Ljúf kvöldstund þrátt fyrir brjóst með útþrá

 

Í gærkvöldi hittumst við þrjár vinkonurnar heima hjá Ellisif bjútí-vinkonu; Ellisif, Brynja Berlínar-búi og ég. Tilefnið var koma Brynju á Frón. Ásta var fjarri góðu gamni sökum götugrills á heimaslóðum.

Ég var í sjöunda himni yfir að fá tilefni til að komast út úr húsi og í burtu frá hundahárunum sem eru að yfirtaka heimili mitt eins og illa viðráðanlegt meindýr. Ég var svo glöð að ég ákvað að taka fína-pakkann á þetta. Sturta mig og mála og fara  í svolítið svona hugguleg föt. Og þá stóð ég frammi fyrir vandamáli.

Vandamálið er ekki að ég eigi engin hugguleg föt. Vandamálið er ekki einu sinni að ég komist ekki í þessi föt þrátt fyrir að eitt og eitt kíló hafi skvísað sér á kroppinn á mér í sumar.

En eitt er að komast í fatnað. Annað er að hann sitji vel. Svo er líka allt annað að hann haldist utan á manni.

Ég ákvað að fara í þykkum sokkabuxum, hnéháum stígvélum og skyrtukjól, smelltum að framan. Ég var bara bráðhugguleg þegar ég fór að heiman.

Eftir tvö rauðvínsglös, fjöldann allan af snittubrauðs-sneiðum með hráskinku og parmisan og hvítmygluosti þöktum hnetum, möndlum og sírópi, þá fór að halla undan fæti hjá huggulegu konunni.

Við hverja hlátursroku smelltist ein smella á skyrtukjólnum frá. Brjóstin á mér bókstaflega brutust út úr kjólnum og svo mjaðmir og magi. Huggulegt!

Í félagsskap þessara kvenna þykir þetta nú ekki mikið má og kemur ekki að sök og þar sem ég á annað borð var  komin langleiðina úr leppunum þá fékk ég yndislegt nudd hjá Ellisif.

Eins og oft vill verða þá tók kveðjustundin við útidyrahurðina hátt í hálftíma og á endanum vorum við allar búnar að krossleggja fæturnar þar sem við stóðum, til að pissa ekki í okkur af hlátri. Spurning um að herða á grindarbotnsæfingunum.

Ég náði heim undir morgunn. Var í fötum sem betur fer og ekki pissublaut. Geri aðrir betur.