Hugleiðing um sorgina

Hver hefur sinn djöful að draga eins og þar stendur og svo mikið er víst að þeir djöflar eru misþungir. Mörg hugtök eru afstæð og svo er líka um um þunga. Það sem einum þykir þungt er létt byrði fyrir annan.

Sumir atburðir eru fyrirsjáanlegir, t.d. þegar ástvinur okkar lýtur í lægra haldi  fyrir langvarandi sjúkdómi eða þegar afi, sem hélt síðustu 6 árin sem hann lifði, að þú værir pabbi þinn, sofnar svefninum langa. Fyrirsjáanlegir  atburðir sem þessir geta verið áfall, ekki síður en þeir ófyrirsjáanlegu.

‘’Það er bara óskiljanlegt hvernig fólk kemst í gegnum svona lagað’’ segjum við oft þegar við heyrum af erfiðleikum og sorgum í lífi annarra.‘’Þetta myndi ég aldrei afbera’’. En það dásamlega er að við erum þeim eiginleikum gædd að tekist á við næstum hvað sem er. Þegar við stöndum frammi fyrir sorg, fjölskylduvandamáli, sjúkdómi eða öðrum áföllum þá, á einhvern óútskýranlegan hátt, fyllumst við innri styrk, brettum upp ermarnar og tökumst á við það sem um er að ræða. Og jafnvel hörðustu trúleysingjar verða að viðurkenna að við ástvinamissi er ekki ólíklegt að styrkur okkar komi frá æðri máttarvöldum. Öðruvísi væri oft á tíðum erfitt að útskýra hvernig fólk kemst í gegnum stór  áföll í lífinu. Við berum sorgina mismikið utan á okkur og enginn syrgir á sama hátt. Það getur vissulega hjálpað að minnast þess að það eru fleiri sem eiga um sárt að binda, en við verðum að gæta þess að falla ekki í þá gryfju að efast um réttmæti eigin sorgar; að finnast við ekki eiga rétt á því að syrgja þar sem erfiðleikar okkar séu svo smávægilegir í samanburði við annarra. Að segja við sjálfan sig, þrátt fyrir tætta og rifna sál, að maður verði bara að herða upp hugann, halda áfram og hætta þessum aumingjaskap gerir ekkert annað en að auka á vanlíðan og setja eðlilegt sorgarferli á bið.Oft á tíðum gerum við samt nákvæmlega það; herðum upp hugann og höldum áfram. Förum þetta á hnefanum vegna þeirra sem á okkur þurfa að halda: börnin okkar, maki, vinur. En í leiðinni er mikilvægt að viðurkenna að sorgin er til staðar og að gefa henni svigrúm til að hafa sinn gang  á réttum forsendum. Sorgin gerir okkur mannleg. Hún er óumflýjanlegur hluti af lífinu og raunveruleikanum. Sorgin er þroskaferli sem á þátt í að mynda okkur sem einstaklinga og persónur og hún getur breytt lífsmynstri okkar, trú og veraldararsýn.Við verðum að gefa henni svigrúm.

Ég elska

Er ekki alveg að meika að það sé venjulegur þriðjudagur á morgun. Get þó verið þakklát fyrir að aukavinnan mín á þriðjudagskvöldum s.l. 8 ár er liðin tíð, svo ef ég hugsa þetta svakalega jákvætt þá er vinnudeginum lokið hjá mér á morgun kl. fimm í stað miðnættis.

Má samt segja að nú þegar páskunum er lokið er ég tilbúin að taka á móti vorinu.

