Stundum erum við fangar eigin kerfis

 

Þarf aumingja konan virkilega að ganga í gegnum þetta?

Faðir hennar framdi hræðilega glæpi, hann hefur játað. Skiptir þetta máli. Má ekki bara loka helvítis karlfauskinn inni og henda lyklinum. Og einbeita sér að því að hjálpa fjölskyldunni. Gefa henni von um að geta einhvern tíma átt vísi að ''venjulegu'' lífi.

Því miður bitnar kerfið á þeim sem síst skyldi.

Með lögum skal land byggja og allt það. Auðvitað. En stundum væri svo gott að geta farið fram hjá þessu öllu saman, þegar það væri fórnarlömbum fyrir bestu.

En svona er þetta víst.

Dóttir Josef Fritzl yfirheyrð

Tískuvitund Þess Einhverfa

 

Ég held ég hafi fengið að upplifa það í dag að sjá tískuvitund Þess Einhverfa fæðast.

Í morgun neitaði hann að fara í buxur sem ég bauð honum. Buxur sem hann hefur átt lengi og margoft notað.

Þetta var ekki þetta týpíska reiða og æsta NEI, heldur róleg og yfirveguð höfnun á flíkinni. Ég stóð hugsi svolitla stund en ákvað að sjá hvert þetta leiddi okkur og náði í aðrar buxur. Hann fór í þær þegjandi og hljóðalaust.

Seinnipartinn ákvað ég að setja í þvottavél og þar sem hæfileikar mínir sem húsmóður liggja einmitt í þvottahúsinu þá var ekki miklum óhreinum þvotti fyrir að fara. Sá Einhverfi var í polobol sem ég festi kaup á í GAP í UK og ég vildi henda honum í vélina, sem var ekki meira en hálf.

Ég keypti bolinn algjörlega upp á von og óvon, því eins og allir vita eru polobolir með kraga og tölum. Það hefur ekki fallið í kramið hjá Þeim Einhverfa hingað til. Ó nei. Einfaldir bolir er það eina sem hefur verið samþykkt. Og hverskyns langermabolir koma ekki til greina.

En polobolurinn varð algjört hit og er nú uppáhalds.

Og nú neitaði Sá Einhverfi að fara úr honum svo ég gæti þvegið hann. 

Ef þú ætlar að fara í þessum bol í Vesturhlíð á morgun, sagði ég, þá verðurðu að leyfa mér að setja hann í þvottavélina núna.

Mér til mikillar gleði fór hann úr bolnum. Hvort það var gagngert til að geta mætt hipp og kúl í Vesturhlíð í fyrramálið, veit ég ekki. En það gæti allt eins verið, hann kemur sífellt á óvart, gormurinn minn.

Og mér datt í hug að bjóða honum stutterma skyrtu af Bretanum. Og í skyrtuna fór hann. Ég hef ALDREI fengið að klæða hann í skyrtu. ALDREI.

Á meðan ég setti í þvottavél fór hann úr skyrtunni, fann sér stuttermabol, klæddi sig í hann og fór í skyrtuna utan yfir. Fannst greinilega vanta eitthvað upp á stílinn.

Gelgjan hoppaði upp og niður af kæti, rauk svo upp á loft og kom aftur niður með bindi. Mér var allri lokið þegar við fengum að setja bindi á krakkann og hann skoðaði sig rogginn í spegli.

Bindið fékk reyndar ekki að sitja lengi á sínum stað, en hann pældi allavega í þessu. Gaf því séns.

Það var með herkjum að ég náði honum úr skyrtunni eftir að hann var kominn upp í rúm. Nú er bara að sjá hvort hann velur  í fyrramálið: skyrtuna af Bretanum eða polobolinn.

 

Gin og tónik, Söngvaborg og kónguló

Ég vaknaði mun betur upplögð í morgun og það bestnaði bara þegar leið á daginn. Sennilega er það vegna þess að þið eruð bestust. Ég hef legið í kasti yfir sumum sögunum sem þið skelltuð inn í kommentakerfið hjá mér. Takk kærlega fyrir mig.

