurhetja Vinstri Grænna

Ég er búin að sukka í allan dag

Er eitthvað leiðinleg í dag (gerist ekki oft. Svona cirka jafn oft og D og B eru ekki í samkrulli).
Veit ekki hvort ég hef sukkað í allan dag vegna þess að ég er leiðinleg eða hvort ég er leiðinleg vegna þess að ég hef sukkað í allan dag. Það skal tekið fram að með sukki á ég við áti.
Hef látið alls konar ófögnuð ofan í mig í dag. Pizzur, kökur, kleinuhringi, ómælt magn af kóki (í fljótandi formi), kexi og ég veit ekki hvað. Finn hvernig ýstran þrýstir sér í áttina að lyklaborðinu. Ég er svekkt út í stjórnarmyndunarreglurmyass. Er eiginlega bara í fýlu.
Þess vegna ætla ég bara að horfa á Boston Legal og fara snemma í háttinn.
Brennir maður ekki fullt af hitaeiningum á meðan maður sefur. Einhvern tíma heyrði ég það.
Góða nótt.

Lýðræði my bottom - er komin í bikiní

Sumum sem lesa bloggið mitt er þetta auðvitað ljóst nú þegar, en hér og nú bara verð ég að opinbera vankekkingu mína og það hversu afskaplega illa ég er að mér um pólitík og hvað hugtakið felur í sér.

 Nú ætla ég að setja upp hér nokkrar staðreyndir (eða það sem ég tel vera staðreyndir) og fikra mig í gegnum þetta eins og ég væri 3ja ára (sem ég er í pólitík)

1) Lýðræði felur m.a. í sér að fólkið í landinu kýs stjórnmálaflokka sem það treystir til að mynda ríkisstjórn sem aftur sér um að stjórna landinu.

2) Eftir talin atkvæði kosninganna í gær er ljóst að flest mannsbörn á litla Íslandi kusu Sjálfstæðisflokkinn.

3) Að sama skapi er ljóst að næstflestir kusu Samfylkinguna

4) Það er deginum ljósara að þjóðin er orðin afar fráhverf Framsóknarflokknum

5) Gífurleg aukning á fylgi VG sýnir svo ekki verður um villst að fólk vill breytingar

Með því að svo mikið sem íhuga stjórnarmyndun með Framsókn er Sjálfstæðisflokkurinn (og kerfið) að drulla yfir kjósendur þessa lands.

Fyrir mig sem saklausan kjósanda sem er kannski heimskari en gengur og gerist er þetta kerfi ekki lýðræði frekar en kerfið í Íran. Mér líður bara eins og það sé verið að draga mig á asnaeyrunum.

Fólkið í landinu kaus Sjálfstæðisflokkinn og Samfylkinguna. Þá náttúrlega ERU þessir tveir flokkar ríkisstjórnin næstu 4 árin. Er það ekki lýðræði?

Hvað varðar fólk á þing þá er kerfið bara sniðugt. Með því móti komast fulltrúar flokkanna inn á þing og vinna þar að málum sinnar stefnu. Er það ekki??

Afhverju er þetta svona einfalt fyrir mér? Afhverju er þetta svona flókið í reynd?

Hvernig í ósköpunum stendur á því að fullorðnu fólki sem er á launum í sínu starfi (reyndar skilst mér að ég borgi launin þeirra) er stætt á að segja; Ég get ekki unnið með þessum, ég get ekki starfað með þessum (lesist í fýlutóni). Ef ég myndi haga mér svona í minni vinnu yrði ég bara rekin, og hana nú.

Spennandi kosningavaka framundan og nakin húsmóðir á hlaupum um Selásinn

Ég held ég hafi aldrei verið svona spennt yfir kosningum, enda bara rétt að slíta barnsskónum  og eðlilegt að maður þurfi að ná fullorðinna manna tölu til að atburður sem þessi vekji hjá manni eftirvæntingu og spennu.

Svei mér þá ef ég er ekki bara að komast í partýstuð. En það partý verður fámennt og góðmennt, þ.e. Sá Einhverfi, Gelgjan og ég, því Bretinn er að vinna við kosningasjónvarpið og verður því ekki heima í kvöld.

Svo er spurning hvort ég hlaupi ekki bara allsnakin hérna um Seláshverfið í nótt þegar ljóst verður að stjórnin sé fallin. Svona rétt til að fagna á óhefðbundinn hátt. Vona að það verði morgundögg sem hægt verður að velta sér upp úr í görðum nágrannanna. Í mínum er of mikill hundaskítur.

Var dugleg að drekka í gær

Hér á vinnustaðnum mínum hafa vappað um gólf síðustu daga erlendir umboðsaðilar okkar. Þeir komu hingað nokkrir frá Evrópu, USA og Asíu á fundi og til að hitta okkur. Og að sjálfsögðu til að skemmta sér eins og oftast er þegar um svona millilandavinnufundaferðalög er að ræða. 

Lokadagurinn var í gær og þá var farið með þá upp á Mýrdalsjökul í vélsleðaferð (ekki ég náttúrlega. Besta starfsfólkið er alltaf látið sitja eftir og sjá um skrifstofuna ). Þeir voru allir agalega lukkulegir með það og ekki síst þessi frá Asíu. Hann var þarna að sjá snjó í fyrsta skipti, svona berum augum. Hann bara táraðist og eyddi löngum tíma einn starandi á herlegheitin.

Kl. 7 hittumst við svo öll á barnum á hótelinu þar sem þeir dvöldu og þar náðum við að horfa á Eika Rauða syngja á skjánum, áður en haldið var á Veitingastaðinn Domo í Þingholtsstræti. Þar áttum við aldeilis góða kvöldstund sitjandi á langborði, um 25 manna hópur. Mikið spjallað og mikið hlegið.

Á Domo og á Vínbarnum á eftir var drukkið vín í allskonar útgáfum og var fólk misrislágt í morgun og er reyndar enn þegar þetta er skrifað. 

 Sjálf hef ég týnt nokkrum heilasellum í gær og er alls ekki í fullri fúnksjón. Það yndislega við þetta er hvað maður kann vel að meta heimilið sitt þegar svona stendur á. Ég sé það alveg í hillingum og núna er svona móment sem gerir þennan frasa að heilagri ritningu: Heima er best.