Hvenær tók Guð pásuna?

Samkvæmt biblíunni er sunnudagur síðasti dagur vikunnar. Guð skapaði heiminn og allt það og notaði svo sjöunda daginn til að hvílast eftir alla áreynsluna.

Á flestum dagatölum er sunnudagur settur upp sem fyrsti dagur vikunnar og ef það er rétt er þá ekki hinn heilagi hvíldardagur laugardagur??

Þetta er eitt af mörgum atriðum kristinnar trúar sem ég virðist ekki geta fengið neina staðfestingu á og fólk virðist ekki vera sammála um.

Annað svona sem böggar mig: Íslendingar virðast flestir standa í þeirri trú að Jesú eigi afmæli 24. desember. Dööööhh... Drengurinn fæddist aðfaranótt 25. desember ef mér skjátlast ekki. Á JÓLADAG. Ekki pakkadaginn séríslenska, aðfangadag. Var ekki komið fram yfir miðnætti þann 24. des, nóttina góðu í fjárhúsinu?

 

Bernskubrek og afleiðingar þeirra

Þegar ég var sextán ára villingur var ég kvöld eitt í partíi og svo var ákveðið að fara niður í bæ. Nið'rá Plan eins og það var kallað í mínum ungdómi og allir yfirgáfu partíið. Fyrir utan var einhver með ólæti, það var brotið ljós á vörubíl sem lagt þarna og löggan kom og hirti okkur. Fór með okkur niður á stöð og þar hímdum við í misgóðu ástandi í dágóðan tíma. Svo var okkur sleppt og djamminu haldið áfram. Seinna um kvöldið (nóttina) hélt þessi kjarni sem ég eyddi öllum kvöldum og helgum með, heim til eins af strákunum. Ekki í partý. Bara heim.. heim til Nonna. Við vorum alltaf heima hjá Nonna og það var aldrei partý. Við bara vorum þar. Eða það fannst okkur. Ég veit að mamma hans var ekki á sömu skoðun. Með hóp af unglingum hangandi heima hjá sér allar helgar og virk kvöld líka hefur ekki verið skemmtilegt fyrir hana. Hún réði bara ekki neitt við neitt.

Þetta umrædda kvöld erum við sem sagt að koma gangandi upp að húsinu og einn af strákunum ákveður að færa bílinn sinn sem var lagt á einhverjum óheppilegum stað. Ég bað hann um að leyfa mér að færa bílinn upp á bílaplan. Hann maldaði í móinn því auk þess að augljóslega ekki vera komin með bílpróf var ég sauðdrukkin. Ég hef sennilega sett stút á munninn og veifað augnhárunum því áður en ég vissi af var ég sest undir stýri og hann í farþegasætið við hliðina á mér. Svo byrja ég vitleysingurinn að bakka út úr heimkeyrslunni. Það gekk ágætlega en þegar að enda innkeyrslunnar er komið og tími kominn á að stíga á bremsuna þá virkaði ekki kerfið. Þ.e. heilabúið í mér. Og ég bakka út á götu í veg fyrir bíl. Bíllinn snarnegldi niður og ég fann loksins bremsuna. Ekki varð árekstur í bókstaflegum skilningi orðsins en þetta var lögreglubíll. Og út úr honum stigu sömu lögreglumenn og handtóku mig fyrr um kvöldið.

Ég minnist þessara manna alltaf með hlýju. Eftir að hafa handtekið mig 2x sama kvöldið og ég gerst svo kræf að framvísa ökuskírteini eldri systur minnar sem mínu (yeah right) létu þeir ekki svo mikið sem eitt styggðaryrði falla í minn garð. Þeir fóru með mig í blóðprufu upp á Borgarspítala og á meðan við biðum þar töluðu þeir við mig um vitleysisganginn í mér á föðurlegum nótum og meira að segja slógu á létta strengi inn á milli.

Eftir á að hyggja er skrítið að ekki var hringt í forráðamenn okkar... en nota bene, ætli sjálfræðisaldurinn hafi ekki verið 16 ár á þessum tíma svo það er líklega skýringin.

Einu eftirköstin sem þetta hafði fyrir mig var sekt sem aumingja amma mín borgaði. Þeir seinkuðu ekki einu sinni bílprófinu mínu sem ég hef alltaf furðað mig á. Strákurinn sem átti bílinn missti aftur á móti prófið í 3 mánuði.

