Þá get ég hætt að blóta

 

....þangað til næst.

En rétt skal vera rétt og það gleður mig að sjá þessa yfirlýsingu frá Jóhönnu babe.

Engar breytingar varðandi kaup á heimilistækjum

Andskotans djöfulsins helvítis helvíti

 

Þið fyrirgefið þó ég gerist ekki mjög málefnaleg. Hef ekki mikið meira að segja um þetta mál.

Það er endalaust verið að mismuna fólki.

 

Annars er ég bara fín.

Fötluðum á sambýli gert að borga heimilistækin

Blátt áfram

 

Ekkert þykir mér viðurstyggilegra í þessum heimi en kynferðisleg misnotkun á börnum. Ekkert! Undir engum kringumstæðum á gerandi slíks verknaðar sér málsbætur, að mínu mati.

Ekkert í þessum heimi gerir mig sorgmæddari en vissan um öll þau börn sem sæta slíku ofbeldi og geta ekki borið hönd fyrir höfuð sér. Jafnvel svikin af þeim sem þau elska mest.

Ekkert fær mig til að finna til eins mikils vanmáttar og fréttir og frásagnir af litlum sálum sem hafa þurft að upplifa slíka martröð.

En ég þarf að yfirstíga vanmáttarkenndina og trúa því að ég geti lagt lóð á vogarskálarnar. Við getum það öll. Með því að hafa augu og eyru opin. Látum okkur málið varða. Tökum þátt í að opna umræðuna. Tölum ofbeldið í hel í stað þess að þegja þunnu hljóði og leyfa meininu að vaxa og dafna.

Verum óhrædd að tala við börnin okkar. Notum réttu orðin. Verum opinská. Að fræða börnin okkar og kenna þeim að þau hafi fullan umráðarétt yfir eigin líkama, er besta vörnin þeirra.

Í gær fékk ég þessa tilkynningu senda í tölvupósti. Ég hvet alla til að dreifa þessu á þann hátt sem þeir best geta; á blogginu, í fjölmiðlum, á netinu, eða bara hvernig sem er:

 

FRÁ BLÁTT ÁFRAM.. samtökum.

 

Kæri vinur,

It is important to show children that not all adults are caught up in the conspiracy of silence!

Bið þig að senda þetta áfram á þinn vinahóp og spyrja hvort þau vilji hafa áhrif á hvort börn verði fyrir kynferðislegu ofbeldi á Íslandi ??

Eftir fyrstu auglýsingaherferð Blátt áfram, kom til mín kona með tárin í augunum og sagðist vilja þakka fyrir að hafa séð auglýsinguna í sjónvarpinu. Sat og horfði á með 11 ára gamalli dóttur sinni sem brotnaði saman og sagði frá kynferðislegu ofbeldi.

Önnur ung stúlka sagði frá og kom þá í ljós að sá maður var að beita margar ungar stúlkur kynferðislegu ofbeldi og fékk hann dóm í kjölfarið.

Þetta hefur áhrif !

1 af hverjum 5 stúlkum og 1 af hverjum 10 drengjum verða fyrir kynferðislgu ofbeldi fyrir 18 ára aldur(Hrefna Ólafsdóttir 2002)

Styrktartónleikar verða haldnir á fimmtudaginn til að safna fyrir birtingu á nýrri auglýsingaherferð, átakið „Verndarar barna“

Blátt áfram þarf á þinni hjálp að halda, komdu og hlustaðu á eina af þínum uppáhaldshljómsveitum og styrktu gott málefni.

 

Styrktartónleikar 8 maí 2008
Stórtónleikar á NASA

 

Styrktar tónleikar á NASA 8 maí 2008.

12 af bestu hljómsveitum landsins koma fram

Húsið opnar klukkan 19:00 og tónleikarnir hefjast klukkan 20:00

Fram koma:

Nylon, Sálin hans Jóns míns, Ný Dönsk, Ljótu Hálfvitarnir, Buff, Á móti sól, Merzedes club, Rokksveit Rúnars Júlíussonar, Einar Ágúst, Brain Police, Sverrir Bergmann, Bermuda

Miðaverð er 2000 kr og rennur allur ágóðinn til Blátt áfram.

