Fita og sól eiga illa saman

Sá Einhverfi er fæddur í september 1998. Því var það svo að sumarið 1998 var kvöl og pína fyrir mig. Sól og hiti er ekki ekki my cup of tea (or coffie for that matter) þegar ég er í yfirvigt. Í hverri mæðraskoðun var ég tekin í gegn fyrir það hvað ég bætti miklu á mig. Ég man ekki hvað ég þyngdist mikið á meðgöngunni. Eitt af þessum atriðum sem eru geymd í undirmeðvitundinni og ég held þeim niðri því ég kæri mig ekki um að muna það.

Þó man ég eftir öðru sumri sem var sýnu verra. Sumarið 1991. Þá um vorið kom ég heim eftir vetrarlanga dvöl í lýðháskóla í Noregi. Ég fitnaði um 10 kg þann veturinn og kom kjagandi heim á klakann. Sem var svo ekki klaki eftir allt saman. Þetta er heitasta sumar í manna minnum (allavega mínu minni). Ég var með svart hár og átti ekkert nema svört föt sem miðuðust öll við að hylja sem mest af kroppnum á mér. Mér fannst hárið sífellt vera límt við ennið á mér og fötin við líkamann. Úff hvað mér leið hrikalega illa. Dreymdi um að liggja allsnakin á sundlaugarbakka svo ég gæti velt mér út í vatnið eins og flóðhestur. Enda leið mér eins og einum slíkum. En ég hefði ekki fyrir mitt litla líf látið sjá mig léttklædda neins staðar, allra síst allsbera í sundi.

Ég veit ekki afhverju ég fór allt í einu að hugsa um þetta. Haustið er komið, ég þurfti að skafa rúðurnar á bílnum í morgun og laufin á trjánum virðast hafa það eina markmið að fjúka inn í húsið hjá mér. Ég þarf ekki að hafa neinar áhyggjur af því að svitna í sól næstu 7 mánuði eða svo. Svo hvað er ég að röfla? Veit ekki.