Mér verður oft hugsað til þessa kvölds þegar ég les um unga ökuníðinga. Eða þegar ég er að reyna að höfða til skynsemi stjúpsonar míns sem er 16 ára og byrjaður að læra á bíl. Og ég er ekki bara að tala hér um að keyra drukkinn heldur bara almenna skynsemi í umferðinni. Gallinn er sá að við lærum ekki af annarra mistökum. Því miður. Við verðum að reka okkur á sjálf og sá árekstur getur oft verið ansi harður. Þegar við erum sextán, sautján ára höldum við að við séum eilíf, að við séum nafli alheimsins, að ekkert illt geti hent okkur og að ekkert illt geti orsakast af hegðun okkar.

Ég hafði ekki einu sinni þá afsökun að vera heimsk. Kærulaus já. Með mikilmennskubrjálæði, já sennilega. Lifði fyrir núið, já algjörlega. Sjálfselsk og eigingjörn, já. En ég  var ekki illgjörn eða slæm manneskja. En ég var heppin. Ég rak mig á sjálf og það hafði ekki alvarlegar afleiðingar.

Því miður sleppa ekki allir jafnvel frá sínum bernskubrekum.

Sjórinn

Keyrði gelgjuna í afmæli og fór svo í laaaaaaangan bíltúr með þann einhverfa og hundana.

Mig dreymir um að finna stað innan borgarmarkanna (eða nálægt) þangað sem ég get farið með hundana og leyft þeim að hlaupa eins þá lystir og þar sem þeir trufla ekki fólk.

Hef enn ekki fundið þennan stað.

Geldinganesið er staður sem ég fer ekki á. Hann er ekkert nema svaðið og drullan og skammarlegt að hundaeigendur sjái ekki sóma sinn í að hirða upp skítinn eftir hundana sína.

Keyrði í gamni út í Gróttu. Þar var eins og við húsdýragarðinn á góðviðrisdegi. Fullt af bílum og fólki sem var að fara í göngutúr með barnavagna eða hunda. Ekkert sem minnti á fáfarna staðinn sem ég fór svo oft á með ömmu þegar við fórum að heimsækja Siggu ''systir'' á Nesinu fyrir 30 árum. Ég á yndislega ljúfar minningar um ömmu á röltinu í fjörunni í brúnu gönguskónum sínum og afa upp á hæstu þúfunni sem hann fann í nágrenni bílsins, með kíkinn sinn límdan á andlitinu til að fylgjast með fuglunum.

Alltaf síðan hef ég þessa óstjórnlegu þörf til að fara öðru hvoru eitthvert þar sem ég get horft á sjóinn svolitla stund. Enginn staður er betri til að vera einn með sjálfum sér en þar sem maður getur sest niður og fylgst með hvítfryssandi öldum og brimi lemja kletta.

 

Allt fyrir heilsuna

Hef gleymt því margsinnis að í dag að ekki sé helgi. Finnst arfaslakt að við skulum ekki gera eins og margar þjóðir, að færa svona frídaga á mánudaga eða föstudaga. Eins og það skipti einhverju máli hvort sumardagurinn fyrsti hér á Íslandi sé 19., 20. eða 23. apríl. Best væri náttúrlega að flytja hann á 30. apríl þetta árið. 1. maí er á þriðjudegi nebblega. Hefðum náð alveg 4ra daga fylleríi út úr því Íslendingar. Eníháv...Hálffúlt að þurfa að mæta í vinnu á morgun.

Slúttdagur í heilsuklúbbnum mínum í gær. Allir komu með hollan puttamat á hlaðborðið og til að gera þetta ekki of plebbalegt var rauðvínskúturinn tekinn fram og svo skottaðist liðið inn á milli inn í eldhús til að smóka. Allt mjög heilsusamlegt.

Ég vann í uppskriftasamkeppninni um besta Herba sheikinn og er bara stolt af því. Læt uppskriftina fylgja hér:

200 ml appelsínusafi, ca 1/2 dós af léttjógúrti með ferskjum og ástaraldinum, 2 skeiðar tropical fruit herbalife powder, 2 skeiðar próteinduft, 1-3 jarðarber eftir smekk, fullt af klökum. Hrært í mixer eins og druslan dregur.