Safnað er fyrir nýrri auglýsingaherferð „Verndarar barna“

Miðasala á Pizzo Pizzería á Grensásveg !!

Blátt áfram þakkar fyrir þetta frábæra framtak!

 

 

Bestu kveðjur,
Sigríður Björnsdóttir

Blátt áfram!

 

 

 

Kringlunni4-6, 6. hæð, 103 Reykjavík
Sími GSM (mobile): 893-2929, Netfang (e-mail):   [e-mail]
Heimasíða (homepage):   www.blattafram.is   Forvarnir gegn kynferðislegu ofbeldi á börnum

 

Að borga eða ekki borga

 

Ég hallast að því að keypt kynlíf sé allt önnur upplifun fyrir karlmenn en kynlíf sem kemur öðruvísi til.

Maður myndi halda að Ronaldo væri ekki tilneyddur til að taka upp veskið. Maðurinn er frægur og bara það kemur sér oft vel þegar menn eru á veiðum. Svo er hann að margra mati hinn ásjálegasti. Þetta hlýtur því að vera eftirsóknarverð aðferð við kynlífsiðkun. Að borga meina ég.

En svo getur líka verið að erfitt sé að finna 3 konur í einu sem eru tilkippilegar í svona fjöldasamkomu. Án greiðslu á ég við.

Æi greyið. Kannski var hann bara einmana. Þeir segja að það sé ekki tekið út með sældinni að vera frægur og ríkur.

O jæja. Það er sama hvað ég reyni. Ég mun aldrei geta rætt þetta á vitrænum nótum. Enda ekki karlmaður. 

 

Ronaldo í útistöðum við klæðskiptinga

Helvítis óstjórn á þessu landi

 

Ég hringdi í Berlínar-Brynju vinkonu mína í gærkvöldi. Það er skrítið hvað ég get endalaust blekkt sjálfa mig á sumum sviðum. Til dæmis varðandi símtöl við Berlínarbúann.

Jæja, hugsa ég stundum. Nú ætla ég að hringja eitt tíu mínútna símtal til Brynju. Ég skal, ég skal, ég skal hafa þetta stutt.

En án undantekninga vara símtöl okkar á milli í lágmark klukkustund. Enga manneskju get ég blaðrað eins lengi og ákaft við, og farið út um eins víðan völl í efnistökum. Það er allt tekið fyrir sem nöfnum tjáir að nefna. Heimurinn krufinn niður í litlar einingar. Eftir þessi samtöl er ég mest hissa á að enginn hafi uppgötvað okkur. Kosið okkur á þing.

Ég komst að því í gærkvöldi, á meðan ég lét móðann mása að ég er svekkt og pirruð yfir því hvernig þetta land er rekið. Hvernig því er stjórnað. Ef stjórn skyldi kalla. Miklu frekar óstjórn. Mér finnst ríkja hér stjórnleysi. Og sérstaklega finnst mér vera þörf á að kynna orðið ''forgangsröðun'' fyrir ráðamönnum þjóðarinnar.

Á meðan fleiri tugum milljóna er gjörsamlega mokað í varðveislu á steinsteypu, er horft í klinkið þegar kemur að þjónustu við börnin okkar. Sko fötluðu börnin okkar. Mér er orðið vel ljóst að þau eru talin 5. flokks þjóðfélagsþegnar og það er langur vegur frá því að þau hafi sömu réttindi og önnur börn. Og allt strandar þetta á peningum.

Nýlegt dæmi er hártoganir út af, að mér skilst, 20 milljónum sem vantaði upp á til að hægt væri að reka frístundaklúbba ÍTR næsta sumar fyrir eldri krakkana. Það átti bara að líðast að klúbbarnir myndu leggjast niður og hvað...? Hvað eiga krakkarnir að hafast við? Og hvað eiga foreldrarnir að gera? Taka sér frí frá vinnu yfir allt sumarið?

