Karlmönnum er líka nauðgað

Fólk er almennt forviða á þessum dómi. Og ekki er það skrítið. Ljóst þykir að konan hafi verið beitt ofbeldi og þvinguð til samfara en....  hvað....???

Manni fallast hendur. Það er ekki fyrir venjulegt fólk að fá einhvern botn í lögfræðilegar ástæður að baki þessari sýknun.

Við eigum svo langt í land. Á svo mörgum sviðum. Gífurlegar framfarir hafa orðið síðustu 30 ár hvað varðar jafnrétti kynjanna, viðurkenningu á samkynhneigð, átröskunarsjúkdómum og geðsjúkdómum. Falin mein í þjóðfélaginu hafa komið upp á yfirborðið svo sem heimilisofbeldi, misnotkun á börnum og svo mætti lengi telja. En betur má ef duga skal.

Klárlega lifir mýtan enn góðu lífi. Kona, sem er nauðgað, er drusla. Á einn eða annan hátt bauð hún sig fram. Ég vitna hér í bókina Kynlíf frá árinu 1937:

''Náttúran hefur verndað konuna gegn ágengni og samförum, sem ekki er óskað eftir, með því að koma leggangaopinu fyrir á hinum leyndasta og bezt varða stað líkamans. Leggöngin eru í skjóli búksins að ofan og hinum sterkustu vöðvum líkamans til hliða og að neðan. Ennfremur er leggangaopið hulið skapahárunum ásamt skapabörmunum. Allar þessar varnarráðstafanir gera það að verkum, að ekki er auðvelt að komast inn í leggöngin, og yfirleitt ómögulegt gegn vilja konunnar. Hinu algenga yfirvarpi kvenna, að þeim hafi verið nauðgað, ber að taka með tortryggni. það er í rauninni ekki hægt að hafa samfarir við konu, sem berst á móti.''

Ég er persónulega sannfærð um það að hér kemur ekkert til með að breytast í viðhorfi karlmanna (og ég er ekki að meina allra karlmanna) og vissulega sumra kvenna fyrr en karlmenn sem hafa orðið fyrir nauðgun stíga fram.

Karlmönnum er nauðgað. Karlmönnum er nauðgað af öðrum karlmönnum og vissulega eru þess dæmi að mönnum hefur verið nauðgað af konum. Karlmönnum er byrlað nauðgunarlyfið, bornir heim af tveimur eða fleirum og nauðgað.

Og aðeins er hægt að reyna að ímynda sér hvernig væri að vera í sporum samkynhneigðs karlmanns að kæra stefnumótanauðgun. Ég hef allavega aldrei heyrt um slíkt. En endilega leiðréttið mig ef ég fer með rangt mál.

Vonandi finna karlkynsfórnarlömb nauðgana kjarkinn, og þá stuðning frá þjóðfélaginu um leið, til að kæra glæpina. Þar til held ég að dómsvaldið verði fast í sínum fornaldarhugsunarhætti og engin skref tekin fram á við.

Sýknaður af ákæru fyrir nauðgun

Séð & Heyrt

Færsla Benedikts bloggvinar um fyrirsögn Séð & Heyrt um skilnað Samherjahjónanna; ''Dýrasti skilnaður Íslandssögunnar'' kveikti á þessari færslu.

Séð & Heyrt svífst einskis og sýður saman ótrúlegustu fyrirsagnir á forsíðu blaðsins, hannaðar til að grípa augað og kveikja slúðurþorsta landans (ég er ekkert saklaus þar).

Benedikt veltir því fyrir sér hvað geri þennan skilnað dýrari en aðra skilnaði.

Inn í blaðinu er afar stutt grein um málið, sem fyrir vikið er í engu samræmi við æpandi forsíðufyrirsögnina. Í þessari stuttu grein er ekkert sem bendir til þess að skilnaðurinn verði hjónunum dýr heldur eiginlega þvert á móti. Þetta virðist allt vera með fullu samþykki beggja aðila og ætti því að ganga í gegn slétt og fellt. 

Fyrir fáeinum árum síðan grétum við vinkonurnar af hlátri yfir myndatexta í þessu annars ágæta blaði. Þetta var texti með mynd af fáklæddri leikkonu á strönd þar sem hún var að sinna móðurhlutverkinu.

Textinn var einungis þrjú orð og okkur til skemmtunar slengjum við þessum orðum oft fram og hlæjum alltaf jafn mikið. Textinn var svona: ''Ánægð með appelsínuhúð''. Þvílíkir snilldarpennar þarna á ferð.

Maður er bara orðinn hagmæltur

Sá Einhverfi kom heim úr sumarbúðunum með hor í nös og hósta. Var svo kominn með hitavellu í morgun svo hér sit ég, heima, og get ekki annað.

