Neyðarfundur

Ég er búin að vera óvenju upptekin á kvöldin undanfarið. Námskeiðið hjá Þorvaldi vini okkar og svo var efnt til neyðarfundar í kvöld.
Foreldrar barna í 2. og 3. bekk í Öskjuhlíðarskóla hittust í kvöld og lögð voru drög að áætlun um að knýja fram mannsæmandi menntun fyrir börnin okkar. Við höfum áhyggjur af því sem virðist vera minnkandi fjárveiting til skólans því starfsfólk skólans er að hætta í stórum stíl. Álagið er orðið svo mikið á hvern og einn vegna þessa og starfsfólkið gefst upp, Það lítur út fyrir dökk haust á þessum vettvangi. Við munum feta okkur upp valdastigann þar til árangri er náð. Við erum ákveðin í því að linna ekki látum fyrr en réttlætið nær fram að ganga. Það er ljóst eftir fund kvöldsins að það er vilji til að byggja upp sterka samstöðu meðal foreldra. Það eru systkinahópurinn Ótti, Reiði, Vanmáttur og Vilji sem rekur fólk áfram. Við ætlum ekki að láta bjóða börnunum okkar upp á þetta.
Hvert og eitt foreldri á þessum fundi hefur þurft að heyja hverja baráttuna á fætur annarri fyrir barnið sitt allt þess líf á einn eða annan hátt. Það er nóg komið. Hvernig í ósköpunum stendur á því að við þurfum að berjast fyrir því að börnin fái þá menntun sem önnur börn á þeirra aldri fá. Skólinn er að breytast í geymslustað og hverjum er um að kenna. Hvað er að gerast? Takmarkið er að komast að örsökinni og uppræta hana.