Núna sit ég hér með rótsterkan gin og tónik sem Bretinn blandaði ofan í mig. Ég held að hann vonist til þess að ég drepist fyrir matinn. Hann ætlar að grilla borgara ofan í okkur og fær náttúrlega fleiri ef ég verð ekki hæf til borðhalds.

Sá Einhverfi situr / stendur fyrir framan sjónvarpið og Söngvaborg (allar útgáfur) endurómar hér veggja á milli.

Hann syngur hástöfum með og það er svoooo skemmtilegt að hlusta og horfa á. Þessar DVD myndir hafa fylgt okkur í mörg ár og það er svo greinileg framför hjá orminum. Bæði hvað varðar framburð á texta og svo tóneyrað hans. Sumt er auðvitað út úr kú og er svakalega krúttlegt.

Annað sem gleður er að hann horfir beint á okkur og syngur hátt og vandar sig. Hann VILL fá komment á sönginn sinn. Er að sýna sig.

Í gær stóð hann upp á svölum og virti fyrir sér risastóran kóngulóarvef með einni feitri hangandi í honum miðjum. Leit svo á mig og sagði hátt og skýrt: SJÁÐU

Einhvers staðar stendur að einhverfir leiti ekki eftir viðurkenningu og deili hvorki upplifun né hlutum með öðrum. Hann afsannar hverja ''regluna'' á fætur annarri þessi gaur.

 

Neyðarlegar sögur af öðrum

 

Þið eruð inspiration með allar sögurnar í athugasemdarkerfinu við færsluna hér á undan.

Mér detta í hug tvær sögur. Þetta eru sögur frá Ellisif vinkonu. Vona að ég fari rétt með þetta, það eru fjölda mörg ár síðan.

Ellisif var að vinna í skóbúð ofarlega á Laugaveginum og hitti auðvitað alls konar fólk. Einu sinni voru þau með lauka sem skreytingar í útstillingargluggunum. Inn ráfaði gamall maður og vildi fá upplýsingar um laukinn.

Gamli maðurinn: (lesist með tannlausri röddu): hvað kostar kílóið af lauk hjá þér?

Ellisif (ung, saklaus (hmmm) og yfirmáta elskuleg): Þetta er nú bara svona gluggaskeyting hjá okkur.

Gamli maðurinn (reiðilegur með tannlausa munninn sinn): Hvaða andskotans vitleysa er þetta eiginlega.

Svo var hann farinn, hristandi hausinn yfir ruglinu í nútímanum. Laukur í glugga í skóbúð! Ekki nema það þó.

-----

Svo var það huggulega konan sem kom inn í skóbúðina og ráfaði á milli rekka og virti fyrir sér úrvalið.

Ellisif fylgdist með henni og þegar konugreyið sneri í hana baki sá Ellisif að eitthvað hékk aftan á henni frá mitti og niður á miðja kálfa. Engu líkara var en konan væri með skott.

Við nánanri eftirgrennslan sá Ellisif að þetta voru nælonsokkabuxur. Hún átti í innri baráttu. Hvernig átti hún að koma orðum að því við konuna að hún væri með dinglandi sokkabuxur utan á sér? kannski var konan eitthvað undarleg og hafði valið þetta outfitt af kostgæfni. En á hinn bóginn var líklegra að konan væri jafn eðlileg og hún leit út fyrir að vera og kærði sig lítt um að ganga Laugaveginn í þessari múnderingu.

Unga Ellisif tók þá ákvörðun að vekja athygli konunnar á þessu.

Heyrðu fyrirgefðu, sagði hún feimnislega. Þú ert með sokkabuxur aftan á þér.

Ha sagði konan og var eðlilega ekki alveg með á nótunum. En þegar hun sá hvers kyns var rak hún upp óp. Jesús minn, þær hafa hangið einhvern veginn fastar á buxunum mínum þegar ég fór í þær í morgun.