En nú skilst mér að búið sé að draga þetta til baka. Þetta hafi allt verið misskilningur og 20 milljónirnar verði veittar. Misskilningur my arse... Þeir reyndu án þess að skammast sín, en hafa svo sennilega séð að þeir kæmust ekki upp með þetta.

Endilega leiðréttið mig ef ég fer með rangt mál. Þar sem Sá Einhverfi flokkast ekki enn undir þennan aldurshóp er málið mér ekki nógu skylt til að ég hafi farið ofan í kjölinn á því.

Svo er það þetta sumarbúðamál, sem ég hef minnst á áður. Sumarbúðir fyrir fötluð börn eru auðvitað mikið dýrari í rekstri en aðrar sumarbúðir, þar sem þarf mikið fleiri starfsmenn. Og vissulega styrkir ríkið þennan rekstur. En samt ekki betur en svo að foreldrafélagið þarf að fara í peningaleit á hverju ári, til að láta enda mætast. Við erum kannski að tala um 5 milljónir. Sem er vissulega ágætis upphæð og erfitt að afla með bréfaskrifum til hinna og þessara fyrirtækja. En ef það þarf 5 milljónir til að hægt sé að láta reksturinn ganga, þá er það mín skoðun að ríkið eigi að klára málið. Mér finnst það vera skylda ríkisins að sjá til þess að fötluðu börnin fái að njóta þess sama og þau heilbrigðu.

Í gærkvöldi villtist ég inn á stjórnarfund hjá Umsjónarfélagi Einhverfra. Hélt mig vera að mæta á aðalfund hjá félaginu, en hann er víst ekki fyrr en næsta miðvikudag. En ég átti góða stund með stjórninni og var minnt rækilega á það að það er fólk ''á bak við tjöldin'' sem er að berjast fyrir velferð sonar míns. Ég hálfskammast mín fyrir að vera ekki virkur þátttakandi í þessari baráttu, svo það er aldrei að vita nema að ég taki mig á í þeim efnum.

Á þessum fundi komst ég meðal annars að því að ég get ekki sjúkdómatryggt barnið mitt. Vegna þess að það er einhverft. How strange is that!

Jæja ég er hætt að röfla... í bili

-------

Þegar Sá Einhverfi kom heim úr skólanum í gær, valhoppaði hann eina bunu frá forstofu og inn í stofu, eins og hans er von og vísa. Svo stillti hann sér upp í borðstofunni, klæddi sig úr úlpunni og lét hana detta á gólfið.

Ian, hengdu úlpuna á snagann

Hann brást hinn versti við; Neeii ekki snagann, sagði hann, hálfillur.

Jú, jú, sagði ég ákveðin. Hengdu upp úlpuna

Mamma bílinn, sagði hann vongóður.

 

Þetta er greinilega það sem koma skal. Mér verður bara hent út ef ég reyni að standa mig í uppeldishlutverkinu.

 

Fitupælingar

 

Það eru margar spurningar sem koma upp í huga mér við lestur þessarar fréttar.

a) Ef meðalkonan er orðin 76 kg afhverju eiga þá konur sem eru jafnvel mun léttari en það, í erfiðleikum með að fá á sig föt í ''venjulegum'' fataverslunum?

Ég myndi halda að kona sem er 76 kg notaði á föt nr 12, 14 eða 16, eftir því hvar á kroppnum aukakílóin hafa tekið sér bólfestu. Í mörgum tískuverslunum er 12 það stærsta sem fæst. Þá þarf að leita til sérverslana sem reyndar eru yfirleitt með vandaða vöru, en samkeppnin er ekki mikil og því lítið um ódýra vöru. Afhverju breytast ekki framboð á fatastærðum á Skerinu í takt við fitnandi þjóð?

b) Hafa íslensk heilbrigðisyfirvöld litið til hennar Ammmríku og spáð í hvaða hópur er hvað feitastur þar?

