Kynlífs-reglur árið 1937 - eftir brúðkaupsveisluna - undirbúningur afmeyjunar

Úr bókinni Kynlíf eftir Fritz Kahn:

2. hluti, grein 168. Eftir veisluna:

Frá því augnabliki, að brúðguminn yfirgefur gestina og leiðir brúðina til sængur, ber honum að viðhafa hina ýtrustu nærfærni. Aldrei hefur honum verið meiri þörf á að sýna alla þá viðkvæmni og nærgæti, sem hann á til. Hann verður að hafa í huga, að brúðkaupsdagurinn hefur verið nógu erfiður þegar. Brúðkaupsdagurinn er skemmtun fyrir gestina en mikil áreynsla fyrir brúðina, og að kvöldi er hún venjulega uppgefin.

Það er mjög viturlegur siður, sem sumar austrænar þjóðir hafa, að leyfa brúðhjónum ekki samvistir fyrr en þriðju nótt eftir brúðkaupið. Slík bið, þótt holl sé, samræmist ekki skapgerð Evrópuþjóða, en brúðguminn ætti samt að fara sér hægt að öllu. hann má ekki ryðjast inn til brúðarinnar, eins og hann væri orðinn of seinn fyrir á nefndarfund. Hann ætti að unna henni næðist eina stund, til þess að ná sér dálítið eftir dagsins ys og þvarg, og leyfa hinum blíðari tilfinningum að komast að. Þetta hjónaband, sem hann hefur stofnað til í dag, á sér langa framtíð; þau munu eiga svo mörg kvöld til samvista í vændum, jafnvel eftir að þau æskja þess ekki lengur. Látum þau njóta töfra þessarar stundar, sem aldrei kemur aftur. Eins og maður rýkur ekki strax til að lesa fallega bók, sem hann hefur þegið að gjöf, heldur nýtur þess að handleika hana og dázt að bandinu og hlakka til þeirrar stundar að fá að lesa hana í næði, ætti hann heldur ekki að hafa of mjög hraðann á að opna bók ástarinnar.

Ég ákvað þar sem allir keppast um hér á mogga blogginu að fjalla um kynlíf að hellast ekki úr lestinni. Verð hér á næstunni með fræðandi pistla um kynlíf fyrr á tímum. Þetta er náttúrlega rugl og hefur verið hnattræn sjálfsblekking þarna um árið 1937. En um leið afskaplega fræðandi og náttúrlega svona gapandi fyndið. Svona ó mæ god fyndið.

hvet alla til að lesa þetta

Bloggvinur benti á þetta á bloggi sínu.

Þetta er svo sem ekkert nýtt fyrir mér. Hef kynnst þessu í gegnum t.d. systur mína og fjölskyldu hennar. Hérna er maður sem hefur unnið allt sitt líf, borgað í lífeyrissjóð og skilað sínum sköttum og skyldum til þjóðfélagsins. Þegar svo heilsan gefur sig og hann þarf á þjóðfélaginu að halda hvað gerist. Ég veit, þetta er ekkert nýtt en afhverju í ósköpunum látum við þetta yfir okkur ganga??? Þetta er náttúrlega bara rugl. RUGL. Það rífur úr manni hjartað að lesa svona pistil, þar sem allur tilfinningaskalinn er, reiði, sorg og vonleysi. Töpuð lífsbarátta. Hugsið ykkur. Þetta vekur mann til umhugsunar og rúmlega það. Þetta er að gerast allt í kringum okkur og getur orðið líf manns sjálfs einhvern daginn. Ég á góðri heilsu að fagna en það getur allt breytt til hins verra á svipstundu.

Við lesturinn, mundu að þetta gæti verið þú.

http://gjonsson.blog.is/blog/tilveran/entry/197031/