Lexía dagsins: Aldrei að treysta undirmönnum fyrir velferð sinni

 

Allir kannast við ''trausts-æfinguna''... þessa þar sem maður á að láta sig detta, afslappaður og fullur trúnaðartrausts afturábak. Treysta því að skólasystkini/vinnufélagar/námskeiðsfélagar grípi mann.

Þessi æfing var tekin á námskeiðinu í gær. Og önnur æfing sem ég hef aldrei heyrt um né séð. Og hún var virkilega skemmtileg.

Hópnum, um 20 manns, var raðað upp með nokkuð jöfnu millibili í kringum malarvöll. Kannski svona 10 metrum að lengd. Svo batt stjórnandi námskeiðsins trefil fyrir augun á okkur (einu í einu) og við áttum að hlaupa langsum eftir malarvellinum, blindandi.

Þessi æfing snýst um það að treysta á að fólkið í kringum völlinn stoppi okkur af þegar út á enda er komið. Eða þá ef innbyggði áttavitinn bregst og fólk hleypur út til hliðanna í staðinn fyrir beint áfram.

Minn áttaviti virðist aldrei hafa verið til. Ég hljóp af stað og tók óafvitandi ákveðna stefnu  til vinstri. Var nokkuð góð með mig og hljóp á ágætis hraða. Allt í einu fann ég að það var einhver hindrun fyrir framan mig og á sama sekúndubroti byrjaði þessi hindrun að tala. Mér brá svo mikið að ég byrjaði að öskra og virtist ekki geta hætt því. Hélt áfram eftir að ég reif af mér trefilinn og sá einn vinnufélagann beint fyrir framan mig. Greinilegt að einhver stressviðbrögð gerðu þarna vart við sig.

Fólk hljóp þarna um víðan völl. Sumir af nokkru öryggi og hefðu endað upp á þjóðvegi ef þeir hefðu ekki verið stoppaðir. Sá næstsíðasti ákvað að treysta fullkomlega á vinnufélaga sína og tók á þvílíkan sprett að það var engu líkara en hann ætlaði að setja met í spretthlaupi. Hlutirnir gerðust hratt og þar sem ég stóð á hliðarlínunni fóru að renna á mig tvær grímur. Ljósastaurar voru meðfram vellinum á hægri hönd og þaðan sem ég stóð virtist maðurinn stefna á einn slíkan. Þetta var einn af stjórum fyrirtækisins og sitthvoru megin við staurinn sem hann stefndi á stóðu tveir undirmenn hans. Karl og kona. Hvort um sig hélt að hitt myndi stoppa hann af svo bæði stóðu þau nokkuð afslöppuð með staurinn á milli sín. Það var ekki fyrr en ég byrjaði að góla sem einhver viðbrögð urðu en það var of seint. Yfirmaður þeirra hljóp á staurinn. Bang. Fólk tók andköf og hélt niðrí sé andanum. Þegar hann reif af sér trefilinn og óskaddað en annars grimmúðlegt andlitið birtist, sprungu allir úr hlátri. Mjög traustvekjandi og samúðarfullur hópur þarna á ferð.

Það er aldeilis hægt að treysta á ykkur, sagði hann heldur þóttalega.

Ég veit ekki alveg hvernig lífið hjá þessum tveimur undirmönnum hans var í vinnunni í dag en það er alveg öruggt að þessi létta traust æfing bar ekki tilætlaðan árangur á þessu námskeiði. Eða hvað finnst þér Hjölli?