Það er ekki efnaða fólkið sem spænir í sig mat í takt við ríkidæmið. Nei, það er efnalitla fólkið sem lifir á skyndibita því hann er svo ódýr. Við erum á hraðferð á sama stað. Það er orðið svo dýrt að versla hollan og góðan mat að oft á tíðum er ódýrara, að ég tali nú ekki um fljótlegra, að tæta á næsta MacDonalds, Kentucky eða bara Skalla og versla í kvöldmatinn fyrir 5 manna fjölskyldu. Hvar er Mr. Scheving, bæjarstjóri Latabæjar. Ætti hann ekki að vera að berja boðskapinn inn í hausa íslensku ráðamannanna. Ekki virðist veita af.

c) Afhverju hefur íþróttatímum í grunnskólum ekki fjölgað frá því á árinu sautjánhundruðogsúrkál?

Eftir því sem ég best veit eru íþróttatímar  ennþá aðeins 2x í viku á stundaskrá. Eins og þegar ég var krakki. Sem var á þessum tímum, muniði.. allir krakkarnir í hverfinu úti að leika. Hlaupandi allan daginn. Máttum ekki vera að því að fara heim til að spæna í okkur grautinn og slátrið. Auðvitað ætti að vera skipulögð hreyfing í grunnskólunum í 30 mínútur hvern dag. Þarf ekki að fara inn í íþróttahús til þess. Það er nú ekki fyrir hvaða láglaunamann/konu sem er að kosta kannski þrjú börn í íþróttir.

d) Og hvað er þetta með ruslfæðið í grunnskólunum?

Kjötbollur, pasta, pylsur.... Þetta er sennilega eitthvað mismunandi eftir skólum og auðvitað ekki allt í þessum dúr. En afhverju er ekki gerður samningur fyrir hönd allra skólanna, við eitthvað framleiðslufyrirtæki, þar sem framleiddur væri hollur, vítamín- og steinefnaríkur matur.

 

Auðvitað liggur ábyrgðin alltaf fyrst og fremst hjá okkur sjálfum, en það er svo margt sem spilar inn í. Og sumu þarf að breyta í takt við nýja tíma. Ég myndi til dæmis vilja sjá vinnudaginn styttast um klukkustund hjá þeim sem skili þeim tíma í hreyfingu. Ég veit... crazy idea....

Þær eru margar breytingarnar sem manni dreymir um. En vongóð er ég svo sem ekki.

 

 

Offitufaraldur á Íslandi

Fyrir hönd Þess Einhverfa og fjölmargra annarra fatlaðra barna, biðla ég til fyrirtækja og fjársterkra aðila

 

Hér koma tvær færslur frá því í fyrrasumar. Sú fyrri skrifuð  þegar var verið að undirbúa Þann Einhverfa undir sumarbúðardvöl og sú seinni eftir fyrsta sólarhringinn hans í sveitinni.

Ég á ekki von á öðru en að hann verði jafnvel spenntari að komast í burtu frá okkur þetta sumarið.

Á eftir færslunum kemur svo beiðni um fjárstyrk til handa foreldrafélagi Öskjuhlíðarskóla, vegna reksturs á sumardvöl krakkanna.

 

Langar að biðja ykkur, bloggvini mína, að hugsa ykkur um, hvort þið þekkið einhvern aðila sem er í þeirri stöðu að vilja / geta mögulega veitt okkur fjárhagslegan stuðning. Margt smátt gerir eitt stórt.

Hægt er að hafa samband við mig í tölvupósti: [e-mail]

 

Sunnudagur, 24. júní 2007

Sá Einhverfi að yfirgefa okkur

Bretinn og Sá Einhverfi liggja í sófanum og knúsast. Á milli blogg-ferðalaga er ég í óða önn að merkja föt og pakka niður.

Ian er að fara í sumarbúðir í dag og við munum ekki sjá hann í heila viku. Það tekur um það bil 4 daga að venjast því að þurfa ekki að hlusta eftir fótataki hans á efri hæðinni og reyna að fylgjast með hvað hann er að bardúsa á neðri hæðinni. Fann hann skúffukökuna? Kláraði hann hana? Gaf hann hundinum með sér? Eru kettlingarnir allir á sínum stað? Læsti hann hundinn úti í garði. Var þetta Ian að skella niður klósettsetunni? Var hann að kúka eða pissa? Er Ian kominn út á pall á nærbuxunum? Í rigningunni?

