The phone call of shame

Jæja. Mér tókst aldeilis að sýnja Gelgjunni gott fordæmi í að taka ábyrgð... eða hitt þó heldur.

Byrjum á byrjuninni. Fyrir nokkru hringdi í mig mamma einnar bekkjarsystur Gelgjunnar. Í uppsiglingu var vorhátíð í skólanum og þessi mamma hafði verið fengin til að hringja í foreldara 4. bekkinga og fá fólk til að standa klukkutímavaktir við grillið (þ.e. pylsusölubásnum).

Ég er ein af þessum mömmum sem læðast meðfram veggjum þegar kemur að foreldrastarfi.  Ein af þessum mömmum sem hinar mömmurnar þola ekki því ég býð mig aldrei fram í neitt og mæti á eins fáa fundi og ég mögulega kemst upp með.

En ég átti von á einhverju slíku símtali og var meira en fús til að taka að mér klukkutímavakt á vorhátíðinnim frá kl. 11-12.  Og þegar hún spurði hvort Bretinn gæti tekið eina vakt líka þá hélt ég það nú og bað hana í guðanna bænum að skrifa hann á 12-13 vakt.  Ekki vandamál. Bara gaman að vera þarna með krökkunum á vorhátíðinni bla bla bla bla jarí jarí jarí jar..... Og meinti þetta frá mínum innstu hjartans rótum.

Gelgjan er komin á þann aldur að skammast sín alveg hrikalega fyrir foreldra sína. Sérstaklega mig. Eða kannski er þetta sjálfsblekking. Kannski er þetta ekkert aldurinn. Kannski er ég bara svona mamma sem maður skammast sín fyrir. Gelgjan fer t.d. alveg í flækju því ég heilsa litlum krökkum sem ég þekki ekki. Og tala við fólk í biðröðum og svoleiðis. Henni finnst þetta þvílíkt neyðarlegt þegar hún er með mér.

Hún spurði mig því sérstaklega hvort ég ætlaði að tala við krakkana þegar ég afgreiddi þau með pylsur. Ég hélt það nú. Ég myndi spyrja þau allskonar spurninga. Hvort þau skemmtu sér ekki vel, hvað þau væru gömul, hvar þau ættu heima, hvar foreldrar þeirra væru.... Gelgjan ranghvolfdi í sér augunum og hringdi í vinkonu sína til að spyrja hana hvort mamma hennar myndi tala við krakkana á pylsubásnum. Komst að því að mamma vinkonunnar myndi bara spyrja hvað krakkarnir vildu á pylsurnar. En ég sat föst við minn keip, ég myndi sko tala og tala og tala.  

Eftir að ég hafði lofað okkur Bretanum í sjálfboðavinnu kom hér inn um bréfalúguna boðsmiði í Fjölskyldu- og húsdýragarðinn nk. laugardag og Gelgjuna langar mikið til að fara. Ég sagði við hana að við gætum ekki farið, því við yrðum á vorhátíðinni. Hún varð fyrir vonbrigðum svo ég sagði að kannski gætum við farið eftir vorhátíðina sem stæði til kl. 14 eða hátíðin í Húsdýragarðinum til kl. 16.

Kl. 13:24 í dag segir Gelgjan skyndilega við mömmu sína sem ennþá er að tjilla á náttbuxunum; mamma við erum að fara á vorhátíðina.Láttu ekki svona Anna Mae, segi ég. Hún er á laugardaginn.Nei hún er í dag segir hún og nær í bækling sem hefur hangið á ísskápnum í 2 vikur.Ég ríf bæklinginn úr höndunum á henni og fletti honum í örvæntingarkasti. Jú, mikið rétt. Vorhátíðin byrjaði kl. 10 í morgun.

Hjartað byrjar að hamast í brjóstinu á mér af skelfingu en jafnframt setur að mér óstöðvandi hláturskast. Og eftir því sem ég hugsaði meira um þetta þeimur meira hló ég.

Gelgjan stóð við hliðina á mér og horfði á mig með vandlætingarsvip. Ég skreið upp stigann til fundar við Bretann sem var uppi að horfa á sjónvarpið með þeim einhverfa.

