Sjórinn

Keyrði gelgjuna í afmæli og fór svo í laaaaaaangan bíltúr með þann einhverfa og hundana.

Mig dreymir um að finna stað innan borgarmarkanna (eða nálægt) þangað sem ég get farið með hundana og leyft þeim að hlaupa eins þá lystir og þar sem þeir trufla ekki fólk.

Hef enn ekki fundið þennan stað.

Geldinganesið er staður sem ég fer ekki á. Hann er ekkert nema svaðið og drullan og skammarlegt að hundaeigendur sjái ekki sóma sinn í að hirða upp skítinn eftir hundana sína.

Keyrði í gamni út í Gróttu. Þar var eins og við húsdýragarðinn á góðviðrisdegi. Fullt af bílum og fólki sem var að fara í göngutúr með barnavagna eða hunda. Ekkert sem minnti á fáfarna staðinn sem ég fór svo oft á með ömmu þegar við fórum að heimsækja Siggu ''systir'' á Nesinu fyrir 30 árum. Ég á yndislega ljúfar minningar um ömmu á röltinu í fjörunni í brúnu gönguskónum sínum og afa upp á hæstu þúfunni sem hann fann í nágrenni bílsins, með kíkinn sinn límdan á andlitinu til að fylgjast með fuglunum.

Alltaf síðan hef ég þessa óstjórnlegu þörf til að fara öðru hvoru eitthvert þar sem ég get horft á sjóinn svolitla stund. Enginn staður er betri til að vera einn með sjálfum sér en þar sem maður getur sest niður og fylgst með hvítfryssandi öldum og brimi lemja kletta.

 

Athugasemdir

[Rúna Guðfinnsdóttir, 21.4.2007 kl. 16:44]

Þú ættir að koma hingað, í Stokkseyrarfjöruna og leyfa dýrunum að hlaupa. Bara endalaus fjaran, ekki fyrir neinum. Gætir séð fallega páfagauka í leiðinni

[Jóna Á. Gísladóttir, 21.4.2007 kl. 17:32]

Þetta er náttúrlega með betri ábendingum sem ég hef fengið. Gæti tekið þig á orðinu.

[Guðríður Pétursdóttir, 21.4.2007 kl. 20:20]

Það getur verið alveg voðalega hreinsandi að sitja og horfa á sjóinn...