Að kvöldi dags er maður kominn með verk í eyrun af allri hlustuninni en nú er sem sagt að renna upp vika án eyrnaverkja. Það er yndislegt hversu ánægður og sáttur hann er við að vera að fara í sumarbúðirnar. Þetta er í 3ja skipti sem hann fer og orðið ekkert mál. Fyrsta skiptið var hreint helvíti... fyrir mig.

Þegar ég rifja upp fyrsta skiptið sem Sá Einhverfi fór í burtu í sumarbúðir (þá 6 ára) sé ég hversu gífurlegar framfarir hafa orðið á drengnum. Í fyrsta skiptið var bara pakkað niður í tösku, krakkinn settur í bílinn og keyrður upp í sveit. Það þýddi ekkert að tala við hann og reyna að útskýra hvert hann væri að fara, afhverju og hversu lengi. Honum var því bara skutlað og svo stungu foreldrarnir af með tárin í augunum. Sögðum starfsfólkinu bara að hringja ef eitthvað væri en vorum sjálf byrjuð að hanga á símalínunni sama kvöld en náðum ekki sambandi. Morguninn eftir var ég ekki í rónni fyrr en ég náði í gegn. Hvernig borðaði hann? Var ekkert mál að fá hann til að sofna? Hvernig svaf hann? Vaknaði hann fyrir allar aldir?......

Sjö dögum seinna sóttum við hann og ég gat ekki beðið eftir að líta krakkann augum. Á meðan ég lifi gleymi ég ekki svipnum á honum þegar hann sá okkur. Hann sat og var að teikna þegar við komum. Þegar hann leit upp og kom auga á okkur þá las ég úr svipnum örlitla feimni og svo undrun.

''Heyrðu já..... þetta fólk. Núúúúúú... fer ég heim aftur? Ég á sem sagt ekki að vera hér alltaf....''

Ég hélt það myndi líða yfir mig þegar það rann upp fyrir mér ljós. Ég meina.... hvernig átti hann að vita að við værum ekki búin að gefa hann? Enginn sagði við hann; þetta eru sumarbúðir og hér verður þú í 7 daga. Svo koma mamma og pabbi að sækja þig. Enda hefði hann ekki skilið orð af því.

Í dag tekur hann bara dagatal með sér og ég merki inn á dagatalið hvenær við komum að sækja hann. Pís off keik.  

Þriðjudagur, 26. júní 2007

Það er ekki sama sundbuxur og sundbuxur

Við ókum Þeim Einhverfa í sumarbúðirnar í gær. Hann var glaður og kátur og ofsalega stoltur að fá að draga ferðatöskuna sína út í bíl. Og þegar við komum þangað þá beið hann eftir að taskan væri komin út úr bílnum.  Það er svo gaman að sjá hvað skilningurinn hjá honum eykst mikið frá ári til árs. Núna spurði ég hann álits á dóti og DVD myndum sem fóru ofan í tösku og hann svaraði. Alveg yndisleg tilfinning. Ég veit að þið skiljið mig sum en önnur ekki og það er líka allt í lagi. En hugsið þá bara um fyrstu skrefin, fyrsta orðið, fyrstu sjálfstæðu ákvörðunina hjá börnunum ykkar. Svona er ég heppin. Ég er ennþá að fá að upplifa svona yfirþyrmandi gleði yfir litlum þroskaskrefum.

Ég hringdi í sumarbúðirnar í dag til að athuga hvernig Þeim Einhverfa reiddi af svona fyrsta kvöldið og nóttina.

Ekkert mál var mér sagt. Fór að sofa eins og ekkert væri og svaf í alla nótt. Aðeins örlítið vandamál og það var þegar verið var að fara í sund í morgun. Þá uppgötvaði guttinn að sundbuxurnar voru nýjar. Það féll ekki í kramið. Mamman ákvað að láta loks verða af því að kaupa nýjar sundbuxur og senda hann með í sumarbúðirnar. Þessar nýju eru alveg eins og hinar eldri en svona sirka 3 númerum stærri.

