Maður er auðvitað léttgeggjaður

 

Ég held að flestir kannist við að fáránlegar hugsanir þjóta í gegnum huga þeirra einstaka sinnum.

Eins og þegar rafmagnið fer af hverfinu, það er vetur og fyrsta hugsunin er: æi ég ætla bara að njóta þess og hita mér kakó og sötra í myrkrinu.

Annars virðast mín rugl-andartök yfirleitt tengjast símtækjum á einhvern hátt.

Ég get verið mjög aktív þegar ég er að tala í gemsann. Tala og tala, set í þvottavél, uppþvottavél, brýt saman þvott, gef dýrunum að borða, lifi kynlífi... nei kannski ekki þetta síðasta en allt annað er satt. Svo dettur mér í hug í miðju símtali að kíkja í dagbókina í símanum og athuga hvort ég eigi tíma hjá tannlækni daginn eftir. Og fer að leita að símanum. Hef til og með blótað upphátt í eyra viðmælandans því ég finn hvergi helvítis símann. Sem er á sama tíma að brenna gat á eyrað á mér vegna ofnotkunar.

Það kemur oft fyrir í vinnunni að ég sit við skrifborðið mitt þar sem er að sjálfsögðu borðsími, og ég er að tala í gemsann. Þegar símtalinu lýkur reyni ég að slíta sambandið á borðsímanum. Ýti aftur og aftur á takkann og skil ekkert í því af hverju sónninn í eyranum á mér þagnar ekki.

Ég hef líka margoft rekið mig á að það þýðir ekkert fyrir mig að hafa borðsímann og reiknivélina hlið við hlið á skrifborðinu því þá er ég stöðugt í því að reyna að hringja á reiknivélinni og reikna út rúmmál fraktar á símtækinu.

Ég átti heldur langan vinnudag í dag og var á leið heim um sjöleytið í kvöld. Ég heyrði dauft hringingarhljóð frá gemsanum og ákvað að láta það eiga sig. Enda ekki sniðugt að fara að leita að símanum með aðra hendina á stýri og hina á kafi ofan í töskunni. Taskan sú er frumskógur og auðvelt að villast í henni. Týnast hreinlega.

En eftir nokkra stund hugsaði ég; kannski var þetta Bretinn að hringja og ætlaði að biðja mig um að koma einhvers staðar við á leiðinni. Svo ég skellti mér í frumskóginn. Ráfaði þar um, fram og til baka. Fór í vestur og svo í austur. Fann ekki gemsann hvernig sem ég gramsaði. ''Andskotinn'', hugsaði ég. ''Ég hef gleymt símanum í vinnunni''.

Samt hringdi hann nokkrum andartökum áður. Maður er auðvitað léttgeggjaður.

 

 

Athugasemdir

[Róslín A. Valdemarsdóttir, 8.11.2008 kl. 00:16]

!
Þetta eru svona týpísk ljóskumóment, ótrúlega fyndið eftir á, en maður er ótrúlega pirraður á meðan á honum stendur. Ég hef átt svona móment með skólatöskuna á bakinu, spyrjandi alla að henni og haldandi á pening og leitandi að honum.. ótrúlegt hvað manneskjan getur verið vitur..

Knús

[Anna Margrét Bragadóttir, 8.11.2008 kl. 00:20]

Heheh ég reyni stundum að skipta um stöð á sjónvarpinu með símanum og svo hef ég tekið fjárstýringuna til að hringja,já maður getur verið léttgeggjaður

Knúsi knús

[Jóna Kolbrún Garðarsdóttir, 8.11.2008 kl. 01:32]

[Sigrún Aðalsteinsdóttir, 8.11.2008 kl. 02:16]

Mín upplifun af gemsum, þeir eru eitthvað til að gleyma - og örsjaldan týna.

[Ása Ninna Katrínardóttir (IP-tala skráð) 8.11.2008 kl. 03:24]

Hahaha kannast svo við þetta, það kemur mjög oft fyrir að ég leiti að gleraugunum mínum, og er svo auðvitað með þau á nefinu allan tímann...

[Sporðdrekinn, 8.11.2008 kl. 06:56]

Ég er dauðfegin að vera ekki með falskar. Ég myndi nebnilega tala dona, þar dem að tennurnar væru á náttbordinu en ég út í búð...

