Flagð undir fögru...

Ég er ekki í neinu bloggstuði þessa dagana. Sennilega er ástæðan sú að hugurinn er við bókina. Sem er nú á lokasprettinum. Örfáar breytingar, ákvörðunartaka um kápu og svo fer hún í prentun. Sennilega í lok vikunnar.

Á meðan bloggletin varir og ég svona ófrjó í hugsun, sæki ég bara í gamalt efni og þar sem ég þarf að hugsa minn gang er upplagt að rifja upp þessa örsögu:

Flagð undir fögru...

Hann vissi að hann yrði að segja skilið vinkonu sína. Því fyrr því betra. Reyndar hefði hann átt að vera löngu búin að því. Það voru svo mörg ár frá því að hann vissi hvernig hún var innrætt. Undirförul. Lét honum líða svo vel. Fullnægði honum. En undir hvítu og sléttu yfirborðinu leyndist banvæn blanda. Hún vildi honum ekkert gott og hafði aldrei viljað. Takmark hennar frá þeirra fyrstu kynnum var að gera hann veiklundaðan. Háðan sér og þeim tilfinningum sem hún vakti.

Hann hafði barist gegn þessum tilfinningum svo lengi. Logið að sjálfum sér. Allt til þess að þurfa ekki að taka ákvörðun. Hann vildi hana úr lífi sínu. En samt hélt hann í hana dauðahaldi. Þrátt fyrir að hann vissi að það væri aðeins spurning um tíma hvenær hún dræpi hann. Hún var nú þegar byrjuð að myrða hann á sinn hægláta, hljóða og undirförla hátt.

Ákvörðunin var skyndileg og kom honum á óvart. En skyndiákvarðanir eru oft þær sem auðveldast er að standa við. Hann þreif í hana og fleygði henni á jörðina. Það var heift í hreyfingum hans. Tilfinning sem hann vissi ekki að hann ætti til. Það var nautn að traðka á henni  og þrýsta ofan í svaðið. Hann þrýsti henni svo fast ofan í drulluna að hún hvarf sjónum hans. Loginn var slokknaður. Að eilífu. Það var þungu fargi af honum létt. Tilfinningin var ólýsanleg.

Hann gekk að næstu ruslagámi og losaði sig við það sem eftir var. Hægt og rólega tók hann hverja og eina sígarettu sem eftir var í pakkanum og braut í tvennt  áður en gámurinn gleypti þær. Þessu var lokið.

Athugasemdir

[Brúnkolla (IP-tala skráð) 21.9.2008 kl. 02:34]

Ekki ég heldur....

[Birna Dis Vilbertsdóttir (IP-tala skráð) 21.9.2008 kl. 05:07]

Ég er laus við hana.Takk fyrir þessa sögu

[Gulli litli, 21.9.2008 kl. 05:26]

Hættur...

[Anna Margrét Bragadóttir, 21.9.2008 kl. 08:58]

'Eg er ekki hætt og er ekkert að hugsa um að hætta

Annars góð saga.

Hlakka til að hitta ykkur í dag

[Svava frá Strandbergi , 21.9.2008 kl. 11:34]

Góð saga. Sem betur fer hætti ég að reykja 10 október 2006. Já, ég spyr einsog Ísak. Verður bókin ekki iein af jólabókunum? Ég kem þá líka og fæ hana áritaða.

[Ómar Ingi, 21.9.2008 kl. 12:40]

Árituð bók frá Jónu jólapakkin í ár

[Ólöf Jóhanna Pálsdóttir, 21.9.2008 kl. 14:23]

Góð saga og vonandi fara sem flestir eins að og traðka þennan óþverra niður í svaðið. Ég er mjög ánægð að hafa hætt reykingum fyrir margt löngu. Ég á mér þann draum að þá vitleysu geri ég aldrei aftur.

[Helga skjol, 21.9.2008 kl. 15:55]

Góð

[Linda Linnet Hilmarsdóttir, 21.9.2008 kl. 16:15]

Innlitskvitt og bestu kveðjur

[Kristín Katla Árnadóttir, 21.9.2008 kl. 17:17]

Góð saga og hafðu það gott Jóna mín.

[Róslín A. Valdemarsdóttir, 21.9.2008 kl. 22:50]

Hugsið ykkur, syndabelgir...... að eyða peningum í vonda heilsu og sjálfsblekkinguna um að þetta hjálpi stresshlið ykkar.... fáið ykkur tyggjó og málið er leyst!
Svo er líka mun betri og ferskari lykt af tyggjói en sígarettum, ooooojjjjbarasta

Annars er nú til fullt af góðu fólki sem reykir, skal nú ekki neita því....... en það reykir ekki af því það er gott, svo sannarlega ekki - ég gæti skrifað heila bók um hvað ég fyrirlít þesa uppfinningu manna...

HVAÐA HEILVITA MAÐUR SETUR TJÖRU OG SLÍKAN VIÐBJÓÐ Í MAT?

Bók sem er í framkvæmdum og kemur út árið 2016; Heilræðavísur Róslínar.

Annars í gegnum það allt þykir mér nú afar vænt um skrifin þín, hlakka mikið til að lesa bókina þína og þykir innst inni vænt um þig líka.. þó þú reykir
Nei ég segi svona, þykir jafn vænt um þig og skrif þín - þó við þekkumst ekki neitt, þá ekkert fær því breytt, við erum bæði ólíkar og eins!

[Bergljót Hreinsdóttir, 22.9.2008 kl. 00:01]

Fín saga...er svo heppin að hafa aldrei reykt....

[alva (IP-tala skráð) 22.9.2008 kl. 08:49]

Flott!! Mér tókst loksins að hætta því að drepa sjálfan mig hægt og sígandi með því að reykja, mæli með því að allir reyni hið sama sem stunda "slow motion" morð á sjálfum sér...

[Rúna Guðfinnsdóttir, 22.9.2008 kl. 09:12]

Ég er löngu hætt...hef reyndar hætt mörgu sinnum, yfirleitt mörg ár í senn.

En stundum dreymir mig að ég sé að reykja.....og mikil lifandis skelfing er það gott

Samt er ég fegin þegar ég vakna að vera reyklaus.

Í þetta skipti hef ég verið reyklaus í 5 ár og laus við nikótíntyggjóið í 2 og 1/2 ár.

Hilsener.

[Helga Magnúsdóttir, 22.9.2008 kl. 12:37]

Fæ ofsakvíðakast ef ég hugsa um að hætta að reykja. Er gjörsamlega forfallin og vonlaus.

[Brynja Dögg Ívarsdóttir, 22.9.2008 kl. 18:45]

Reyki ekki og er stolt af því.

Hafðu það gott og gangi þér sem best.

[Jón Svavarsson, 23.9.2008 kl. 23:38]

Frábær saga sem ætti að fá ritverðlaun, en það er svo með mig að ég get lífsins ómöguleg hætt að reykja, hvað svo sem í boði væri þá er það mér ómögulegt, því fyrst verð ég að byrja á þessum fjanda... afsakið orðbragðið. Kær kveðja

[Guðríður Pétursdóttir, 30.9.2008 kl. 07:40]

ég hef aldrei reykt,reyndi það einu sinni..gekk ekki upp sem betur fer.

Samt er eitthvað svo skrítið að þegar ég er mikið södd eftir góðan mat,grillmat eða annað, þá fæ ég tilfinningu eins og mig langi til að reykja...

óskiljanlegt...

sorry hvað ég er búin að vera léleg að kvitta,það er búið að vera mikið að gera hjá mér