Ég elska:                                             

                                                                                     

• að sofa út
• að vera úti í úðarigningu                                                        
• þegar börnin mín hlæja 
• að sofna með vindinn gnauðandi fyrir utan gluggann
• að sjá tréin laufgast
• þegar fer að dimma á haustin og tímabært að kveikja á kertum aftur eftir sumarið
• Að fara beint úr sturtu upp í rúm með brakandi hreinum rúmfötum
• að eiga stund fyrir sjálfa mig
• að eiga börn til að elska og knúsa og skamma
• það þegar börnin mín eru komin í rúmið á kvöldin
• nikótíntyggjó
• þegar maðurinn minn brýtur saman uppsafnaðan þvott og gengur frá honum
• manninn minn (most of the time  sérstaklega þegar hann gengur frá þvottinum)
• að sitja á pallinum á sólardegi með rauðvínsglas, sígó (þetta sumarið verður það tyggjóið) og bók
• að hafa góða samvisku
• Að borða (smá stoppari í þeirri deildinni þessa dagana)   
• Að hlæja með vinkonu yfir kaffibolla
• að eiga góða að (það er sko ekki sjálfgefið)

Ég er svoooooo reið

Mikið afskaplega á ég erfitt með að lifa við þennan raunveruleika. Þennan viðbjóð sem virðist vera óumflýjanlegur  partur af þjóðfélaginu, sama hvar á hnettinum við stígum niður fæti.

Rannsókn á  Indlandi hefur leitt í  ljós að 2 af hverjum 3 börnum eru beitt líkamlegu harðræði á einhvern hátt. Hvorki meira né minna en 53% barna sem rætt var við hafa greint frá kynferðislegri misnotkun í einhverri mynd.

Á meðan lítið annað er að gert en slá á puttana á barnaníðingum þá verður þetta raunveruleikinn. Hér sem og annars staðar.

Hefur einhver flokkanna, mitt í öllum kosningarloforðunum, minnst á það einu orði að þeir séu að vinna í þessum málum. Dómskerfinu?

Ég hef ekki orðið þess vör. Vinsamlega leiðréttið mig ef þið getið bent mér á einhvern.

Algengt að börn séu misnotuð á Indlandi skv. nýrri rannsókn

Ég biðst innilega afsökunar

Umræða sem ég er ábyrg fyrir að hafa komið af stað varðandi hvarf ungrar stúlku (sem betur fer er nú komin í leitirnar) hefur komið illa við fólk og í sumum tilvikum ýft upp sárar minningar.

Að sjálfsögðu var það ekki ætlun mín að dæma einn eða neinn. Ég var aðeins að velta þessum hlutum fyrir mér vegna eigin reynslu. En einnig ótta um mín eigin börn og hvað biði þeirra í framtíðinni. Þessi eilífðar spurning: tekst mér að skila börnunum mínum sem hamingjusömum og heilbrigðum einstaklingum út í þjóðfélagið? Sem betur fer reynum við flest okkar allra besta en því miður er það stundum ekki nóg og alls konar utankomandi áhrif spila stóra rullu í lífi barnanna okkar. Óttinn er til staðar, að minnsta kosti er svo um mig, og af þeim sökum opnaði ég umræðuna.

Ykkur, sem þetta hefur á einhvern hátt komið illa við eða sært, bið ég innilega afsökunar.

 

Nú geta allir andað léttar

Stúlkan er fundin.

Stúlkan sem leitað var að komin fram

Andskotans leti er þetta

Nú vantar mig sjálfsagann. Og ekki bara núna. Hefur aldrei verið mín sterka hlið.     Á að vera að skrifa eitthvað allt annað en þetta blogg. Kem mér ekki í verkið. Sit hérna og sturta í mig rauðvíni (hvað er betur við hæfi eftir að hafa rifið í mig steikta ýsu í kvöldmat?) og japla á nikótíntyggjói. Húsbóndinn er að horfa á golfið, Masters. Gleður mig að Tiger er í öðru sæti eins og er. Leit ekki vel út hjá honum eftir fyrsta hring á fimmtudaginn.

Brá mér hér út fyrir áðan með hundana sem hoppuðu og hlupu um með tík nágrannans í smá stund á meðan ég spjallaði við hann (nágrannann sko). Fór upp að kyssa þann einhverfa góða nótt þegar ég kom inn. Alla vikuna er hann búinn að vera að söngla: ''sunnudagur páskaegg, sunnudagur páskaegg''. Þrætti meira að segja við mig á föstudaginn og vildi meina að það væri laugardagur. Það hefði auðvitað þýtt að hann fengi páskaeggið daginn eftir.