Ætti svo sannarlega að nota tækifærið og gera eitthvað uppbyggilegt fyrir heimilið og ekki síður nýta góða veðrið og reita illgresi. Barasta nenni þessu ekki.

Nú er guttinn steinsofandi í sófanum í stofunni (thank God for that). Hann er búin að taka syrpu út á palli og kríta upp kreditlista í gríð og erg. Svo þegar pallhúsgögnin eru orðin fyrir listaverkasköpuninni þá á bara að færa þau til. Ef ég hefði ekki stoppað þetta þá væri ég núna með kreditlista einhverrar bíómyndar yfir endilangan pallinn hjá mér. Nýja pallinn minn!! O jæja. Fer af í næsta regnskúr.

 

 

 

Gelgjan spurði með þjósti þegar hún vaknaði í morgun: ''Afhverju eru allir heima''.

 Vonbrigðin yfir heimavinnandi mömmunni (er það annars ekki partur af húsverkunum að blogga  ) voru þó ekki vegna þess að hún ætlaði að detta í það eða neitt slíkt. Ástæðan var sú að nú fengi hún engan verkefnalista og þar af leiðandi engan vasapening.

Ég tók nefnilega þá ákvörðun að setja henni fyrir einhver smávegis heimilisstörf á hverjum degi á meðan ég væri í vinnunni og hún fengi 200 kr á dag fyrir það. Við byrjuðum á mánudaginn og fyrstu tvo dagana hefur hún tekið þetta mjög alvarlega og gert töluvert meira en henni er sett fyrir. Er afar stolt af afrekum sínum sem hún má alveg vera, 10 ára barnið. En það spilar líka stóra rullu að mamman íhugar bónusgreiðslur þegar afrekin eru svo stór og mörg.

Hei, kannski ætti ég að taka upp krosssauminn minn sem er farinn að rykfalla ofan í poka og setjast út og sauma í sólinni.

(Setjast, sauma, sólinni. Vá næstum því ljóð. Fellur pottþétt undir menning og listir og ljóð)

Er fólk að drepast úr forvitni. Í bókstaflegri merkingu

Var að keyra upp Ártúnsbrekkuna áðan sem er ekki í frásögur færandi þar sem ég keyri þá leið alla daga úr vinnu.

Ég þekki því vel hvernig umferðin þar gengur fyrir sig; hægri akreinarnar tvær alla jafna hálfstíflaðar vegna raðanna upp í Árbæ og inn á Höfða. Rennslið á miðakrein er fínt og þeirri vinstri enn betra.

Ég var á miðakreininni í þetta skiptið og þurfti nokkrum sinnum að stoppa vegna einhverra tafa. Maður vonar alltaf að ástæðan sé venjuleg traffík en ekki árekstur eða slys. Í hvert sinn sem ég þarf að stíga á bremsuna í Ártúnsbrekkunni lít ég í baksýnisspegilinn því ég er alltaf jafn hrædd um að einhver komi brunandi aftan á bílinn hjá mér. Það eru alveg ótrúlega margir bílstjórar sem þurfa nauðsynlega að hanga svo fast í rassgatinu á manni að maður sér hvítuna í augunum á þeim og gæti náð DNA testi ef maður kærði sig um.

Þegar lengra var komið sé ég lögreglubíl með blikkandi ljós sem var lagt út í hægri kanti og tvo aðra bíla. Ekkert virtist samt vera að sem betur fer. En þetta var allt og sumt sem tafði umferðina. Sem sagt forvitnir bílstjórar sem hægðu á sér svo um munaði og gláptu úr sér glyrnurnar til tékka á hvort eitthvað krassandi væri í gangi. Bílarnir voru ekki einu sinni inn á akreininni svo ekki var það að tefja.

Hraðinn er svo mikill þarna að aftanákeyrsla getur valdið stórskaða. Ég held barasta að fólk sé að drepa sig úr forvitni.

What not to say to a traffic cop

 

1. I can't reach my license unless you hold my beer. (OK in Texas)

2. Sorry, Officer, I didn't realize my radar detector wasn't plugged in.

3. Aren't you the guy from the Village People?

4. Hey, you must've been doin' about 125 mph to keep up with me. Good job!

5. Are You Andy or Barney?

6. I thought you had to be in relatively good physical condition to be a police officer.

7. You're not gonna check the trunk, are you?

8. I pay your salary!

9. Gee, Officer! That's terrific. The last officer only gave me a warning, too!

10. Do you know why you pulled me over? Okay, just so one of us does.

11. I was trying to keep up with traffic. Yes, I know there are no other cars around. That's how far ahead of me they are.

12. When the Officer says "Gee Son....Your eyes look red, have you been drinking?" You probably shouldn't respond with,"Gee Officer your eyes look glazed, have you been eating doughnuts?"

