Orkuþjófurinn litli

 

Ég hef misboðið Þeim Einhverfa hvern dag vikunnar.

Einhvern veginn hafa hlutirnir æxlast þannig að ég hef þurft að breyta vikuplaninu á einhvern hátt, hvern dag. Og þar sem vikuplanið er það fyrsta sem hann athugar þegar hann kemur heim með skólabílnum hefur hann ekki átt gleðilegar heimkomur.

Handskrifaðar breytingar á plagginu sem hangir á ísskápnum, falla í grýttan jarðveg og glaði guttinn breytist í sorgmæddan, ráðvilltan og reiðan strák. Það er lítið sem ég get gert nema að halda utan um hann og fullvissa hann um að allt verði í lagi.

Hann langar örlítið til að kyrkja mig en lætur sér nægja að dangla í mig. Ekki fast, eins og hann átti til hér áður fyrr. En nóg til þess að ég verð að setja í brúnirnar og láta eins og ég sé reið. Sem ég er ekki. Og það skiptir hann máli, sem betur fer.

Í gær sat ég með hendur í skauti og bjó til fjarlægð í huganum. Ég varð að gera það til að orka útgrátið andlitið og bænarróminn í röddinni; ''ekki stroka út ekki stroka út'', en þar vísaði hann til þess að ég hafði krotað yfir ''rúta-heim'' á föstudagsplaninu. Fríða Brussubína ætlar að sækja hann í Vesturhlíð því mamman þarf að komast í partý, sjáiði til.

Eftir að hann róaðist nógu mikið til að hætta að skæla og fara að sinna einhverju öðru (þó ég heyrði tautið í honum ofan af lofti: ''bara heim bara heim'') þá fann ég allt í einu að mér leið eins og undinni tusku og hreinlega sveif á mig svefnhöfgi. Öll orka var uppurin.

Ég ræddi þetta við Önnu systir í gærkvöldi. Hún kannast mjög vel við þessa tilfinningu þó að af aðeins öðrum orsökum sé.

Og við vorum sammála um það, að hér áður fyrr, þegar hver dagur litaðist að slíkum uppákomum, þ.e. þær voru regla frekar en undantekning þá brölti maður einhvern veginn í gegnum þetta. Á aukaorku og á hnefanum. Án þess í rauninni að vera meðvitaður um það. Þetta var bara svona og ekkert við því að gera.

Nú í seinni tíð, þegar þessar uppákomur eru sjaldgæfari og líður langt á milli þeirra, þá er eins og ég hafi minni orku. Ég hef meiri þolinmæði, en minni orku. Og akkúrat núna, á meðan ég skrifa þetta, skil ég afhverju það er. Það er vegna þess að pjakkurinn er orðinn svo duglegur að tjá sig. Og nota mismunandi blæbrigði. Og horfa í augun á mér. Og biðja með orðum og augnaráði. . Það er erfitt að hunsa slíkt.

And maybe I'm just too old for this shit.....

 

Athugasemdir

[Helga Magnúsdóttir, 18.9.2008 kl. 16:36]

Æ, elsku kallinn. Ég trúi því sko vel að móðurhjartanu svíði þegar svona kemur upp. En þegar það fer að gerast reglulega venst þetta kannski smám saman. Vonandi. 

[Ómar Ingi, 18.9.2008 kl. 16:58]

Elska ykkur jafn mikið dúllurnar mínar

[Rúna Guðfinnsdóttir, 18.9.2008 kl. 18:29]

Hugurinn ber mann hálfa leið...orkan er ekki meiri en það....  Kveðjur til ykkar allra..

[hm (IP-tala skráð) 18.9.2008 kl. 19:09]

Elsku vina, megi Guð gefa þér styrk og kraft í lífsins ólgusjó og vonandi verður svakastuð í partýinu!!:) Þau jafna sig fyrr en maður heldur.

[Jenný Anna Baldursdóttir, 18.9.2008 kl. 19:16]

[Brynja Dögg Ívarsdóttir, 18.9.2008 kl. 19:21]

Hann vill greinilega hafa allt í föstum skorðum, en hva, hann hlýtur að lifa það af að breyta aðeins til, bara til að mamma geti aðeins fengið að anda. Skemmt þér bara vel, þú átt það skilið.

Hafið það öll mjög gott,megi Guð geyma ykkur.

[Sólveig Kristín Gunnarsdóttir, 18.9.2008 kl. 19:29]

Mikid rosalega dáist ég ad thér. thú ert svo medvitud um tharfir hans og hvernig thú gerir, og hvad hefur áhrif á hann. Thú verdur líka ad skemmta thér, og passa upp á thig, thó thad hafi tímabundin áhrif á hann. Frábært ad heyra ad thad gengur svona framad med hann, en thá er einmitt møgulegt ad finna hvad thetta hefur tekid á. Bestu baráttukvedjur....

