Fóstureyðing eða ekki fóstureyðing

Reiðin er farin að krauma undir niðri hjá mér yfir þessari umræðu um fóstureyðingar í kjölfar sónars þegar í ljós kemur að fóstrið er ekki heilbrigt.

Þetta komment hér  sem ég setti inn við færslu hjá Jenný bloggvinkonu segir kannski eitthvað um mína sýn á málið.

En það sem ég vil segja hér er að það er gott og blessað að tala um hversu slæmt það er ef allir sem eru öðruvísi hreinlega deyi út og umburðarlyndi okkar með þeim.

Það er gott og blessað að gagnrýna eða hafa samúð með vali foreldra sem standa frammi fyrir slíkri ákvarðanatöku.

Það er gott og blessað að vera á móti fóstureyðingum.

Það sem er ekki gott og blessað er að kerfið, ríkið, sveitarfélögin og aðrir háir herra í stjórn þessa lands gefa okkur ekki marga valkosti. Að fæða fatlað barn inn í þetta þjóðfélag er ávísun á ströggl, baráttu, grát og gnístran tanna, óréttlæti og endalaust stríð. Maður þarf að væla út hjálp og stuðning. Jafnvel stuðning sem barnið á rétt á samkvæmt lögum. Hversu sjúkt er það? Eins og það sé ekki nóg að takast á við sorgina yfir að barnið þitt verði aldrei sjálfstæður einstaklingur sem taki eigin ákvarðanir um líf sitt. Manns eina von er að kannski sé hægt að vista barnið á stofnun þegar það er orðið fullorðið og það geti lært að hugsa um daglegar þarfir sínar sjálft með góðra manna hjálp. Og hvenær er maður tilbúin að sleppa hendinni af þessum einstakling sem er í meiri hættu en aðrir að verða fyrir kynferðislegri misnotkun. Hverjum getur maður treyst?

Og kerfið fær mann til að líða eins og aumingja sem er upp á náð og miskunn annarra kominn og vilji láta vorkenna sér. Hverjum langar að sitja inn á skrifstofu hjá einhverju stofnanabatteríi og grenja yfir því hvað krakkaskömmin sé erfið og hvað allt sé dýrt.

Hér þarf að verða einhver vakning hjá hinum opinbera. Einhver skilningur. Einhver framför. Annars munu fatlaðir einstaklingar hverfa úr þjóðfélaginu okkar því án efa mun tæknin á endanum gera okkur fært að greina öll fóstur og gallana ef einhverjir eru.

 Er Hitler ekki bara að fagna sigri þar sem hann er staddur, hvar sem það nú er.

Fékk löngun til að eyða peningum

Afhverju sef ég ekki alltaf átta tíma. Það er mannbætandi að fá nægan svefn.

Á föstudaginn sótti Fríða, vinkona og stuðningsmamma með meiru, Þann Einhverfa í Vesturhlíð og tætti með hann og syni sína upp í bústað.

Bretinn og ég tættum í staðinn á Lauga-ás, þann klassíska veitingastað, með Gelgjuna og Vinkonuna. Ég át yfir mig svo um munaði og flissaði og hló að Gelgjunni og var því ekki til fyrirmyndar. Á heimleiðinni stoppuðum við í Skalla og náðum okkur í DVD mynd, The Queen. Assgoti góð mynd sem fékk mig til að fá samúð með Englandsdrottningu frú Stífelsi.

Að því búnu rotaðist ég í sófanum fyrir framan sjónvarpið. Rumskaði við að Bretinn sagði; Ertu sofnuð. Já, svaraði ég. Og ekki bara það heldur er ég slefandi líka. Og ég þurrkaði slefið framan úr mér og rotaðist aftur. Að mínu mati er slef í svefni merki um hið fullkomna afslappelsi.

Ég vaknaði 08:45 í morgun (laugardag). Ennþá í sófanum. Fór á fætur. Fékk mér ljúffengt kaffi og ristað brauð, las blöðin og japlaði á nikótíntyggjóinu í sæluvímu.

Þegar ég sá fram á einveru fram eftir degi bauð ég Vidda í göngutúr og við bonduðum þvílíkt í eins og hálf tíma göngu.

Um þrjúleytið í dag lýsti ég yfir áhuga á að fara út og eyða peningum. Bretinn tók nú bara vel í þessa hugmynd og þegar þetta er ritað er ég 2 bleikum og æðislegum hengiblómum ríkari og ekki nóg með það heldur standa hérna út á palli garðhúsgögn sem ég lét mig aðeins dreyma um að eignast á útsölunum í haust. Bretinn, aðhald mitt og samviska í fjármálum, fékk held ég bara aðsvif í dag og heimtaði borð og stóla á pallinn.

  Í augnablikinu eru húsgögnin að rigna niður en ég held þau hafi bara gott að horfast í augu við veruleikann strax í fæðingu.  

