Áfram stelpur

 

Hvernig stendur á því að ráðamenn þjóðarinnar komast sífellt upp með að svara ekki spurningum. Eða kannski má frekar segja að það er engin röksemdarfærsla á bak við svörin.

Á meðan enginn blikkar auga við að tilkynna um 25% launahækkun forstjóra Landsspítalans þá þykja kröfur Ljósmæðra hlægilegar? Aðhlátursefni? Ég sé ekki fyrir mér að senda þurfi sjúklinga / sængurkonur heim þó forstjórann vanti í vinnu nokkra daga.

Er ekki eitthað bogið við forgangsröðunina?

Ég verð nú að segja að það fer um mig hálfgerður aulahrollur að sjá Árna og Ísólf Gylfa hlæja þarna stórkarlalega í réttunum. Áhyggjulausir og ánægðir með sig. En kannski er ég að misskilja þetta... kannski er þetta leið Árna til að fela vanmátt sinn og vangetu til að takast á við málið. Kannski er karlanginn alveg með hnút í maganum yfir þessu öllu saman og reynir að deyfa sársaukann með gúlsopa úr fleyg.

Myndbandið er að sjálfsögðu runnið undan rifjum Láru Hönnu sem er óþreytandi við að fylgja eftir málum og leggja lóð sitt á vogarskálarnar.

Af fjórfætlingum

 

Einu sinni vann Viddi Vitleysingur titilinn Afrekshundur ársins. Það var fyrir hans framlag til aukinnar málnotkunar Þess Einhverfa. Þ.e.a.s. tilvera Vidda virtist auka orðaforða og samfélagshæfni drengsins.

Þessari tík mætti svo sannarlega gefa svipaða nafnbót.

Sögur af fjórfætlingum sem segja frá næmni þeirra og blíðu í garð okkar mannfólksins, ylja mér alltaf um hjartarætur. 

Og svo vona ég að blessuð stúlkan sem fæddi barn undir berum himni, og hefur án efa verið skelfingu lostin, fái þá hjálp sem hún þarf.

Yfirgefið barn fannst öruggt í umsjá tíkur

Bandaríkjamenn eru með kynlíf (annarra) á heilanum

 

Alveg er það með ólíkindum hvað það skiptir Bandaríkjamenn miklu máli hjá hverjum forsetarnir þeirra og forsetaefnin, sofa hjá. Mesta kikkið er auðvitað að grafa upp sem mestan ósóma og smjatta á því.

Þetta skiptir hinn almenna borgara mun meira máli heldur en það hvort forsetinn hafi einhverjar gáfur, stjórnunarhæfileika eða annað sem kæmi sér vel í embættinu.

Hinn almenni ameríski borgari hefur lítinn áhuga á hvað gerist á milli eyrnanna á forsetum landsins. Áhuginn beinist frekar að því hvað gerist á milli lappanna á þeim.

Úff hvað þetta pirrar mig.

Edwards viðurkennir framhjáhald

Alls staðar...

 

...rekumst við á dæmi um að veikir og fatlaðir einstaklingar fá ekki þá þjónustu sem þeir eiga rétt á. Þjónustu sem getur skipt sköpum fyrir lífsgæði þeirra.

Ríkið eða sveitarfélögin virðast ekki taka þátt í að ''teygja sig örlítið lengra'' þar sem þess er þörf. Ég hætti aldrei að furða mig á hvernig ráðamenn svo fámennrar þjóðar fari að því að réttlæta fyrir sjálfum sér, hvernig komið er fram við veikt fólk og aðstandendur þeirra.

Ég hef tekið þetta beint af síðunni hjá Höllu Rut:

Elísabet Sigmarsdóttir er fædd með sjaldgæfan sjúkdóm sem kallast Encephalocele. Hún er sú eina á landinu sem hefur lifað hann af hingað til. Afleiðingar hans eru ýmsar. Henni fer stöðugt aftur og er í dag í hjólastól. Elísabet er búin að fara í u.þ.b. 60 aðgerðir. Oft var henni ekki hugað líf en er í dag lífsglöð og bjartsýn ung kona þrátt fyrir alla þá þröskulda sem lífið hefur sett henni.

Elísabet leitar nú eftir stuðningsmanneskju eða liðsveislu, eins og það er kallað. Liðsmaður er hugsaður sem félagslegur stuðningur og er um 16 tíma á mánuði að ræða. Er það samkomulagsatriði á milli Elísabetar og þess sem stuðninginn veitir hvernig þessum tíma er varðveitt og hvenær. 