 

 

 

10 ára Gelgjan og Eva, vinkona hennar hlupu heim til Evu að athuga hvort sjónvarpið þar væri líka upptekið í golfinu. Sárlangaði að horfa á Stelpurnar. Ekki beint þáttur fyrir 9-10 ára krakka en ég er svakalega líbó með þetta. Á móti passa ég að ræða hlutina við stelpuskottið mitt og halda henni hérna megin við raunveruleikann.

þetta gengur náttúrlega ekki. Verð að snúa mér að öðrum og (vonandi) veigameiri ritsmíðum. Bless í bili.

 

 

Veit að það er hánótt

ég bara get ekki fengið mig til að fara að sofa. Það virðist enginn vera á fótum í Blogg-bænum. Allavega koma ekki inn nein ný blogg svo ég ákvað að skrifa eitt sjálf svona rétt áður en ég skríð í bælið. Þennan tíma, akkúrat núna, á ég bara fyrir mig. Allir í fjölskyldunni sofandi á sínu græna eyra og eina hljóðið sem ég heyri er í lyklaborðinu og suðið í ísskápnum inn í eldhúsi. Meira að segja hundarnir nenna ekki einu sinni að vingsa til skottunum þegar ég stend upp til að ná mér í Coke í glas og kötturinn bærir ekki á sér.

Góður Skírdagur hjá fjölskyldunni:

• Hjá húsmóðurinni því hún afrekaði að gera stórhreingerninu á bæði litla klósettinu niðri og baðherberginu upp. Ryksugaði líka upp nokkur kíló af hundahárum, skúraði stigann, tók til í blaðagrindinni, bloggaði, þurrkaði af, fékk Fríðu og Benna ásamt strákunum í kaffi (te, kókómjólk, snúða og ristabrauð með smjöri og banana), Auk þess negldi hún tvo nagla í vegg og í kjölfarið eignuðust klukka og lítil mynd í ramma, samastað.

Kredit punktar: Gerði gat á gulu gúmmíhanskana og beyglaði nokkrum sinnum gervineglurnar í hreingerningarkastinu.

 

• Húsbóndinn tók fyrsta golfhring ''sumarsins'' og leið vel á eftir. Eldaði líka þennan fína skötusel handa okkur í kvöld og hrikalega góða sósu sem er víst ekki fyrir fólk í aðhaldi.

kredit punktar: Sökkaði big time (að eigin sögn) fyrsta klukkutímann af golfhringnum. 

 

Unglingurinn var eitthvað pirraður út í samstarfsfólk sitt í vinnunni í dag en var glaður að koma heim og tjilla eins og þar stendur. Fór svo í bíó í kvöld með vinkonu sinni og sá 300.

Kreditpunktar: Vildi ekki skötusel og át pylsu og villtist á leið sinni úr Háskólabíói og heim til frænku vinkonunnar.

• Gelgjan, þessi 10 ára hékk allan daginn í sól og sumaryl fyrir framan Nóatún og hélt tombólu ásamt vinkonu sinni. Þær uppskáru 4000 krónur og voru agalega ánægðar með árangurinn (húsmóðirin á heimilinu líka því nú er töluvert minna af drasli í herberginu stúlkunnar).

kredit punktar: Kom heim og uppgötvaði að yngri bróðir hennar hafði ákveðið að betrumbæta Salamöndrubúrið með slatta af skrautsteinum, dótakörlum og fleiru skemmtilegu (hann á mjög erfitt með að standast ílát sem eru full af vatni eins og umrætt salamöndru búr).

