Endaþarmsopið hvíttað

Þessi bráðfyndna færsla hér hjá Heiðu Þórðardóttur rifjaði upp fyrir mér grein í Fréttablaðinu fyrir mörgum mánuðum síðan.

Ég var að fletta blaðinu í makindum mínum einn morguninn og það var stór mynd af Brad Pitt sem fangaði augað. Ég las greinina sem fylgdi myndinni og það kom í ljós að greinin fjallaði alls ekki um Brad Pitt, heldur nýjasta æðið í Hollywood (svo það getur svo sem vel verið að Brad hafi eitthvað með þetta að gera).

Málið var nebblega hvíttun á endaþarmsopum. Ég er ekkert að grínast með þetta. Raunin er víst sú að þetta svæði dökknar með árunum svo þetta er bara partur af því að halda sér unglegum í útliti, góðir hálsar.

Að sjálfsögðu byrjaði þetta hjá klámmyndaleikurum þar sem allir krókar og kimar eru opinberaðir. Og eins og gefur að skilja þá er alls ekki hægt að vera með of dökkt svæði í kringum endaþarminn. Það getur hvaða kjaftur sem er sagt sér það sjálfur.

Trendið færðist svo yfir til Hollywood og nú fara stjörnurnar í hvíttingu uppi og niðri, í norðri og suðri og láta svo lyfta í vestri og austri.

Komin með andlit aftur

Andy Rooney var farinn að bæra á sér aftur svo ég skellti mér í litun og plokkun í dag (innskot fyrir karlmenn; litun á augabrúnum og augnhárum, plokkun á óstýrlátum augabrúnum).

Var að velta því fyrir mér áðan hvenær ég fór síðast og mundi þá að ég bloggaði einmitt um þann stórmerkilega atburð. Svo ég ákvað að finna færsluna sem þið getið séð hér ef þið hafið áhuga.

Það kom mér á óvart að það eru rúmlega 2 mánuðir frá því að ég fór síðast. Það þýðir að ég hef verið án minnar ''náttúrulegu'' fegurðar í u.þ.b. heilan mánuð.

Segið svo að konur séu dýrar í rekstri. Ég þurfti samt nauðsynlega að kippa með mér kornhreinsi, plokkara og kinnalit úr hillunum á snyrtistofunni.

 

Ég er hrædd um að týnast

Jæja kæru bloggvinir og aðrir.

Ég hafði mig loksins í það að láta myndina af Marilyn vinkonu minni hverfa og setja inn mynd af sjálfri mér í staðinn. Planið var að klæðast einhverju rauðu, smella af mynd og setja hana hér í prófílinn. Ástæðan fyrir rauðu var kjóllinn sem Marilyn klæddist. Fannst að ég yrði að hafa eitthvað sem minnti á myndina sem er búin að vera andlit mitt í eina 3 mánuði. Ég er nebblega hrædd um að týnast svona litlaus.

En ég á ekkert rautt til að klæðast og svo er brjóstaskoran mín ekki eins fín og á Mary babe.

Það verður reyndar fróðlegt að sjá hvort ég verði minna lesin á næstu dögum en þegar Marilyn hin litríka og brjóstgóða prýddi forsíðuna hjá mér.  

 

Goodbye Norma Jean....  **sniff**