Það upphófst því einhver svakaleg rekistefna í búningsklefanum en gaurinn lét sig á endanum var mér sagt, því honum þótti rennibrautin einfaldlega of spennandi til að láta þetta stoppa sig lengi. En hann þurfti greinilega að láta aðeins í sér heyra.

Litla lúsin hennar mömmu sinnar (Jenný ég er ekki tilfinningarík). Ég sakna hans en er alveg svakalega fegin að vera laus við hann.... í smá tíma.

Umsókn um styrk vegna reksturs sumardvalar fyrir fötluð börn 

Foreldra – og styrktarfélag Öskjuhlíðarskóla, FSÖ, hefur í um 30 ár staðið fyrir rekstri sumardvalar fyrir nemendur skólans en nemendur eru þroskaheft og fjölfötluð börn sem ekki getað stundað nám í heimaskóla vegna fötlunar sinnar.

Sumardvölin er staðsett að Laugalandi í Holtum í Rangárvallasýslu og stefnt er að því að hún verði starfrækt í 6 vikur sumarið 2008. Fjöldi barna á hverju tímabili er um 15-25 börn og er dvalartími hvers barns 1- 2  vikur. Samtals voru dvalarvikur barnanna síðasta sumar 104 talsins og börnin um 61. Undanfarin ár hafa 70-80% nemenda skólans nýtt sér sumardvölina sem segir meira en mörg orð um mikilvægi starfseminnar.

Sumardvölin gerir börnunum kleift að dvelja í sumardvöl á sínum eigin forsendum til jafns við ófatlaða jafnaldra sína. Einnig veitir hún fjölskyldum þessara barna möguleika á hvíld frá erfiðu uppeldishlutverki. Sem stuðningsúrræði við þessar fjölskyldur er starfsemi sumardvalarinnar því ómetanleg.

Ljóst er að ekki verður hægt að starfrækja sumardvölina í sumar nema með styrkjum frá einkaaðilum til viðbótar við framlag frá ríki, sveitarfélögum og með dvalargjöldum. Miðað við rekstraráætlunina vantar um 5 milljónir króna sem foreldra- og styrktarfélagið mun leita til fyrirtækja og annarra styrktaraðila með.

Umræðan um ''okkur'' og ''þá''

 

Ég forðast að blogga um þjóð- og dægurmálin. Einfaldlega vegna þess að mér þykir sjaldnast koma neitt vitrænt út úr slíkum umræðum hér á blogginu. Skítkastið, manna á milli er aldrei langt undan. En ég get ekki orða bundist.

Það eru agalega undarlegar umræður í gangi um glæpi á Íslandi, víðs vegar á bloggsíðunum.  Hvort fleiri eða færri glæpir séu framdir af útlendingum. Hvort það eru innflytjendur eða túristar sem fremji glæpina. Hvort Íslendingar eða útlendingar nauðgi fleiri konum, að Íslendingar hafi vafasama vinninginn í barnaníði o.sfrv.

Þetta á auðvitað ekki að snúast um ''okkur'' og ''þá''. Við erum vonandi vaxin upp úr sandkassarifrildunum; pabbi minn getur sko lamið pabba þinn!

Þetta snýst einfaldlega um að með fjölmenningarsamfélagi fjölgar glæpum. Eðlilega. Og eðlilega hef ég og margir aðrir áhyggjur af þessari þróun. Og á meðan innflytjendur flytja inn í hópum og eru ekki skikkaðir í íslenskukennslu þá einangrast heilu fjölskyldurnar og úr verða lítil hverfi. Og í framhaldinu verða til klíkur.

Um leið og minnst er á útlendinga, innflytjendur, glæpi og eftirlit, í sömu andrá, þá er viss hópur fólks sem byrjar að góla og garga: rasisti, rasismi....

Vaknið gott fólk. Staðreyndir eru staðreyndir. Skipulögð glæpastarfsemi hefur aukist, að minnsta kosti orðið sýnilegri og ofbeldisglæpum hefur fjölgað í kjölfar sístækkandi fjölmenningarsamfélags.