[dr (IP-tala skráð) 8.11.2008 kl. 10:55]

Ég man aldrei hvar ég set gleraugun og get ekki leitað að þeim af því að ég sé ekkert án þeirra. Ég gleymi líka oft að setja þau á mig á morgnana og er heillengi að fatta hvað það er sem er öðruvísi. Svo geri ég þvílíka uppgötvun þegar ég fatta að það sem er öðruvísi er að ég sé ekki neitt!

Um daginn var ég að bíða eftir strætó til að komast í skólann þegar ég fattað að ég var með síma betri helmingsins í vasanum en við eigum eins síma. Ég arkaði blótandi heim aftur til þess að skila honum og ná í minn. Leitaði svo brjáluð að mínum og beit hausinn af heimilsfólki sem var að hjálpa mér að leita. Ákvað að lokum að fara án hans í skólann. Var komin út aftur þegar ég fatti að minn sími var í hinum vasanum. Ég hafði sumst labbað út með báða símana ...

[Jóna Á. Gísladóttir, 8.11.2008 kl. 11:06]

hahahahaha þið eruð fyndin.

Anna ég hef látið fjarstýringarnar í friði.. allavega hingað til

Sporðdrekinn. ég er í kasti

dr. Takk fyrir innlitið og bráðskemmtilega sögu. Ég kannast við svona klúður. svo sé ég svo ofsalega mikið eftir pirringstímanum sem ég eyði í vitleysuna

[Jóna Á. Gísladóttir, 8.11.2008 kl. 11:07]

Ása Ninna. það fer að líða að því að ég þurfi að hafa gleraugu nærtæk öllum stundum og þá er ég viss um að þetta munu verða mínar ær og kýr... að leita að gleraugum sem eru á nefinu á mér.

[Guðrún H (IP-tala skráð) 9.11.2008 kl. 01:51]

Gallinn á þessu borðsíma/reiknivéladæmi í vinnunni er að tölurnar eru ekki eins á þeim. Á símanum er 123 efst en á reiknivélinni er það neðst. Hef klikkað illilega á þessu nokkrum sinnum.

[Jóna Á. Gísladóttir, 9.11.2008 kl. 10:44]

Guðrún. Nákvæmlega! Ég hef oft spáð í afhverju í ósköpunum þetta er ekki haft eins. Magnaðir símadagar láta mig klikka á reiknivélinni og magnaðir reikni-dagar láta mig ruglast á símtækinu, svo það getur tekið mig 4-5 tilraunir að ná að slá inn rétt símanúmer.

[HÁ (IP-tala skráð) 9.11.2008 kl. 12:28]

Ég hef reynt að borga í strætó með húslyklunum og opna húsdyrnar með strætókortinu (samt ekki sama daginn:).

Hef kveikt og slökkt á lampa í gríð og erg þegar gemsinn minn hringdi um miðja nótt með tilheyrandi ljósasjói (systur minni, sem gisti hjá mér þessa nótt, var ekki skemmt).

Þegar ég var unglingur var ég alltaf að rjúka í símann og svara þegar vekjaraklukkan hringdi, og einu sinni hljóp ég meira að segja til dyra í staðinn fyrir að slökkva á henni.

Ég er sem sagt mjög rugluð:)

[Jóna Á. Gísladóttir, 9.11.2008 kl. 14:27]

HÁ.

HAHAHAHAHAHAHAHAHAHA takk fyrir þessa skemmtun á sunnudegi

Hvernig reynir maður að borga í strætó með húslyklum? Treður þeim í peningahólkinn þarna hjá bílstjóranum?

[HÁ (IP-tala skráð) 9.11.2008 kl. 18:52]

Ja, eða sýnir bílstjóranum lyklana hróðugur, í staðinn fyrir að sýna strætókortið:)

[Jóna Á. Gísladóttir, 9.11.2008 kl. 20:10]

[Guðríður Pétursdóttir, 10.11.2008 kl. 01:14]

Einu sinni var amma búin að skipta um hringingu á símanum sínum án þess að vita af því. Svo þegar síminn hringdi svaraði hún ekki því hún hélt að einhver væri örugglega að hringja í vitlaust númer.. af því hringingin var öðruvísi

[Jóna Á. Gísladóttir, 10.11.2008 kl. 11:34]

Þessar ömmur! ég átti eina svona líka  yndislegt alveg