Það er í raun Reykjavíkurborg sem á að útvega stuðningsmanneskju en þeim hefur ekki tekist það og hefur Elísabet verið án þessarar þjónustu í 7 mánuði.  Engin vilji er þar á bæ til að ganga lengra til að bjarga málunum. Þetta fellur ekki undir forgangsröð borgaryfirvalda. Það vitum við öll.  Þetta skiptir hinsvegar öllu máli fyrir tilveru Elísabetar Sigmarsdóttur.

Viðkomandi hlýtur laun fyrir en samt óskum við eftir manneskju sem hefur áhuga á því að láta gott af sér leiða og gefa nærveru sína og félagsskap til þessarar fallegur og hugrökku vinkonu minnar.

Ef þú hefur tök á því og tíma, gerðu þá góðverk. Ef þú hefur verið að hugsa í mörg ár að þú ættir kannski að gefa eitthvað til baka þá er núna tækifærið.

Síminn hjá Elísabetu er: 587 - 6278 og netfangið: [e-mail] eða þú getur sent mér (Halla Rut) E-mail: [e-mail] ef þú vilt frekari upplýsingar.

Ég hér bið ykkur öll um að birta þetta á ykkar síðu sem færslu ef þið sjáið ykkur það fært.

Og svo er bara líka "nice" að senda henni kveðju: Elísabet.

Með samhug og kærleik

Halla Rut

 

Steinn í steininum

 

Þessi frétt er svo ljúf eitthvað. Og ''Steinn í steininum'' finnst mér algjörlega dýrðlegt slogan.

Ég gleðst í hvert skipti sem ég heyri svona uppbyggilegar fréttir frá Litla-Hrauni. Takmarkið er jú að menn komi út sem betri og bættari einstaklingar. Því er nauðsynlegt að það fari fram uppbyggilegt starf innan múranna.

Það væri gaman að fá að berja  ljóðin augum. Allavega hluta af þeim.

Gott framtak guys!

Steinn í steininum

Stundum erum við fangar eigin kerfis

 

Þarf aumingja konan virkilega að ganga í gegnum þetta?

Faðir hennar framdi hræðilega glæpi, hann hefur játað. Skiptir þetta máli. Má ekki bara loka helvítis karlfauskinn inni og henda lyklinum. Og einbeita sér að því að hjálpa fjölskyldunni. Gefa henni von um að geta einhvern tíma átt vísi að ''venjulegu'' lífi.

Því miður bitnar kerfið á þeim sem síst skyldi.

Með lögum skal land byggja og allt það. Auðvitað. En stundum væri svo gott að geta farið fram hjá þessu öllu saman, þegar það væri fórnarlömbum fyrir bestu.

En svona er þetta víst.

Dóttir Josef Fritzl yfirheyrð

Terrible mother

 

Gelgjan og Viðhengið ákváðu skyndilega að þær vildu fara í bíó.

Ég á í erfiðleikum með að segja nei við stúlkutetrið mitt. Ég veit ekki afhverju það er. Kannski vegna þess að hún biður afskaplega sjaldan um eitthvað óraunhæft. Og hún suðar aldrei. Það hefur hún ekki gert síðan ég skildi hana eftir í tvígang á gólunum þegar hún var um tveggja ára.

Í fyrra skiptið á pósthúsi þar sem hún vildi fá tyggjó úr sjálfsala og í hitt skiptið á milli rekka í Byggt & búið. Ekki man ég hvað freistaði prinsessunnar þar. Hvort það var hamar eða klósettseta.

Meira þurfti nú ekki til, svo að barnið skildi að þessi aðferð myndi aldrei skila henni neinu. 

En í kvöld vildi hún sem sagt fara í bíó með vinkonu sinni. Og hænumamman kom upp í mér. Í sannleika sagt er ég skíthrædd um prinsessuna mína í þessum ljóta heimi. Ég sé barnaníðinga á hverju götuhorni. Lái mér hver sem vill. Og þegar öllu er á botninn hvolft þá er hún bara 11 ára. Ég hugsaði málið og ég sagði nei.

Gelgjan sagði ókey og ekki orð meir.

Í fimmtán mínútur heyrðist ekki í henni og ég var óróleg. Fannst ég hálfleiðinleg mamma.

Anna Mae!

Já, svaraði hún

Ertu fúl út í mig?

Nei, svaraði hún

En svo fann ég handleggi utan um hálsinn á mér. Mamma, ég er að verða stór stelpa.

Meira þurfti nú ekki til.

Ég veit það elskan mín, svaraði ég, ég skal keyra ykkur. 

Svo hélt ég ræðu um þær mættu ekki fara í sitthvoru lagi á klósettið og bla bla bla. Ég þakka Guði fyrir gsm síma. Og þó... ég verð líklega að eigna Bell heiðurinn þar sem hann var upphafsmaðurinn af þessu öllu saman.