Og meira um staðreyndir: Danmörk, Noregur, Svíþjóð... nágranna- og frændþjóðir okkar eru vaðandi skítinn upp að eyrum vegna rangra ákvarðana varðandi innflytjendamál. Hvernig í fjandanum stendur á því að við ætlum ekki að læra af þeirra reynslu?

Og byrjið nú ekki að æpa rasisti rasisti. Ég er enginn helvítis rasisti. Hvernig má það vera, búandi með einum erlendum aðila og 3 öðrum sem aðeins eru að hálfu íslenskir.

Í mínum huga eru allir velkomnir til landsins sem ætla sér að vera nýtir þjóðfélagsþegnar og eru tilbúnir til að læra málið. Það er undirstaða allrar velgengni í þessum málaflokki að innflytjendur læri málið því það kemur í veg fyrir að þeir einangrist. Sérstaklega hætta með konur sem búa við ofríki eiginmanns, og börn þeirra. Þau einangrast, verða fyrir aðkasti í skóla og á endanum rísa sér skólar fyrir Íslendinga af erlendu bergi brotnir.

Því miður stefnir þetta þjóðfélag hraðbyri í ''þeir'' og ''við''.

Og þetta snýst ekki um að mér þyki það minn réttur að geta talað íslensku í Bónus. Hefur ekkert með það að gera. Ég tala ensku með glöðu geði í búðinni, á bókasafninu, í sundlauginni eða hvar sem er.

Mín skoðun er því sú að

1) um leið og einstaklingur er dæmdur fyrir glæp á að senda hann úr landi. Afhverju að safna glæpamönnum?

Ég er reyndar alveg á því að sakavottorð þurfi að vera hreint þegar flust er til eyjunnar eftirsóttu, en ég sé ekki að það sé framkvæmanlegt. En samt skrítið að norrænir mótorhjólakappar séu sendir úr landi með rakettu í rassgatinu í hvert sinn sem þeir sýna á sér fésið, en skipulagðir glæpahópar af öllum mögulegum þjóðernum eru bara meira en velkomnir. Afar skrítin stefna hjá okkur, þykir mér.

2) Enginn á að fá íslenskan ríkisborgararétt nema að sýna fram á einhverja x-kunnáttu í íslensku.

Hættum þessum fjandans rasista upphrópunum, metingi um minns og þinns og síðast en ekki síst: hættið að tala eins og þetta sé allt saman bara svart eða hvítt og ekkert þar á milli. Og nú er ég ekki að tala um húðlit. (Þori ekki annað en að taka þetta fram).

Staðreyndin er sú að við stefnum í BIG TROUBLE með sama ''hausinn í sandinn'' syndróminu. Það þarf opna umræðuna og fjalla um málefnið á málefnalegan hátt. Að sjá rasista og illa innrætt fólk í hverju horni er ekki vænlegt til árangurs.

 

Myndablogg

 

Þegar ég fer í helgarinnkaupin í Bónus, þá verð ég að hafa með mér tossalista. Annars snýst ég bara í kringum sjálfa mig og kem heim með tóma vitleysu.  

Rétt fyrir páska var ég að krota upp einn slíkan lista þegar Sá Einhverfi kom skundandi og bætti við listann. Getið þið giskað á hvaða ''item'' það var sem hann óskaði eindregið eftir að yrði keypt í þessari innkaupaferð? Eins og oft áður er hans framlag myndrænt. Einföld, en vel skiljanleg teikning.

 

 

 

 

Á föstudaginn langa skelltum við okkur í sund og dvöldum þar í rúman klukkutíma eins og sardínur í dós. En það var allt í lagi. Það er bæði gleðilegt og sorglegt í senn að sjá hvað Gelgjan tekur mikla ábyrgð á bróður sínum. Ef henni finnst við óþarflega kærulaus þá eltir hún hann um allt. Fer með honum upp í rennibrautina til að passa upp á að hann fari ekki  í sallíbunu of fast á fætur næsta manni á undan og þess háttar.