Hvað heldurðu að fólk segi um okkur? stundi ég upp milli hláturskviðanna.

Thats easy sagði Bretinn. They think we are white trash.

Þá pissaði ég næstum því í mig.

Þetta var nú meira ástandið. Gelgjan talaði hátt og stanslaust, aðallega um hvað við værum óábyrgir foreldrar, Bretinn kom með alls konar hugmyndir um hvað fólk væri að segja um okkur, tárin streymdu niður kinnarnar á mér og Sá einhverfi söng hástöfum með Söngvaborg, allsendis ótruflaður af uppnáminu á heimilinu. Viddi hundur hélt ég væri að gráta af sorg og klóraði með framloppunum í mig til að reyna að hugga mig. Bósi var skriðin undir borð eins og hans er von og vísa þegar hann er ráðvilltur.

Hvað sem má segja um mig þá vil ég standa við það sem ég segi, ekki síst þegar það kemur niður á öðru fólki ef ég geri það ekki. Ég var því algjörlega miður mín yfir að hafa svikið þessa konu og auðvitað þá sem hafa þurft að taka aukavaktir út af vitleysisganginum í okkur. En jafnframt finnst mér alveg óstjórnlega fyndið að hafa verið svona agalega jákvæð þegar aumingja konan hringdi í mig og mæta svo barasta ekki neitt. Ég bara varð að ljúka þessu máli svo ég hringdi í hana. Hún var að borða pylsu þegar hún svaraði í símann.

Ég útskýrði málið á örvæntingafullan máta, talaði hratt og hátt eins og móðursjúk kelling. Hún fullvissaði mig um að það væri nóg að fólki þarna og þetta væri ekkert mál. Fólk gerði mistök. Svo sagði hún mér sögu af því þegar hún mætti í afmæli, öll uppáklædd með risastóran pakka og þurfti frá að hverfa. Afmælið var ekki fyrr en eftir viku.

Gelgjan skellti sér á vorhátíð korter í lokun. Vildi alls ekki að mamma kæmi með og kallaði afsökunarbeiðni yfir skólalóðina. 

Ég er búin að sukka í allan dag

Er eitthvað leiðinleg í dag (gerist ekki oft. Svona cirka jafn oft og D og B eru ekki í samkrulli).
Veit ekki hvort ég hef sukkað í allan dag vegna þess að ég er leiðinleg eða hvort ég er leiðinleg vegna þess að ég hef sukkað í allan dag. Það skal tekið fram að með sukki á ég við áti.
Hef látið alls konar ófögnuð ofan í mig í dag. Pizzur, kökur, kleinuhringi, ómælt magn af kóki (í fljótandi formi), kexi og ég veit ekki hvað. Finn hvernig ýstran þrýstir sér í áttina að lyklaborðinu. Ég er svekkt út í stjórnarmyndunarreglurmyass. Er eiginlega bara í fýlu.
Þess vegna ætla ég bara að horfa á Boston Legal og fara snemma í háttinn.
Brennir maður ekki fullt af hitaeiningum á meðan maður sefur. Einhvern tíma heyrði ég það.
Góða nótt.

Var dugleg að drekka í gær

Hér á vinnustaðnum mínum hafa vappað um gólf síðustu daga erlendir umboðsaðilar okkar. Þeir komu hingað nokkrir frá Evrópu, USA og Asíu á fundi og til að hitta okkur. Og að sjálfsögðu til að skemmta sér eins og oftast er þegar um svona millilandavinnufundaferðalög er að ræða. 

Lokadagurinn var í gær og þá var farið með þá upp á Mýrdalsjökul í vélsleðaferð (ekki ég náttúrlega. Besta starfsfólkið er alltaf látið sitja eftir og sjá um skrifstofuna ). Þeir voru allir agalega lukkulegir með það og ekki síst þessi frá Asíu. Hann var þarna að sjá snjó í fyrsta skipti, svona berum augum. Hann bara táraðist og eyddi löngum tíma einn starandi á herlegheitin.