Ég lét undan, ég er að fara að keyra þær, kallaði ég upp til Bretans sem var í óða önn að baða Þann Einhverfa.

What a terrible mother you are, kallaði hann til baka

Ég veit, sagði ég um leið og ég skellti hurðinni á eftir mér.

 

 

Heilaþvottur

 

Þessi frétt og þetta, næstum því fjörutíu ára gamla mál, er ágætis áminning um hversu mikið er hægt að fokka upp hausnum á fólki.

Svona einöngruðum hópum (oft sértrúarsöfnuðir) er í svo til öllum tilvikum stjórnað af sjálfskipuðum einræðisherrum. Geðsjúkum og siðblindum aðilum sem hungrar í völd. Þeir einangra fólkið sitt frá umheiminum og heilaþvo það smátt og smátt.

Listin er alþekkt í smækkaðri mynd, þ.e. inn á heimilum þar sem andlegt ofbeldi er notað til að brjóta niður sjálfsmynd makans (og barna) smátt og smátt, þar til viðkomandi er orðinn einráður innan veggja heimilisins og stjórnar því hverja hinir umgangast.

Svo er stærri myndin. Hann Hitler boy. Hann var virkilega fær í þessari listgrein og þurfti ekki einangrunina til að vinna fólk á sitt band.

Illskan er alls staðar. Líka þar sem hennar ætti að vera síst von.

 

Vill fá frelsi áður en hún deyr

Leiðrétting og afsökunarbeiðni

 

Ég get verið ansi fljótfær og framkvæmt vanhugsaða hluti. Mér fer þó fram með aldrinum. En stundum bíta mínar eigin gjörðir mig í rassinn og þá finnst mér verst ef ég hef sært einhvern á leiðinni eða gert honum rangt til.

Með ógætilegu orðalagði í færslunni hér á undan mátti skilja það sem svo að Friðrik Þór hefði haft látið frá sér þau orð sem þar koma fram. Það var auðvitað ekki svo, heldur var það vinur minn Loopman sem tjáði sig opinskátt um sínar skoðanir og tilfinningar í garð nokkurra bloggara.

Friðrik Þór hefur tjáð mér að hann kæri sig ekki um að nokkur maður haldi að hann hafi verið að atyrðast út í mig, og því vildi ég leiðrétta þetta og biðja hann afsökunar á þeim misskilningi sem þetta kann að hafa valdið.

Reyndar langar mig líka að biðja Loopman afsökunar ef ég hef gefið í skyn að þetta komment hans hafi farið fyrir brjóstið á mér. Þvert á móti hefur það kætt mig mikið og ég hef fengið nokkur símtöl frá vinum sem hafa vitnað í einstaka setningar úr þessu kommenti  og hlegið yfir skemmtilegu orðalagi hans og athugasemdum.

Að lokum vil ég koma á framfæri minni eigin skoðun á blogginu sem slíku. Í mínum huga er bloggið vettvangur sem fólk kýs að nýta á sínum eigin forsendum. Hvort sem það er til að tjá sig um persónuleg mál eða dægurmál, einu sinni í mánuði eða hundrað sinnum á dag. Svo framarlega sem persónulegt skítkast er látið eiga sig.

Á móti kemur að við mannfólkið höfum alltaf, og munum alltaf, finna farveg  fyrir ríg manna á milli. Á milli landa, milli kynþátta, milli áhangenda fótboltaliða, milli bæjarfélaga, milli deilda innan fyrirtækja, milli stjórnmálaflokka... og á milli bloggara.

Haldið friðinn og strjúkið kviðinn.

Ég er soldið þunn en annars fín.

 

Ég er sjúk í athygli og þið eruð hjörðin mín

 

 

Ekkert er betra en sjálfsskoðun af og til. Við lærum eitthvað um okkur sjálf, eins lengi og við lifum, þó vissulega sé misjafnt hversu vel hver og einn þekki sjálfa sig.

Nú er það svo, að þegar persóna er jafn athyglissjúk og ég sjálf, þá er fátt sem gleður hennar litla  hjarta jafn mikið og að sjá að fólk úti í bæ hafi skoðun á henni. Tali um hana. Skiptir þá engu hvort það umtal er gott. Slæmt umtal er betra en ekkert, í huga athyglissjúkra. Það ætti ég að vita best sjálf.