• Þessi einhverfi skemmti sér hið besta í dag við að bögga fólk, þurrkaði t.d. snúða-súkkulaðið af sér í peysuna hjá einum kaffigestanna (hristist af hlátri á meðan), brilleraði í tölvunni og tókst að fjarlægja allt af desk-toppnum hjá mér, dansaði og söng með Siggu Beinteins og Maríu Björk, lét Lara Croft viljandi klifra upp kaðla í staðin fyrir niður, dró gelgjuna eftir gólfinu (reyndar hló hún þá líka), skammaði hundana og knúsaði til skiptis og fyllti salamöndrubúrið af dóti.

Kredit punktar: þegar systir hans uppgötvaði að hann hefði fyllt salamöndruðbúrið af dóti.

Reyndar átti þessi einhverfi þvílíkt brake through í dag sem fólk á náttúrlega erfitt með að skilja að sé merkilegt en hann heilsaði systur sinni að fyrra bragði þegar hún gekk fram hjá honum. Vááá. Það var hjúts. Stórt moment get ég sagt ykkur. Alveg nýtt, aldrei gerst áður að hann heilsi án allrar hvatningar. ''Hæ Anna Mae'' heyrðist í flottasta dreng bæjarins. ''Hæ Ian'' svaraði hún hissa.

Komin tími til að skríða í bælið (fyrir löngu síðan). Mun vakna við gólandi og hoppandi glaðan dreng um kl. 8... ef ég er heppin. Gæti allt eins orðið kl. 7 sem er eftir rúma tvo tíma. Mmmm, strax farin að hlakka til að fá mér kaffibollann.

(p.s. Af einhverjum ástæðum birtist færslan ekki í nótt. Set hana inn núna og get því frætt ykkur á því að maðurinn minn elskulegur vaknaði með þessum glaða og gólandi kl. 07:30 í morgun. Ég svaf eins og prinsessan á bauninni til kl. 10:30. Mmmm, kaffibollinn bíður).

kíktu við

Æskan og ellin

Þær faðmast. Eins og þær hafi ekki hist í marga mánuði. En þær hittast á hverjum degi. Alltaf seinnipartinn. Og alltaf er faðmlagið jafn þétt og innilegt.

Amman og stúlkan. Sú eldri hokin af lífsins reynslu, sú yngri geislandi af lífsþrótti og tilhlökkun. Hrukkóttur vangi ömmu, hlýr af hitanum frá pönnukökubakstri og sléttur vangi barnsins, rjóður og kaldur af útiverunni, snertast.

Þær brosa glaðar hvor við annarri. Svo hleypur amma við fót inn í eldhús til að huga að pönnukökunum. Stúlkan klæðir sig úr úlpu og húfu og hengir á snagann sinn. Í 10 ár hefur hún hengt útiflíkurnar sínar á þennan sama snaga þegar hún kemur til ömmu og afa. Snagann festi afi í vegginn rétt eftir að hún kom í heiminn. Nú er afi dáinn. Hann dó í vor. Yfir snaganum eru 10 litlar ljósmyndir af stúlkunni. Afi festi nýja mynd af henni við snagann á hverju ári. Festi þær með teiknibólum. Teiknibólan á nýjustu myndinni er blá. Vegna þess að þetta árið er uppáhaldsliturinn hennar blár. Myndin frá í fyrra er með hvítri teiknibólu. Það árið fannst henni hvítur fallegasti liturinn. Hún strýkur fingrunum létt eftir öllum myndunum. Finnur nærveru afa.

''Ertu ekki að koma ömmuskott'' er kallað og stúlkan flýtir sér inn í hlýjan borðkrókinn í eldhúsinu. Hún sest við borðið og virðir ömmu fyrir sér þar sem hún veifar pönnukökuspaðanum, íklædd skrautlegri svuntu og raular fyrir munni sér.

''Amma'', segir hún.

''Já skottið mitt''.

''Ég er orðin 10 ára''

''Ég veit það skottið mitt''.

''Þú verður að hætta að kalla mig skott''.

''Ég veit það hjartað mitt''

Þær hlæja báðar og stúlkan stendur upp og nær í sultutauið hennar ömmu í ísskápinn og ískalda undanrennu að drekka með pönnukökunum.