Blindir eru að fá sýn

Kettlingarnir þrír fæddust 2. júní.

 

 

 

 

 

 

 

 

Hérna eru þeir nokkurra daga gamlir 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Þessa mynd tók ég í dag. Það er svo erfitt að ná mynd af þeim svona nálægt og ná að hafa hana í fókus, þeir eru svo litlir.

Þeir eru byrjaðir að opna augun og það er eins og að ég sé að hitta þá í fyrsta skipti, andlitin breytast svo við þetta. Það er svo sannarlega rétt að augun séu spegill sálarinnar.

 

 

 

 

Banvæn brjóstagjöf

Gelgjan er að gera út af við mig. Ég fæ a.m.k. fjögur hlátursköst á dag út af því sem vellur upp úr henni.

Hún hefur löngum verið upptekin af brjóstunum á mér. Finnst þau agalega stór og kommentar á það reglulega. Einnig þarf ég reglulega að segja henni söguna af því að ég var aðeins með hana á brjósti í 3 vikur, svo gafst ég upp því hún var svo óróleg í brjóstagjöfinni og á eftir. Síðar kom í ljós að hún var með einhvers konar mjólkuróþol og endaði á sojaþurrmjólk.

Í gær var ég að slást við hana og Vinkonuna og skyndilega skellti hún andlitinu upp að barminum á mér. Hvað er að þér sagði ég. Svakalega ertu upptekin af brjóstunum á mér.

Já sagði hún og sveiflaði örmunum til á dramatískan hátt. Það er vegna þess að ég fékk ömurlega mjólk úr þessum brjóstum í þrjár banvænar vikur. 

 Ég meina það! Erum við ekki svolítið skrýtin í minni fjölskyldu?

 

Skilyrði á skilorði

Ég hlustaði á Reykjavík síðdegis í þessar 15 mínútur sem tók mig að keyra heim úr vinnunni í dag. Heyrði viðtal við Frey Ófeigsson dómstjóra. Þó að blóðið virtist ekki renna í karlinum svona til að byrja með þá komst hann á flug eftir smá tíma.

Þið verðið að afsaka hversu ófagmannlega og kannski ómálefnalega ég kemst að orði hér en ég ætla að reyna að koma þessu frá mér;

Verið var að ræða hvort ekki stæði til að koma á hérna community service (man ekki íslenska hugtakið yfir þetta) í íslenskum dómum.  Það er að fólk væri dæmt til að vinna fyrir samfélagið í stað þess að loka alla inni. Mér skildist að dómarar hafa ekki rétt til að dæma fólk til slíkrar vinnu en verið væri að skoða það.

Svo talaði hann um að hann myndi kjósa að geta sett miklu fleiri skilyrði inn í skilorðsbunda dóma. Dæmi: karlmaður lendir aftur og aftur fyrir dómsstólum vegna þess að hann getur ekki fengið sér í tánna öðruvísi en að berja mann og annan. Hann er dæmdur og fær skilorðsbundinn dóm og þá er sett inn sem skilyrði að hann setji tappann í flöskuna. Að öðrum kosti bryti hann skilorð og yrði þá stungið inn.

Freyr sagði slíkt stundum notað en vandamálið vera að ekki væru úrræði hér til að fylgja slíkum málum eftir og því skiluðu þessi skilyrði ekki þeim árangri sem annars væri hægt að ná.

Hann talaði líka um að hann vildi sjá miklu fleiri fá faglega hjálp, þ.e. frá sálfræðingum, geðlæknum o.sfrv.

Og þetta er einmitt málið. Ef aðeins væri lagt meira fjármagn í þennan málaflokk þá myndi það skila sér margfalt til baka út í þjóðfélagið á allan hátt.

Ég var að ræða við vinnufélaga minn um ungan mann sem ''lenti í því'' að myrða fjölskylduföður fyrir nokkrum árum síðan. Þetta var eins sorglegt og slíkir atburðir verða, algjörlega tilhæfulaus árás. Ungi maðurinn kexruglaður af dópneyslu eins og er nú yfirleitt tilfellið í þessum málum á Íslandi.

Þessi vinnufélagi minn þekkir til fjölskyldu unga mannsins og fylgist með honum og fær fréttir af honum. Hann situr að sjálfsögðu inni, skólabókardæmi um mann sem þarf að ná botninum til að átta sig. Hann er að taka stúdentspróf núna, hefur beitt sér fyrir góðum málefnum innan múranna og hefur svo sannarlega snúið frá villu síns vegar.

Þetta eru auðvitað afskaplega erfið og viðkvæm mál. Fjölskyldur fórnarlamba í morðmálum vilja sennilega ekkert frekar en að þeir seku sitji inni alla ævi og ég get ímyndað mér að það sé auðvelt að hata við þessar kringumstæður.