Svo þakkaði hún öllum góðum vættum fyrir að hafa komið á bílnum sínum og meira að segja fengið stæði nokkuð nálægt búðinni. Ekki nema örfáir metrar sem hún hafði spásserað um með nælonsokkabuxur aftan á rassinum.

----

Einnig man ég eftir sögum af ömmu, gamallar skólasystur minnar og vinkonu.

Ömmu hennar var einkar lagið að lenda í neyðarlegum atvikum.

Eitt sinn var hún í leikhúsi og sveif á konu sem hún kannaðist svo ofboðslega vel við. Kom henni þó ekki alveg fyrir sig.

Komdu sæl og blessuð sagði hún hjartanlega og hristi hönd konunnar upp og niður. Konan var víst nokkuð stíf og tók ekki undir þessa kumpánlegu kveðju.

Þetta var þá forsetafrú Íslands (eiginkona Kristjáns Eldjárns) sem var þarna stödd ásamt manni sínum og þær þekktust ekki baun.

Þessi sama amma var líka eitt sinn stödd í biðröð við búðarkassa þegar var bankað í bakið á henni. Einhver góðviljaður vildi benda henni á að það stóð herðatré upp úr hálsmálinu hennar. Henni hafði greinilega legið mikið á að komast í kápuna og láðst að fjarlægja herðatréið.

One of these days...

 

Í dag er ég bæði andlaus og leiðinleg. Og það er svo slæmt að ég þjáist í eigin návist. Ég ætla því ekki að bjóða fleirum en nauðsynlega þurfa að þola, upp á félagsskapinn þann.

Treysti því að þegar Bretinn kemur heim frá golfslætti að hann komi með eitt af gullkornunum sínum og eitt gott hláturskast frelsi mig. Ef það bregst þá treysti ég á að svefninn bæti ástandið.

Þið gætuð líka kætt mig með neyðarlegum sögum af ykkur (eða einhverjum sem þið þekkið). Kommaso. Skemmtið mér á mínu bloggi. Er það ekki þannig sem þetta gengur fyrir sig?

 

Nartpúkinn drepinn fyrir fullt og allt?

 

Jóhanna spurði mig í athugasemdakerfinu hvernig gengi í 40 ára afmælis-átakinu. Jóhanna mín, það vill svo skemmtilega til að ég get sagt að það gengur glimrandi vel. Takk fyrir að spyrja.

Ég ákvað að ég ætlaði að prófa nýtt system varðandi ræktina. Í þessum sífelldu átökum þá ætlar maður alltaf að láta allt gerast á svo skömmum tíma. Kannist þið við það?

Nú ákvað ég að snúa við blaðinu og í stað þess að ætla að mæta lágmark 5x í viku í ræktina þá er bannað að fara oftar en þrisvar sinnum. Í hádeginu skal ég fara, þrisvar í viku. Hvorki sjaldnar né oftar. Taka þetta á skynseminni í stað þess að ætla að gleypa heiminn í einum munnbita. Breyttur lífsstíll. Það er það sem ég leita að eins og svo margur annar.

Svo er annað sem  ég ætla að segja ykkur betur frá seinna. Þegar það er komin meiri reynsla á það.

 Ég er ekki trúuð á töfralausnir. Hvort sem um er að ræða krem sem á að fjarlægja allar hrukkur úr andlitinu á mér, gel sem á að má út öll merki um appelsínuhúð, bumbubana, töflur sem brenna af mér allri fitu... skiptir ekki máli hvað það er, ég er tortryggin.

En ég ákvað að prófa svolítið um daginn og það virðist vera að svínvirka.

Málið er að ég er nartari. Ég þarf sífellt að vera að narta. Þar erum ég og Sá Einhverfi að skilja hvort annað. Leitandi endalaust í eldhússkápunum að einhverju til að tyggja. Ég virðist aldrei fá nóg. Ég geri mér fyllilega grein fyrir því að ég er ekkert að spriiiinga úr spiki. En með þessu áframhaldi kemur að því að ég spring út eins og sjóðandi heit maísbaun.