Þegar okkur var orðið of kalt, Bretanum, Gelgjunni og mér og vorum komin  ofan í heita pottinn fann Sá Einhverfi sér annað til dundurs. Hann stillti sér upp á sundlaugarbakkanum og lék atriði úr Mr. Bean með tilheyrandi hljóðum og látbragði. Það vill svo skemmtilega til að hann hefur sjálfur,  einhverja síðustu daga, smellt myndum af tölvuskjánum þegar hann hefur verið að horfa á þetta atriði. Hann finnur þetta sjálfur á netinu.

 

 

 

 

Eins og alltaf, faldi ég páskaegg krakkanna og þau hófu leit eftir morgunmat á páskadag. Sá Einhverfi hefur aldrei raunverulega verið látinn leita en ég ákvað að láta á það reyna núna. Hann var nú hálfringlaður en þar sem mamman er ekkert sérstakega mikið kvikindi þá hafði ég eggið vel sýnilegt fyrir hann.

 

 

 

Hér sést hann ljómandi af gleði eftir að hann kom auga á súkkulaði-hnullunginn

 

 

 

 

 Gelgjan ljómar ekkert síður með sitt egg. Enginn tími til að klæða sig áður en byrjað er að innbyrða ullabjakkið.

Unglingurinn samþykkti ekki myndatöku. En hann fékk strumpaegg. Því hann er algjör strumpur.

 

 

Ég geri mér ekki alveg grein fyrir hvað er í gangi hér. Hvort það sé gæðaeftirlitið að störfum, eða hvað. 

 

 

 

 

 

 

Hér í forgrunni má sjá páskaeggið úr Mosfellsbakaríi, sem ég af minni einskæru gjafmildi gaf Bretanum. Það er ekki mikið eftir af því. Hvorki af skelinni eða gæðakonfektinu hans Hafliða sem var innan í. Ég held ekki að Bretinn hafi fengið svo mikið sem einn bita af herlegheitunum. Á morgun hefst ''mánudagsmegrunin'' all over again

 

 

Við höfum öll notið frídaganna í botn. Skelltum okkur í Kjósina í kaffi í bústaðinn til Ástu og Gunna. Ég held að það eigi að skíra bústaðinn Gunnarsholt . Ég tek myndir þegar nafnaskiltið verður komið upp. En þrátt fyrir að hafa dvalið um stund í Kjósinni þá sver ég af mér alla þátttöku í þessu beina-máli.

Í dag tekur hversdagurinn við og það er ágætt. Ég hætti þá að fitna. Svo á ég líka tíma í strípum í vikunni og það er sko tilfefni til að finna tilhlökkunina hríslast um sig.

Svo er líka möguleiki að ég birtist í Kastljósinu í kvöld. Helgi Seljan heimsótti mig í síðustu viku og fór bara ágætlega á með okkur. Ég hótaði samt kvikmyndatökumanninum. Hann hékk við verri vangann minn lungann af tímanum og ég lét hann sko vita að ef ég yrði ekki fótósjoppuð í bak og fyrir, og undirhakan fjarlægð fyrir sýningu, þá myndi ég finna hann í fjöru.

Annars er ég góð... Allavega þar til annað kemur í ljós. 

Hér er svo ein mynd að lokum. Þar eru feðgarnir að gæða sér á mishollu fæði; Sá Einhverfi í súkkulaðinu en Bretinn með Weetabixið sitt. Í baksýn sést Grímur-Perla væla á glugganum og Viddi vitleysingur skilur ekkert í því afhverju enginn hreyfir á sér rassinn, til að hleypa vini hans inn úr snjónum.

Er ekki verið að spara aurinn og henda krónunni?

 

Ég vona að Mumma verði ágengt þarna. Ótrúlega flottir hlutir sem hann og hans fólk er að gera. Þarna er sannkallaður hugsjónarmaður á ferð.

Alveg furðulegt að það þurfi baráttu einstaklinga til að ná fram þeirri þjónustu sem þarf að vera til staðar í ljósi vaxandi fíkniefnaneyslu.

Þó að svona starfsemi kosti mikla peninga svo vel sé, þá hlýtur að kosta mun meira þegar upp er staðið, fyrir ríki og sveitarfélög að halda að sér höndum.

Götusmiðjan vill samstarf við sveitarfélögin