Kl. 7 hittumst við svo öll á barnum á hótelinu þar sem þeir dvöldu og þar náðum við að horfa á Eika Rauða syngja á skjánum, áður en haldið var á Veitingastaðinn Domo í Þingholtsstræti. Þar áttum við aldeilis góða kvöldstund sitjandi á langborði, um 25 manna hópur. Mikið spjallað og mikið hlegið.

Á Domo og á Vínbarnum á eftir var drukkið vín í allskonar útgáfum og var fólk misrislágt í morgun og er reyndar enn þegar þetta er skrifað. 

 Sjálf hef ég týnt nokkrum heilasellum í gær og er alls ekki í fullri fúnksjón. Það yndislega við þetta er hvað maður kann vel að meta heimilið sitt þegar svona stendur á. Ég sé það alveg í hillingum og núna er svona móment sem gerir þennan frasa að heilagri ritningu: Heima er best.  

Kynlífsreglur á því herrans ári 1937 - Forleikurinn - Undirbúningur afmeyjunar

Úr bókinni Kynlíf eftir Fritz Kahn:

2. hluti, grein 169. Forleikurinn: (grein 168. Eftir veisluna, er hér framar á síðunni)

Þegar loks er komið að augnabliki samfaranna, verður maðurinn að sýna mikla háttvísi. Hann má ekki ráðast að konu sinni eins og rándýr, sem stekkur á bráð sína. Þessa nótt verður hann að bæla fýsnir sínar og leggja frekar stund á að líkjast lækni, sem kominn er til þess að hjálpa þeim er þjáist.

Hahahahahahahahahahahahahahahhahahahahahhahahahahhahahahahhaha

Prófarkarlesarar, Leoncie og póstnúmerið í Eyjum

Fólki er tíðrætt um að það virðist vanta allt sem heitir yfirlestur á mbl.is. Undarlegt orðalag í skrifuðum fréttum er orðið daglegt brauð og oft engu líkara en fólk sem er ekki alveg fulltalandi íslensku sjái um skrifin.
Já það er af sem áður var með prófarkarlestur, virðist vera.

 

Ég var að vinna á smáauglýsingadeild DV í gamla daga þegar smáauglýsingar voru eini ódýri mátinn
til að koma dóti eins og fótanuddtæki í sölu og einkamálaauglýsingar byrjuðu allar svona: Kona óskar eftir kynnum við fjárhagslega sjálfstæðan karlmann á aldrinum...
Það var stranglega bannað að auglýsa eftir ríkum manni til að aðstoða með fjármálin því það taldist að sjálfsögðu dulbúin auglýsing fyrir vændi.
Á DV riðu prófarkarlesararnir húsum á álagstímum og sendu oft sömu smáauglýsingarnar í leiðréttingu aftur og aftur. Á föstudögum var alltaf ein af okkur á vaktinni send í ''leiðréttingar'' en það þýddi sæti í þægilegum stól upp á ritstjórn, fjarri argaþrasi móttöku og símavörslu. Þetta var eftirsótt hlutskipti og þarna sat maður (og reykti) og leiðrétti allt sem kom frá prófarkarlesurunum.

Mér er sérstaklega minnisstætt vesenið í kringum orðið ''Stór-Reykjavíkursvæðið''. Höfuðin nánast snerust í heilhring á hálsinum á prófarkarlesurum ef maður notaði þetta orð. Það var alveg bannað. Varð að vera ''Reykjavík og nágrenni''. En kúnninn vildi nota þetta orð og það var agalega erfitt að útskýra afhverju ekki mátti setja það í auglýsinguna hjá viðkomandi.
Á DV varð maður sérfræðingur í tegunda nöfnum á bílum, dekkjastærðum, spoilerum, póstnúmerum um land allt og síma-svæðisnúmerum (já að er sko orðið langt síðan þetta var, muniði eftir þessu? 98 fyrir V-eyjar, 96 fyrir framan símanr. á Norðurlandi o.sfrv.).

Dansmærin Bonnie og Indverska prinsessan Leoncie áttu sinn fasta dálk í smáauglýsingunum og ríkti afar hörð samkeppni þeirra á milli.