En í heila viku hef ég ekki haft minnstu löngun í sætindi og nartþörfin er horfin. Ég meira að segja borða minna á matmálstímum. Allt saman áreynslulaust.

Ég ætla að gefa þessu aðeins lengri tíma og sjá hvort kraftaverkið endist. Því í mínum huga er það kraftaverk ef ég hef fundið lausnina á mínu sífellda narti.

-------

Varðandi bókina þá er ég loks komin með ritstjóra og nú fara hlutirnir að gerast. Vonandi á það dæmi allt saman eftir að ganga upp. Bókin verður blanda af efni sem þegar hefur birst hér á blogginu og nýju efni. Ég er byrjuð að skrifa nýtt efni og það ætlar að reynast mér mun auðveldara en ég hélt. En það þýðir líka að ég mun ekki verða jafn aktív hér á blogginu. Þið megið samt ekki gleyma mér.

Terrible mother

 

Gelgjan og Viðhengið ákváðu skyndilega að þær vildu fara í bíó.

Ég á í erfiðleikum með að segja nei við stúlkutetrið mitt. Ég veit ekki afhverju það er. Kannski vegna þess að hún biður afskaplega sjaldan um eitthvað óraunhæft. Og hún suðar aldrei. Það hefur hún ekki gert síðan ég skildi hana eftir í tvígang á gólunum þegar hún var um tveggja ára.

Í fyrra skiptið á pósthúsi þar sem hún vildi fá tyggjó úr sjálfsala og í hitt skiptið á milli rekka í Byggt & búið. Ekki man ég hvað freistaði prinsessunnar þar. Hvort það var hamar eða klósettseta.

Meira þurfti nú ekki til, svo að barnið skildi að þessi aðferð myndi aldrei skila henni neinu. 

En í kvöld vildi hún sem sagt fara í bíó með vinkonu sinni. Og hænumamman kom upp í mér. Í sannleika sagt er ég skíthrædd um prinsessuna mína í þessum ljóta heimi. Ég sé barnaníðinga á hverju götuhorni. Lái mér hver sem vill. Og þegar öllu er á botninn hvolft þá er hún bara 11 ára. Ég hugsaði málið og ég sagði nei.

Gelgjan sagði ókey og ekki orð meir.

Í fimmtán mínútur heyrðist ekki í henni og ég var óróleg. Fannst ég hálfleiðinleg mamma.

Anna Mae!

Já, svaraði hún

Ertu fúl út í mig?

Nei, svaraði hún

En svo fann ég handleggi utan um hálsinn á mér. Mamma, ég er að verða stór stelpa.

Meira þurfti nú ekki til.

Ég veit það elskan mín, svaraði ég, ég skal keyra ykkur. 

Svo hélt ég ræðu um þær mættu ekki fara í sitthvoru lagi á klósettið og bla bla bla. Ég þakka Guði fyrir gsm síma. Og þó... ég verð líklega að eigna Bell heiðurinn þar sem hann var upphafsmaðurinn af þessu öllu saman.

Ég lét undan, ég er að fara að keyra þær, kallaði ég upp til Bretans sem var í óða önn að baða Þann Einhverfa.

What a terrible mother you are, kallaði hann til baka

Ég veit, sagði ég um leið og ég skellti hurðinni á eftir mér.

 

 

Allur er varinn góður

 

Fékk þetta sent frá litla rasistanum í tölvupósti

 

 

In case you needed further proof that the human race is doomed 
through stupidity, here are some actual label instructions 
on consumer goods.

 

On Tesco's Tiramisu dessert (printed on bottom) :

'Do not turn upside down.' 
(well...duh, a bit late, huh!) 

------

On Sainsbury's peanuts: 

'Warning: contains nuts.'  

(talk about a news flash)  

------

On Boot's Children Cough Medicine: 

'Do not drive a car or operate machinery after taking 
this medication.'  