Í pakkaútdrættinum var ég mjöööööög heppin. Vann heimatilbúna máltíð Ala Benni fyrir tvo. Tekur fram hvaða veitingastað sem er að mæta í mat hjá Fríðu og Benna á Miklubrautina.

Nú dríf ég mig í háttinn. Kúri með gelgjunni sem fær að lúra í mömmu rúmi á meðan pabbi er í landi móðurmálsins, þ.e. Englandi.

Gleðilegt sumar þið öll.

ha ha ha. Góður!

Var þetta ekki kallað að ''snapa fæting'' á Planinu í gamla daga?

Fjölmiðlamenn sendir á vettvang vegna KR-fána á Akranesi

Sumar starfsstéttir ekki öfundsverðar

Grey'ð maðurinn. Hann hefur lallað þetta í hægðum sínum

Deilt um klósettferð flugumferðarstjóra

Ekki nógu dugleg að kvarta

 

 

Fór í litun og plokkun í hádeginu í dag. Ekki veitti af. Var orðin eins og Andy Rooney í 60 minutes.

Þegar þessi indæla snyrtidama var búin að svíða úr mér augun með augnháralitnum og gefa mér löt augnalok með öllu togeríinu rétti hún mér spegil. Hæstánægð með afraksturinn. Ég var nú svona svolítið efins en sagði ekki neitt.

Þegar ég kom út af stofunni og inn í bíl byrjaði ég á því að kíkja í baksýnisspegilinn. Fannst örla ennþá fyrir Andy. Rótaði í töskunni minni eftir snyrtibuddunni og fann plokkarann. Byrjaði svo að plokka í gríð og erg þarna á bílastæðinu. 

Ég þyki nú annars vera ansi hreinskilin og oft einum of. En þegar kemur að því að heimta þá þjónustu sem mér ber (nóg kostar nú allt) þá breytist ég í óframfærin krakka. One of the things I hate about my self.

Mmmm - girnileg mynd

Oooohhhh... ég hefði aldrei hætt að reykja svona snemma í ár ef ég hefði vitað þetta. Hefði skellt mér í langa helgaferð til Köben og keðjureykt fram í ágúst.

Danir vilja fá að reykja á veitingahúsum

Fyrir mörgum, mörgum árum....

Þær vöknuðu um miðja nótt við hvíslandi raddir á neðri hæðinni. Margar raddir sem voru þandar af geðshræringu. Þær læddust niður. Tvær 8 ára vinkonur með svefndrukkin augu og úfið hár. Önnur næturgestur hjá hinni.

Jólin voru á næsta leiti og birtan frá jólatréinu lýsti upp stofuna. Raddirnar þögnuðu þegar þær birtust og allra augu beindust að þeim. Enginn kom upp orði og þær skildu að eitthvað hafði komið fyrir. Litli næturgesturinn átti ekki afturkvæmt heim. Það var ekkert til að snúa heim til. Ekkert hús. Engin fjölskylda. Allt var farið. 

Daginn eftir fór fólkið í örvæntingu sinni með hana í innkaupaleiðangur. Hún átti að velja sér eitthvað. Leikföng eða hvaðeina sem barnshugurinn girntist.

Hún var fljót að velja. Tvær hvítar og tvær bláar. Hvítar fyrir mömmu og pabba. Bláa fyrir stóra bróður og bláa fyrir litla bróður. Sálmabækur sem þau gætu tekið með sér. Jólagjafir frá litlu stúlkunni. Hennar leið að kveðja.

Og lífið hélt áfram..

Tíðarhringur og öruggir dagar

Er ekki alveg að átta mig á hvort vinnuveitendur ætli að  nýta sér þessar upplýsingar til að koma í veg fyrir ótímabæran getnað. Finna út ''örugga'' daga fyrir ríkisstarfsmenn til að stunda kynlíf.

Það væri nú hagræðing í þessu fyrir mann. Geta hringt í yfirmann sinn upp úr hádegi á sunnudegi. ''Heyrðu, krakkarnir eru úti að leika sér og okkur hjónunum langar að nýta tímann. Hvernig stendur á hjá mér í tíðarhringnum núna? Er þetta óhætt?''.

Myndi spara manni stórfé sem annars færu í alls konar getnaðarvarnir. 

 

Indverskir kvenríkisstarfsmenn beðnir að lýsa tíðahringnum