Með rassinn úti

 

Ég á engin föt!

Ég held að við, sem tilheyrum kvenþjóðinni höfum allar með tölu, einhvern tíma á lífsleiðinni, látið þessi orð út úr okkur. Og þau eru mis-sönn þegar þau eru sögð. Kannski er réttara að segja að þau séu mismikil lýgi.

Ég ákvað fyrr í kvöld, að byrja mánudagsmorguninn á því að fara í ræktina. Og þá hefst skipulagið. Taka til íþróttafötin, nestið til að hafa með í vinnuna og svo kvölin og pínan; Velja föt úr fataskápnum til að fara í eftir spriklið og sem nota bene: þurfa að haldast utan á mér allan daginn, á þann hátt að ekki sé skömm að.

Og fyrir manneskju eins og mig, sem hefur bætt á sig kílóum en er harðákveðin í að kaupa sér ekki föt, fyrr en þau kíló eru horfin, er þetta allt annað en auðveld og/eða ánægjuleg athöfn.

Í kvöld var ég þó lukkuleg með mig. Búin að ákveða í huganum að  uppáhalds gallabuxurnar mínar (ég á tvennar (sem ég passa í)),  færu ofan í íþróttatöskuna.

Er ég tók þær fram rak ég augun í gat á rassinum. GAT. Nánar tiltekið í rassaskorunni. Neðarlega. Og svo sá ég annað gat.

Ég hefði getað farið að grenja. Gerði það þó ekki en hugsaði; það var þó allavega heppilegt að buxurnar rifnuðu ekki utan af mér á miðjum vinnudegi.

En svo datt mér í hug að kannski hefðu þær einmitt gert það síðast þegar ég var í þeim, og ég sprangað með hálfan rassinn úti, um alla skrifstofu, samstarfsfólki mínu til gleði og yndisauka.

Og þá fór ég að gráta.

Ég fæ sennilega aldrei að vita staðreyndir í því máli. En ég er að spá í hvort það borgi sig að fara með mínar heittelskuðu gallabuxur, sem eru komnar vel til ára sinna, á saumastofuna í Skeifunni og láta bæta þær.

Ég er þó ansi hrædd um að það borgi sig ekki. Við nánari eftirgrennslan sé ég að efnið er orðið öööööörþunnt á öllu rass-svæðinu, sem skýrir kannski afhverju þessar gallabuxur hafa passað á mig allan þennan tíma. Þær hafa stækkað með mér eftir bestu getu, þessar elskur. Og nú gátu þær ekki meir.

En eitt er víst; ekki fer ég og kaupi mér gallabuxur fyrir þrettánþúsundkrónur í dag, sem verða orðnar AAAAAAALLTOOOOOOF stórar á mig, bara eftir nokkrar vikur, þegar ég verð orðin Jóna Mjóna.

 

 

Athugasemdir

[Jón Agnar Ólason, 8.6.2009 kl. 00:23]

Gallabuxur á 13þúsundkall?! Heyrðu nafna, Meinarðu ekki 23þúsundkall?!

Ég hélt það . . . . .

[Jóna Á. Gísladóttir, 8.6.2009 kl. 00:27]

neeeii síld á sunnudegi fjandinn hafi það, segi ég bara, eins og Sá Einhverfi. Ég allavega rölti í búðir um daginn og komst þá að því að gallabuxur eru á 9000-18000... Ég held barast að ég myndi aldrei kaupa mér dýrari gallabuxur en á 9000 kr... en aldrei að segja aldrei.

[Jóna Kolbrún Garðarsdóttir, 8.6.2009 kl. 00:38]

Ég heiti Jóna Kolbrún og hef verið kölluð Jóna mjóna í gamla daga, núna er það bara Kolla bolla

[Högni Jóhann Sigurjónsson, 8.6.2009 kl. 10:18]

Þá er nú betra að vera með tippi og hugsa lítið.

[Dóra (IP-tala skráð) 8.6.2009 kl. 13:34]

Rauða krossbúðirnar hafa fín föt á næstum ókeypis!!! Og ef þetta er viðvarandi vandamál að fötin hlaupa - þá ættir þú kannski að skoða www.oa.is

Það er nefnilega ekki nein skylda að eiga föt sem ekki passa

kveðja

Dóra

[Helga Magnúsdóttir, 8.6.2009 kl. 20:08]

Allar gallabuxur gefa upp öndina að lokum. Ég á tvennar sem stefna hraðbyri yfir móðuna miklu en hanga samt enn.

[Hrönn Sigurðardóttir, 9.6.2009 kl. 09:44]

Það er alltaf sorglegt þegar manns bestu gallabuxur gefast upp!

[Birna Dis Vilbertsdóttir (IP-tala skráð) 9.6.2009 kl. 10:06]

 Högni góður

[Tinna (IP-tala skráð) 9.6.2009 kl. 16:02]

Ég sendi þér alla mína samúð varðandi gallabuxurnar.

[Sigurður Hreiðar, 10.6.2009 kl. 09:40]

Hefurðu skoðað Gallabuxnabúðina á jarðhæð Kringlunnar? Það gæti borgað sig í krónum og buxum.