(We could do a lot to reduce the rate of construction accidents if we 
could just get those 5 year-olds with head-colds off those bulldozers.) 

------

On Marks &Spencer Bread Pudding:

'Product will be hot after heating.' 
(...and you thought????...)  

-----

On a Sears hairdryer: 

Do not use while sleeping.  

  (But that's the only time I dry my hair!) 

------

On a bag of Fritos:

 
You could be a winner! No purchase necessary.
Details inside.  

(the shoplifter special?) 

------

On a bar of Dial soap:

 
'Directions: Use like regular soap.' 
(and that would be???....)  

------

On some Swanson frozen dinners: 

'Serving suggestion: Defrost.' 
(but, it's  just  a suggestion.)  

------

On packaging for a Rowenta iron:

'Do not iron clothes on body.'  

(but wouldn't this save me time?)  

-------

On Nytol Sleep Aid: 

'Warning: May cause drowsiness.'  

(..I'm taking this because???....)  

------

On most brands of Christmas lights:

'For indoor or outdoor use only.'  

(as opposed to what?)  

------

On a Japanese food processor:

'Not to be used for the other use.' 
(now, somebody out there, help me on this. I'm a bit curious.)  

------

On an American Airlines packet of nuts:

 
'Instructions: Open packet, eat nuts.' 
(Step 3: say what?)  

------

On a child's Superman costume: 

'Wearing of this garment does not enable you to fly.' 

(I don't blame the company. I blame the parents for this one.)  

------

On a Swedish chainsaw:

'Do not attempt to stop chain with your hands or genitals.' 

(Oh my God..was there a lot of this happening somewhere?)  

------

 

Nú á að taka á því

 

Ég veit ekki númer hvað þessi tilkynning er hjá mér. Varðandi átak. Örugglega sú þúsundasta í gegnum tíðina.

Fyrir ári síðan (á 39. afmælisdeginum mínum) sór ég þess eið að þegar sá dagur rynni upp að ég yrði fertug, yrði ég í mínu besta formi... ever. Því sjáið til, ég hef aldrei verið í góðu formi. Aldrei stundað neinar íþróttir. Aldrei passað upp á mataræðið (nema í hinum ýmsu átökum auðvitað).

Skyndilega eru ekki nema 3 mánuðir í fertugsafmælið mitt og ég hlussast um. Hef aldrei verið feitari né í lélegra formi. Ég myndi hlæja ef ég væri ekki að grenja.

Og þegar fertugsafmælið er í augsýn þá hættir þetta allt saman að snúast um fagrar línur, hástemmd brjóst og stinnan rass. Nei nú er markmiðið bara að halda líkamlegum kvillum í fjarlægð, eins og bak- og liðaverkjum og hjálpartækjum eins og súrefniskútum og göngugrindum.

Innan örfárra klukkutíma mun ég stíga á pall... og af honum aftur... upp niður upp niður upp niður og ég get ekkert annað en vonað að ég komist lifandi frá fyrsta tímanum í líkamsræktinni. Svo verður þetta bara auðveldara. Er það ekki annars?

 

Home sweet home

 

Við erum komin heim. Heeeiiiim. Mikið afskaplega er maður heppin að finnast svona gott að koma heim. Unglingurinn og Gelgjan voru eins og smábörn á aðfangadag, svo mikill var æsingurinn að komast inn úr dyrunum.

Viddi Vitleysingur tók á móti okkur og gleðin var svo yfirgengileg að hann hafði á endanum ekki hugmynd um hvað sneri aftur né fram á eiginn skrokki. Kettirnir týndust svo smátt og smátt inn úr dyrunum og létu sér fátt um finnast þó að ''húsbændurnir'' væru snúnir aftur. Jafnvel Rós Rassstóra sýndi meiri viðbrögð.

Síðasti, en svo langt frá því sá sísti, fjölskyldumeðlimurinn verður sóttur á morgun. Sá Einhverfi.

Ég ætla að leggjast til svefns núna því það styttir biðina.