Svo er það hin hliðin. Fjölskylda sakamannsins sem þakkar fyrir að ástvinur þeirra fái annað tækifæri til að fóta sig í lífinu og finnst hann eiga það skilið eftir að hafa afplánað sinn dóm og svo sannarlega sýnt að hann hafi séð ljósið.

Ekki misskilja mig, ég er alls ekki að segja að morðingjar eigi að afplána sína dóma í community service. Ég er bara að flakka um víðan völl hér og velta þessum málum fyrir mér.

Auglýsi eftir trampolíni fyrir Mitchelin manninn

Ég veit að bloggið er ekki ætlað til smáauglýsinga en datt samt í hug að sniðugt gæti verið að auglýsa eftir trampólíni með öryggisneti hér.

Málið er að Sá einhverfi er að breytast í Mithcelin manninn þessi elska. Fyrst var talið að barnið fitnaði svona af Amilininu (lyfið sem hann var á, en flest börn fitna af því), svo var hann tekinn af lyfinu og það sér ekki högg á vatni. Hann er hoppandi um allan daginn á milli þess sem hann teiknar og skrifar einhverja snilli og gúgglar á netinu. Og hann borðar ekkert svaaaakalega mikið. Þyrftum samt að reyna að taka af honum brauðið .

En gaurinn fer ekki út að leika sér eins og önnur börn og því held ég að trampólín í garðinn væri snilldarleikur. Væri brilliant að fá það eitthvað ódýrara en á 40 þúsund kallinn sem það kostar út úr búð (með öryggisneti).

Þannig að, ef þið eigið í fórum ykkar trampólin sem þið eruð ekki að nota lengur þá endilega látið mig vita.

Bara til að minna mig á, því ég vaknaði upp í morgun sem vanþakklát bitch

Ég er þakklát fyrir

hversu heilsuhraust ég er (ekki sjálfri mér að þakka)

Bretann sem elskar mig (vegna þess að ég er frábær og þrátt fyrir alla mína galla)

húsið mitt í draumastaðsetningunni (þó það sligi okkur fjárhagslega)

að hafa sloppið við áfengisfíknina (og þar með gjörsamlega brotið öll náttúrulögmál, a.m.k. hvað varðar mína alnánustu fjölskyldu)

vinkonur mínar (they are always just a phonecall away)

Önnu Frænku (með stóóóóóru effi. Stoð mín og stytta)

að eiga svo fyndna dóttur að hún fær mig til að hanga í búðarrekkum (blindaða af tárum)

þau forréttindi að eiga Þann Einhverfa. (Hefði ekki viljað missa af því að kynnast þeim gaur fyrir nokkurn mun)

Unglinginn Stjúpsoninn og hversu yndislegur og blíður sá gutti er og góður við systkini sín

hversu vel mér hefur farnast á vinnumarkaðnum (þrátt fyrir að hafa ekki lokið svo mikið sem einni önn í framhaldsskóla)

að hafa hætt að reykja (áður en reykingabannið skall á)

að eiga dásamlega tengdamóður (sem skilur hvað sonur hennar getur verið erfiður)

að hafa alist upp hjá ömmu og afa (sem gerðu mig að skrítnum krakka sem sagði fortó í staðin fyrir gangstétt, altan í staðin fyrir svalir, og sem vissi hvað mannbroddar voru áður en hann varð 6 ára)

að einhver hafði fyrir því að finna upp nikótíntyggjóið (sem er mín fíkn í dag)

möguleikann á að vinna í bæði Lottó og Víkingalottó (maður lifir í voninni)

bílinn minn sem rýkur í gang í hvert skipti (þrátt fyrir svo mikið hirðuleysi af minni hálfu að réttast væri að hringja í bílaverndunarsamtökin)

að hafa uppgötvað bloggið (sem aftur gerði það að verkum að ég fór að skrifa aftur eftir 100 ár)

að trúa því og treysta að Bretinn og ég verðum eins og gömlu hjónin (í smásögunni minni hér á undan)

 

 

 

Stundum hefur maður bara ekki efni á að segja margt

Ég þekki nokkrar svona

Það er að segja húsmæður, sem myndu (reyndar) sjálfar taka til og þrífa smá áður en the hired help mætti á svæðið.

 

Egill Helga og fröken bláeygð

Vegna þess hversu ofsalega bláeygð ég er þegar kemur að pólitískum tengingum við miðlana, pólitískum tengingum við fyrirtæki, pólitískum tengingum við peninga-áhrifafólk og pólitík yfirhöfuð þá spyr ég ykkur sem eruð ekki eins fallega eygð og ég:

Afhverju er Egill Helgason skyndilega farinn að blogga á moggablogginu? Hefur það pólitískt séð eitthvað að gera með að hann er að fara yfir til RUV?

Var hann áður með bloggsíðu á Vísi? Og hefur það þá pólitískt að gera með að hann starfaði á Stöð 2.

Bara forvitni.