Það blundar tónlist í okkur öllum. Bara láta vaða.

Gæti Óli Grís gert svona?

Hvað hefði okkur nú fundist um ef Ólafur Ragnar hefði verið með puttana í málum Mr. Vestmannaeyja á sínum tíma?

Eða var hann það kannski?

Bush mildar dóm yfir Libby

Luftgitar

þetta er eina lagið í heiminum sem fær mig til að taka upp luftgitarinn. Cant help myself

 

Sólskinsdagar stressa Íslendinga

Ekki biðja mig um prósentur, heimildir, sannanir eða nokkuð slíkt. Eftirfarandi er eftir minni (eða minnisleysi) en þetta hefur setið í mér því ég sé sjálfa mig í þessu.

Fyrir einhverjum árum síðan las ég að sólardagar hefðu stressandi áhrif á Íslendinga.

Ástæðan er sú að okkur finnst okkur bera skylda til að nýta að fullu þá góðviðrisdaga sem láta svo lítið að birtast á klakanum. Oft eru auðvitað ekki aðstæður fyrir fólk að nýta þessa daga. Margir að vinna, sitja yfir veikum börnum, eða hreinlega hafa verki að sinna innandyra.

Svo er það fólk eins og ég sem eru engir sérstakir sólardýrkendur og eru alveg til í að sitja bara inni í svölu lofti og blogga og eru svo að farast úr samviskubiti yfir því.

Til að forðast misskilning þá þykir mér yndislegt að vera úti í góðu veðri. Ganga um og skoða mannlífið, sinna garðvinnu o.þ.h. eða sitja úti á palli (í ekki allt of miklum hita) með kaffibolla eða rauðvínsglas í góðum félagsskap.

En að liggja eins og skata og velta mér á alla kanta til að ná lit undir rasskinnarnar og þar fram eftir götunum, thats not my cup of tea to be honest.

 

Ég er með harðsperrur í rassinum

Eins og ég hef sagt áður er ég í einstaklega góðu líkamlegu formi . Finn það best núna eftir alla útivinnuna í dag. Við skakklöppuðumst hér um hjónaleysin í kvöld, hvort um annað þvert og endilangt (engin dónakomment takk fyrir). Ég býð ekki í hvernig ég verð í fyrramálið. Annars er gott að vera með harðsperrur í rasskinnunum. Maður fær á tilfinninguna að Jennifer Lopez megi fara að vara sig.

Ég er að fara að hitta Kollu bloggvinkonu í fyrramálið í tengslum við Þann Einhverfa og ætti því að færa minn þreytta kropp í rúmið. Maður verður nú að fá sinn fegurðarblund áður en maður hittir bloggvin augliti til auglitis. Er samt ekki í skapi til að fara að sofa.

málning á brjóstum og víðar

Eins og ég sagði áðan þá fór ég út í garð og byrjaði að reita arfa. Þar sem ég er þekkt fyrir flest annað en að vera mikil útivistarmanneskja þá á ég ekki einu sinni föt í garðinn. Og þá meina ég einhver svona föt sem mér er sama um og er tilbúin að skríða í á hnjánum í moldarbeðum o.þ.h.

Ég gramsaði þó í skápnum upp á von og óvon og fann buxur sem ég nota aldrei, klippti neðan af þeim því þær eru svo síðar. Svo skellti ég mér hvítan stuttermabol en innan undir hann fór í topp sem nær niður fyrir rass því buxurnar eru svo assgoti lágar í mittið. Get ekki verið þekkt fyrir að liggja út í beði með boruna beraða.

En af því að mér finnst nú ekki sérstaklega skemmtilegt að reita arfa þá var ég fljót að finna upp á einhverju öðru að gera. Mála! Það þarf að mála grindverkið fyrir framan hús ásamt bílskúrshurðinni og gluggakörmum. Nóg að gera á þessum bæ.

Ég tók fram pússi-rafmagnsgræjuna sem ég-veit-ekki-hvað-heitir og hamaðist á gluggakörmum, hurðum og grindverki. Fann svo svarta málningu inn í bílskúr og byrjaði að maka á grindverkið. Ég er ekki vön. Það verður að segjast eins og er. Mörgum sinnum er ég búin að styðja mig við nýmálaðan girðingarstaur, strjúka fingrum ötuðum málningu í gegnum ný-strípað hárið og greinilega klóra mér í vinstra brjóstinu (eða kannski rak ég það utan í hliðið) því það er svart (bolurinn auðvitað). Ég er ekki enn búin að skoða bakhlutann á mér en ég hef líka þurft að hysja upp um mig buxurnar mörgum sinnum og því er hætt við að rassinn á mér sé í svartara lagi.

Jæja, nú er ég búin í pásu. Ætla út aftur og mála meira.