Rembist eins og rjúpan við staurinn

við að reyna að tengja mynd við bloggfærsluna mína. Gengur ekki.

Hey... I'm new in town, ekki gera grín að mér.

Hef ýtt á hjálp, lesið leiðbeiningarnar, skil þær en það er greinilega ekki nóg. Ég hef afritað og skeytt, klippt og skorið, vistað og falið, eytt og afmáð. Unnið með myndir, albúm, flokka og guð má vita hvað...... Meira að segja kallað til tölvunördinn manninn minn. Allt kemur fyrir ekki. Augun eru orðin ferköntuð og ég held bara að það sé komið að tímapunktinum í lífinu þar sem ég verð að horfast í augu við að fullkomna sjónin mín er að láta í minni pokann fyrir ellifjarsýninni. +1 gleraugun úr Tiger liggja á borðinu fyrir framan mig og glotta við mér. Ég ætla að hætta núna svo ég verði jafn hárprúð í fyrramálið og ég var í morgun.

Megrunar-súkkulaði

Próteinbar eða próteinstöng frá ónefndu vörumerki var dreift á öll borð í vinnunni í dag. 100% falleinkun.  100% oj úr öllum hornum og engin tók bita nr. 2 nema ég, því ég bara trúði því ekki að eitthvað gæti verið svona gjörsamlega óétandi.

Ég er ein af þeim sem er næstum því alæta að því leytinu til að mér þykir fátt matarkyns algerlega óætt (ef undanskilinn er hákarl og annað slíkt sem enginn ætti að leggja sér til munns sem hefur á annað borð hefur til hnífs og skeiðar).

Hvað er málið spyr ég bara. Hvernig er hægt að framleiða vöru sem er svo bragðvond og skrýtin undir tönn að 25 manna deild er einróma sammála um að varan eigi heima í ruslafötunni? Fólk var bara eitt spurningarmerki í framan og skemmtilegast var að fylgjast með þeim sem komu í hús eftir að fyrstu oj-in bergmáluðu um veggina og voru síðastir til að rífa utan af herlegheitunum. Vantrú og hryllingur eru bestu lýsingarorðin sem ég get fundið yfir andlitsdrætti fólks.

 Eina ''megrunar-súkkulaðið'' sem vit er í eru Herbalife stangirnar en auðvitað hef ég ekki smakkað nema brot af því sem er á markaðnum.