Kynlífsreglur á því herrans ári 1937 - Forleikurinn - Undirbúningur afmeyjunar

Úr bókinni Kynlíf eftir Fritz Kahn:

2. hluti, grein 169. Forleikurinn: (grein 168. Eftir veisluna, er hér framar á síðunni)

Þegar loks er komið að augnabliki samfaranna, verður maðurinn að sýna mikla háttvísi. Hann má ekki ráðast að konu sinni eins og rándýr, sem stekkur á bráð sína. Þessa nótt verður hann að bæla fýsnir sínar og leggja frekar stund á að líkjast lækni, sem kominn er til þess að hjálpa þeim er þjáist.

Hahahahahahahahahahahahahahahhahahahahahhahahahahhahahahahhaha

Ekki slógu verðlaunin í gegn

Sá tíuþúsundasti kvittaði ekki einu sinni.  

og hvar eru allir bloggvinirnir mínir? Á auðvitað ekki við þessar elskur sem kvittuðu samviskusamlega fyrir innlit til að gleðja mig... sniff sniff.

Já... ég er bara soldið öppsett. Ef það væri til grátandi kall þá væri hann hér.  Í staðinn kemur þessi og þessi  og þessi  og þessi

10.000 heimsóknin er í uppsiglingu

Góðan og blessaðan daginn bloggarar nær og fjær.

Mér var bent á áðan af yndislegri stúlku að í dag ætti ég að ná inn 10 þúsundasta aðdáandanum og hvet ég alla sem hingað koma í dag til að kvitta fyrir innlit.

Það eru verðlaun fyrir þann tíu þúsundasta og haldið ykkur nú..... dadadadadada..

AÐ FÁ MIG SEM BLOGGVIN

 

Núþegarbloggvinirmínir; þið eruð bara heppin og þakkið fyrir það.

Prófarkarlesarar, Leoncie og póstnúmerið í Eyjum

Fólki er tíðrætt um að það virðist vanta allt sem heitir yfirlestur á mbl.is. Undarlegt orðalag í skrifuðum fréttum er orðið daglegt brauð og oft engu líkara en fólk sem er ekki alveg fulltalandi íslensku sjái um skrifin.
Já það er af sem áður var með prófarkarlestur, virðist vera.

 

Ég var að vinna á smáauglýsingadeild DV í gamla daga þegar smáauglýsingar voru eini ódýri mátinn
til að koma dóti eins og fótanuddtæki í sölu og einkamálaauglýsingar byrjuðu allar svona: Kona óskar eftir kynnum við fjárhagslega sjálfstæðan karlmann á aldrinum...
Það var stranglega bannað að auglýsa eftir ríkum manni til að aðstoða með fjármálin því það taldist að sjálfsögðu dulbúin auglýsing fyrir vændi.
Á DV riðu prófarkarlesararnir húsum á álagstímum og sendu oft sömu smáauglýsingarnar í leiðréttingu aftur og aftur. Á föstudögum var alltaf ein af okkur á vaktinni send í ''leiðréttingar'' en það þýddi sæti í þægilegum stól upp á ritstjórn, fjarri argaþrasi móttöku og símavörslu. Þetta var eftirsótt hlutskipti og þarna sat maður (og reykti) og leiðrétti allt sem kom frá prófarkarlesurunum.

Mér er sérstaklega minnisstætt vesenið í kringum orðið ''Stór-Reykjavíkursvæðið''. Höfuðin nánast snerust í heilhring á hálsinum á prófarkarlesurum ef maður notaði þetta orð. Það var alveg bannað. Varð að vera ''Reykjavík og nágrenni''. En kúnninn vildi nota þetta orð og það var agalega erfitt að útskýra afhverju ekki mátti setja það í auglýsinguna hjá viðkomandi.
Á DV varð maður sérfræðingur í tegunda nöfnum á bílum, dekkjastærðum, spoilerum, póstnúmerum um land allt og síma-svæðisnúmerum (já að er sko orðið langt síðan þetta var, muniði eftir þessu? 98 fyrir V-eyjar, 96 fyrir framan símanr. á Norðurlandi o.sfrv.).

Dansmærin Bonnie og Indverska prinsessan Leoncie áttu sinn fasta dálk í smáauglýsingunum og ríkti afar hörð samkeppni þeirra á milli.

Á DV vélritaði ég upp svakalegar langlokur um diskadrif, MB, GB, Mhz, skjákort og litaskjái án þess að hafa hugmynd um hvað ég var að skrifa. Er ekkert skárri í dag hvað varðar tölvumál.

Allt fór þetta fram undir vökulum augum prófarkalesara sem sinntu starfinu sínu af mikilli samviskusemi og þótti okkur stundum nóg um.
Eitthvað segir mér að ekki sé lagt jafn mikið upp úr þessu starfi í dag og er það miður.