Á DV vélritaði ég upp svakalegar langlokur um diskadrif, MB, GB, Mhz, skjákort og litaskjái án þess að hafa hugmynd um hvað ég var að skrifa. Er ekkert skárri í dag hvað varðar tölvumál.

Allt fór þetta fram undir vökulum augum prófarkalesara sem sinntu starfinu sínu af mikilli samviskusemi og þótti okkur stundum nóg um.
Eitthvað segir mér að ekki sé lagt jafn mikið upp úr þessu starfi í dag og er það miður.

hvet alla til að lesa þetta

Bloggvinur benti á þetta á bloggi sínu.

Þetta er svo sem ekkert nýtt fyrir mér. Hef kynnst þessu í gegnum t.d. systur mína og fjölskyldu hennar. Hérna er maður sem hefur unnið allt sitt líf, borgað í lífeyrissjóð og skilað sínum sköttum og skyldum til þjóðfélagsins. Þegar svo heilsan gefur sig og hann þarf á þjóðfélaginu að halda hvað gerist. Ég veit, þetta er ekkert nýtt en afhverju í ósköpunum látum við þetta yfir okkur ganga??? Þetta er náttúrlega bara rugl. RUGL. Það rífur úr manni hjartað að lesa svona pistil, þar sem allur tilfinningaskalinn er, reiði, sorg og vonleysi. Töpuð lífsbarátta. Hugsið ykkur. Þetta vekur mann til umhugsunar og rúmlega það. Þetta er að gerast allt í kringum okkur og getur orðið líf manns sjálfs einhvern daginn. Ég á góðri heilsu að fagna en það getur allt breytt til hins verra á svipstundu.

Við lesturinn, mundu að þetta gæti verið þú.

http://gjonsson.blog.is/blog/tilveran/entry/197031/

Er á fitubömmer og í sjálfsvorkunn

Ég vaknaði á fitubömmer í morgun og með ljótuna.

svona leið mér.

 

 

 

Skánaði ekki við mælingu í heilsuklúbbnum í kvöld. En það þýðir ekkert að vera með sorg og sút. Bara taka sig á. Í fyrsta skipti í 2 ár er ég að láta mér detta í hug að láta sjá mig aftur inn á líkamsræktarstöð. Málið er bara að mig vantar fleiri klukkustundir í sólarhringinn. Verð að viðurkenna að ég er hálfpartinn að vorkenna sjálfri mér líka. Er að upplifa allt í kringum mig að börn vinkvennanna eru orðin það stór að þær geta leyft sér að láta sig hverfa í klst út af heimilinu, t.d. í leikfimi. Það er ekki þannig á mínu heimili og er ekkert að fara að breytast. Sá einhverfi er ekkert að vaxa úr grasi á næstunni. En þá er bara að sníða sér stakk eftir vexti eins og amma hefði sagt. Drífa sig í ræktina á morgnana eða á kvöldin eftir að Bretinn er kominn heim.

Welcome home honey. smakk smakk. Goodbye honey

Allt fyrir heilsuna

Hef gleymt því margsinnis að í dag að ekki sé helgi. Finnst arfaslakt að við skulum ekki gera eins og margar þjóðir, að færa svona frídaga á mánudaga eða föstudaga. Eins og það skipti einhverju máli hvort sumardagurinn fyrsti hér á Íslandi sé 19., 20. eða 23. apríl. Best væri náttúrlega að flytja hann á 30. apríl þetta árið. 1. maí er á þriðjudegi nebblega. Hefðum náð alveg 4ra daga fylleríi út úr því Íslendingar. Eníháv...Hálffúlt að þurfa að mæta í vinnu á morgun.

Slúttdagur í heilsuklúbbnum mínum í gær. Allir komu með hollan puttamat á hlaðborðið og til að gera þetta ekki of plebbalegt var rauðvínskúturinn tekinn fram og svo skottaðist liðið inn á milli inn í eldhús til að smóka. Allt mjög heilsusamlegt.