Svo finnst mér líka óendanlega gaman að sjá að fleiri en ég eru haldnir þeirri sjálfspyntingarhvöt að liggja yfir einhverju sem fer í taugarnar á þeim. Sjálf dregst ég að til dæmis sjónvarpsefni sem fer í taugarnar á mér. Skemmti mér við að hneykslast á leikurunum/efnistökum/tónlistinni/þýðingu, eða hverju því sem fer í pirrurnar á mér. ''Skemmtilega hallærislegt'' efni er það besta sem ég veit. Helst það hallærislegt að ég roðni út að eyrum af skömm fyrir hönd viðkomandi.

Mig langar til að deila með ykkur skrifum ónefnds bloggara um mig og fleira fólk,  í athugasemdarkerfi hjá öðrum ónefndum bloggara. (Ég tek fram að nú er ég að reyna að vera tillitssöm).

Ég bið ''hjörðina'' mína endilega að láta heyra sem hæst í sér, því ekki viljum við taka frá þessum aðila þá þenslu sem þið og ég, getum skapað í sameiningu, á hans taugum.

Kæri (ó)vinur, takk fyrir þá ómældu skemmtun sem þú hefur veitt mér í dag. Ég auðvitað hékk inn á blogginu allan liðlangan vinnudaginn og fylgdist með framvindu mála. Því mér þykir svo gaman að lesa um mig. Að frátöldum þeim tíma sem ég eyddi í Kringlunni, verslaði mér fatnað og drakk kaffi með vinkonu. Allt á fullum launum. Hugsaðu þér!

Helst af öllu vildi ég bjóða þér í enskan morgunmat um næstu helgi en á erfitt með það, þar sem ég finn þig ekki í símaskránni. Þú þyrftir nebblega að koma inn á heimilið mitt og sjá heimilislífið með eigin augum. Og eyrum. Þá fyrst myndirðu skilja merkingu orðsins ''tuðari''.

 

Ég hef verið bloggari ansi lengi, byrjaði á því fyrst árið 1998. Hef bloggað hér og það með hléum síðan þá.  Það sem mér finnst persónulega um þessa "topp 4" bloggara. Áslaugu Ósk hef ég lítið lesið og get því ekk fullyrt um hana eins og um hina þrjá. En Jenny, Jóna og Stefán eiga það sameiginlegt að fara heilmikið í taugarnar á mér. Fyrst og fremst vegna þess að þau blogga þannig að það eru margar færslur á dag. Maður fær á tilfinninguna að þau eigi sér ekkert líf.

Jóna Á Gísladóttir bloggar eins og wannabe rithöfundur. Sem hún reyndar er :) Segir það sjálf á sínu bloggi. En hún er með ákveðinn stíl. Stíl sem ég gagnrýndi hana á hennar eigin bloggi hér um daginn og uppskar skæðadrífu af gagnrýni og skítkasti frá "já hjörðinni" sem kommentar á bloggið hennar svona: "ooo þú er svo mikið æði; fjöskyldan þín er frábær, þú ert svo hugrökk..." og svo framvegis. Ég á afskaplega erfitt með að sjá fólk opna sig svona og sína fjölskyldu á netinu, sérstaklega þegar hún talar um börnin sín. Það fylgir mikil ábyrgð því að blogga um einstaklinga og setja allt um þá á netið. Eins er þarna mikið af bloggtuði frá henni.

Jenny Anna er manneskja sem bloggar stórar færslur um fréttir oft á dag. Sem þýðir að, rétt eins og Stefán sem gerir slíkt hið sama, þau eru alltaf ofarlega á listanum yfir ný blogg og því klikkar fólk á þeirra link. Þó svo innihaldið sé frekar krappí. Jenny tuðar eiginlega meira en Jóna, sem er talsvert afrek.

Stefán er með myndarlega höku, en ekki nægilega skemmtilegar skoðanir. Hann er einum of mikill SUS frjálshyggu sveimhugi fyrir minn smekk. Hann er líka það meðvitaður um fjölda lesenda á sitt blogg, rétt eins og hinar tvær allavega, að hann er með svona "disclaimer" sem hann beinir að lesendum sínum

Allir þessir 3 bloggarar hafa það sameiginlegt að banna eða vera á móti nafnleysi. Allir 3 eiga það sameinginlegt að tuða rosalega mikið. Stefán kannski skárri en þær tvær. En það sem einkennir þau er gríðarleg athyglis sýki sem manifestar sig þannig að þau rasa út um allt og ekkert. Ef þetta væri skemmtilegt sem þau rita væri það bara gott mál, en því miður er það ekki svo.

Þessi "Já mafía" sel eltir þetta fólk á spjallinu er líka frekar sad lið. Eins og Obi Wan Kenobi orðaði það hér um árið....."Who's the more foolish: The fool, or the fool who follows him?"

Ætli ég verð ekki hrópaður í kaf núna.