Hægt að drukkna við allar aðstæður

Bretinn tilkynnti áðan að hann ætlaði að skella sér í sturtu sem er auðvitað ekki í frásögur færandi.

Svo ég sit hér í rólegheitum, hangandi inn á bloggsíðunum. Heyri vatnið renna og svo byrjar sá breski að hósta. Ég veitti því enga sérstaka athygli til að byrja með en svo bara hætti maðurinn ekkert þessu hóstagjöltri. Ég hugsaði með mér að hann hlyti að hafa nælt sér í hálsbólgu þarna í Tjalla-landi um helgina því ekki er reykingunum fyrir að fara á heimilinu lengur. Ég spyr hann með umhyggju og ástúð í röddinni þegar hann kemur niður, hreinn, fínn og ekki hóstandi. Ástin mín ertu orðinn kvefaður eða eitthvað?

Nei ekki var því að heilsa. Maðurinn gleypti svona mikið vatn í sturtunni!! Það er náttúrlega ekki í lagi. Ég hló aðeins of mikið fyrir hans smekk.

Er á fitubömmer og í sjálfsvorkunn

Ég vaknaði á fitubömmer í morgun og með ljótuna.

svona leið mér.

 

 

 

Skánaði ekki við mælingu í heilsuklúbbnum í kvöld. En það þýðir ekkert að vera með sorg og sút. Bara taka sig á. Í fyrsta skipti í 2 ár er ég að láta mér detta í hug að láta sjá mig aftur inn á líkamsræktarstöð. Málið er bara að mig vantar fleiri klukkustundir í sólarhringinn. Verð að viðurkenna að ég er hálfpartinn að vorkenna sjálfri mér líka. Er að upplifa allt í kringum mig að börn vinkvennanna eru orðin það stór að þær geta leyft sér að láta sig hverfa í klst út af heimilinu, t.d. í leikfimi. Það er ekki þannig á mínu heimili og er ekkert að fara að breytast. Sá einhverfi er ekkert að vaxa úr grasi á næstunni. En þá er bara að sníða sér stakk eftir vexti eins og amma hefði sagt. Drífa sig í ræktina á morgnana eða á kvöldin eftir að Bretinn er kominn heim.

Welcome home honey. smakk smakk. Goodbye honey

Herman í dag þennan yndislega mánudag