Ég vann í uppskriftasamkeppninni um besta Herba sheikinn og er bara stolt af því. Læt uppskriftina fylgja hér:

200 ml appelsínusafi, ca 1/2 dós af léttjógúrti með ferskjum og ástaraldinum, 2 skeiðar tropical fruit herbalife powder, 2 skeiðar próteinduft, 1-3 jarðarber eftir smekk, fullt af klökum. Hrært í mixer eins og druslan dregur.

Í pakkaútdrættinum var ég mjöööööög heppin. Vann heimatilbúna máltíð Ala Benni fyrir tvo. Tekur fram hvaða veitingastað sem er að mæta í mat hjá Fríðu og Benna á Miklubrautina.

Nú dríf ég mig í háttinn. Kúri með gelgjunni sem fær að lúra í mömmu rúmi á meðan pabbi er í landi móðurmálsins, þ.e. Englandi.

Gleðilegt sumar þið öll.

Andskotans leti er þetta

Nú vantar mig sjálfsagann. Og ekki bara núna. Hefur aldrei verið mín sterka hlið.     Á að vera að skrifa eitthvað allt annað en þetta blogg. Kem mér ekki í verkið. Sit hérna og sturta í mig rauðvíni (hvað er betur við hæfi eftir að hafa rifið í mig steikta ýsu í kvöldmat?) og japla á nikótíntyggjói. Húsbóndinn er að horfa á golfið, Masters. Gleður mig að Tiger er í öðru sæti eins og er. Leit ekki vel út hjá honum eftir fyrsta hring á fimmtudaginn.

Brá mér hér út fyrir áðan með hundana sem hoppuðu og hlupu um með tík nágrannans í smá stund á meðan ég spjallaði við hann (nágrannann sko). Fór upp að kyssa þann einhverfa góða nótt þegar ég kom inn. Alla vikuna er hann búinn að vera að söngla: ''sunnudagur páskaegg, sunnudagur páskaegg''. Þrætti meira að segja við mig á föstudaginn og vildi meina að það væri laugardagur. Það hefði auðvitað þýtt að hann fengi páskaeggið daginn eftir.

 

 

 

10 ára Gelgjan og Eva, vinkona hennar hlupu heim til Evu að athuga hvort sjónvarpið þar væri líka upptekið í golfinu. Sárlangaði að horfa á Stelpurnar. Ekki beint þáttur fyrir 9-10 ára krakka en ég er svakalega líbó með þetta. Á móti passa ég að ræða hlutina við stelpuskottið mitt og halda henni hérna megin við raunveruleikann.

þetta gengur náttúrlega ekki. Verð að snúa mér að öðrum og (vonandi) veigameiri ritsmíðum. Bless í bili.

 

 

Megrunar-súkkulaði

Próteinbar eða próteinstöng frá ónefndu vörumerki var dreift á öll borð í vinnunni í dag. 100% falleinkun.  100% oj úr öllum hornum og engin tók bita nr. 2 nema ég, því ég bara trúði því ekki að eitthvað gæti verið svona gjörsamlega óétandi.

Ég er ein af þeim sem er næstum því alæta að því leytinu til að mér þykir fátt matarkyns algerlega óætt (ef undanskilinn er hákarl og annað slíkt sem enginn ætti að leggja sér til munns sem hefur á annað borð hefur til hnífs og skeiðar).

Hvað er málið spyr ég bara. Hvernig er hægt að framleiða vöru sem er svo bragðvond og skrýtin undir tönn að 25 manna deild er einróma sammála um að varan eigi heima í ruslafötunni? Fólk var bara eitt spurningarmerki í framan og skemmtilegast var að fylgjast með þeim sem komu í hús eftir að fyrstu oj-in bergmáluðu um veggina og voru síðastir til að rífa utan af herlegheitunum. Vantrú og hryllingur eru bestu lýsingarorðin sem ég get fundið yfir andlitsdrætti fólks.

 Eina ''megrunar-súkkulaðið'' sem vit er í eru Herbalife stangirnar en auðvitað hef ég ekki smakkað nema brot af því sem er á markaðnum.