Bloggvinkona losar mig við kvíða

Ég lét loksins verða af því að taka upp símann í morgun og hringja eitt símtal varðandi Þann Einhverfa. Ég var búin að fresta þessu símtali í heilar þrjár vikur af þeirri einföldu ástæðu að ég var ekki tilbúin í það.

Í lok maí fengum við bréf þess efnis að Sá Einhverfi væri komin með pláss í skammtímavistun 2 virka daga í mánuði. Það þýðir að í stað þess að koma heim eftir skóla/viðveru þá er hann keyrður í vistunina og sóttur þangað að morgni og ekið í skólann. Góð tilbreyting fyrir bæði foreldra og barn.

En þetta er samt eins og að senda barnið sitt að heiman og maður breytist í hænumömmu við tilhugsunina. Ég sótti um svona pláss fyrir sennilega 2-3 árum síðan vitandi að biðlistinn væri langur og hugsaði; jæja, ég verð tilbúin að senda hann í burtu þegar hann loksins fær pláss.

Nú er sem sagt komið að því og bara að taka upp símann og staðfesta móttöku bréfsins og koma á aðlögunartíma voru þung skref.

Ég semsagt hringdi í morgun og kynnti mig með nafni. Sagðist hafa fengið bréf varðandi skammtímavistun og....

-er það fyrir Ian spurði indæla konan

- ha? Já einmitt sagði ég svolítið hissa (hvernig vissi hún það)

svo byrja ég eitthvað að tjá mig og konan segir glaðlega, ég veit náttúrlega svo margt um Ian og ykkur...

-ha, segi ég alveg hrikalega confused.

Þarna kemur sem sagt í ljós að konan er bloggvinkona mín. Þetta var eins og ég hefði himinn höndum tekið. Skyndilega var ég að tala við vinkonu í staðin fyrir einhverja ''stofnun út í bæ''.

Bjargaði deginum. Takk mín kæra.

Þetta er sannkölluð furðufrétt

Á Indlandi hefur komið upp skortur á smápeningum, nánar tiltekið eins Rupee peninga og eru bankar víða uppiskroppa með skiptimynt og hafa strætisvagnar hætt að ganga sökum skorts á skiptimynt. Víða eru betlarar ríkastir af smápeningum en ástæðan fyrir skortinum mun vera sú að peningarnir eru bræddir niður í rakvélablöð sem eru verðmætari en peningarnir.

 

Peningar bræddir í rakvélablöð

Jenfo og Gurrihar í dagblöðunum

Enn og aftur ratar þetta lið í dagblöðin.

Það er ekki nóg að maður sé að kaffærast hérna á blogginu í færslum frá þessum kvennsum heldur getur maður ekki flett blöðum dagsins án þess að kaldhæðnisleg glott þeirra stari á mann. Það er bara hvergi friður.

Og hvað hafa þær svo sem afrekað þessar konur annað en að bulla og rugla einhverja þvælu. Ég get allavega ekki séð afhverju þær ættu að taka þetta pláss í blöðunum en ekki ég. Ég meina... common.

Og btw... það þýðir ekkert að koma með einhver komment hérna um að ég sé bitur.

Það er nauðsynlegt að hafa álit á sjálfum sér

Breskur Redneck

Á meðan Bretinn baslaði í því að pússa pallinn í dag þá tyllti ég mér á nýju garðhúsgögnin og las blöðin, talaði við Brynju vinkonu í Berlín sem hefur fengið nýtt viðhengi við nafnið sitt (Brynja botnlangi þar sem botnlanginn var rifinn úr henni í vikunni), sötraði afgang af rauðvíni sem ég átti, bloggaði og fór í langt og taugastrekkjandi ferðalag muniði (í strípur, rendur, lokkalitun eða hvað sem þið viljið nú kalla þetta).

Ég er þreyttari en hann eins og þið getið ímyndað ykkur.

 

Hér getur að líta Bretann við verkið í dag. Takið eftir þessum eðalgræna lit sem er á pallinum og kreditlistann sem er krítaður á pallinn. Það er að sjálfsögðu eftir Þann Einhverfa. Bretinn er ekki flæktur í snúrurnar þó það líti þannig út, en þið megið trúa að rafmagnið átti eftir að stríða okkur á meðan þessi vél var í gangi. Viddi var mjög áhugasamur eins og þið sjáið. Við ætlum að tékka á því á morgun hvort hann geti ekki málað með skottinu.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Hér hefur svo dugnaðarforkurinn lokið við pússninguna. Græni

liturinn er þó enn ríkjandi á köntunum. Þar sést litamismunurinn vel.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

En eftir nokkrar klukkustundir í sólinni, álútur yfir vélinni er Bretinn

sannkallaður Redneck.