[Sporðdrekinn, 18.9.2008 kl. 19:29]

Við verðum bara að vera dugleg að bæta á orkuna, fín leið til þess er að fara í gott partý  Góða skemmtun

[Sigríður B Sigurðardóttir, 18.9.2008 kl. 20:24]

[Linda litla, 18.9.2008 kl. 21:51]

Skemmtu þér í partýinu á föstudagskvöldið..

[Hrönn Sigurðardóttir, 18.9.2008 kl. 23:01]

tak for sidst sæta og góða skemmtun í teiti!

[Emma Agneta Björgvinsdóttir, 18.9.2008 kl. 23:18]

knús á ykkur bæði.

[Helga skjol, 19.9.2008 kl. 06:18]

[Guðríður Pétursdóttir, 19.9.2008 kl. 08:19]

þú ert ekki gömul frekar en ég,ég fæ reglulega yfir mig svona.. eins og ég gæti sofið,ekki í heila öld,heldur tvær...

ég hef verið ansi slæm undanfarið og langað að gefast upp, ég tek þig ásamt fleirum til fyrirmyndar og reyni að láta það hvetja mig til að gefast ekki upp

[Hólmdís Hjartardóttir, 19.9.2008 kl. 11:53]

[Ólöf Jóhanna Pálsdóttir, 19.9.2008 kl. 17:51]

Eigðu góða helgi og vonandi nærðu að hlaða batteríið.

[Katrín Snæhólm Baldursdóttir, 19.9.2008 kl. 18:04]

La líf.....alltaf einhver verkefni að glíma við og þú mátt sko eiga það að þú ert ferlega flink manneskja og móðir. Sendi þér orkustrauma og gleðilegustu óskir i partýið Jóna mín. Takk fyrir síðast!!!

[Bergljót Hreinsdóttir, 19.9.2008 kl. 23:28]

[María Guðmundsdóttir, 20.9.2008 kl. 07:04]

[Heiða B. Heiðars, 20.9.2008 kl. 11:01]

Shit Jóna!!! Ég get ómögulega bæst í knús-hópinn né dáist-aþþér-hópinn hérna!!! Fjandinn!!

Þannig að...djöfull ertu nastý að rugla kerfinu fyrir vesalings barninu með því að þvælast í partý!!! :)

[Sigrún Jónsdóttir, 20.9.2008 kl. 13:51]

[Linda Linnet Hilmarsdóttir, 20.9.2008 kl. 16:25]

Innlitskvitt og góða ljúfa helgi

[Svava frá Strandbergi , 20.9.2008 kl. 23:56]

[HÁ (IP-tala skráð) 21.9.2008 kl. 23:08]

Kannast við þessa tilfinningu: Bróðir minn er með geðhvarfasýki, og það voru oft ansi skrautlegar uppákomur í kringum veikindin (á meðan við bjuggum undir sama þaki). Og manni líður eftir á eins og maður hafi verið að hlaupa maraþon, eða að trukkur hafi keyrt yfir mann. Ótrúleg orkusuga.

Ég les annars oft bloggið þitt (en kommenta aldrei). Mér finnst ótrúlega áhugavert að fá að lesa um son þinn, gefur manni svo góða sýn á það hvernig það er að vera einhverfur. Og svo ertu náttúrulega góður og skemmtilegur penni!

[Jóna Á. Gísladóttir, 21.9.2008 kl. 23:37]

Takk fyrir kveðjurnar. og öll hjörtun, þau eru svo krúttleg og hlý

Hörður. Þetta er rétt hjá þér. Ég er voðalega fegin að finna að ég sé enn að þroskast. Ekki veitir af

HÁ. Takk kærlega fyrir kommentið. Geðhvarfasýki þekki ég ósköp lítið til en mikið ofsalega finnst mér það sorglegur sjúkdómur. Ekki kannski síst fyrir ástvini. Hlýtur að vera skelfilegt að sjá persónuna sem maður elskar breytast. Og þessu fylgir oft ofsaleg vanlíðan fyrir þann veika, ekki satt?

Eins er með Alzheimer. Hlýtur að vera skelfilegt fyrir fólk að sjá maka sinn hverfa inn í Alzheimer-heim. Ofsalega sorglegt.

[Erla (IP-tala skráð) 22.9.2008 kl. 20:55]

Segir eins og Heiða, greið- sá einhverfi, það er verið að rugla öllu kerfinu hjá honum, ekki er lífið létt hjá honum.

Hann fær alla mína samúð