Látið eins og þetta sé skrifað fyrir miðnætti á föstudagskvöldi

Það var gott að vakna í morgun og uppgötva að það væri föstudagur en ekki mánudagur. Ég held að fólk hafi nú svona almennt tekið sér hálfan daginn í að muna að það væri helgi framundan. T.d. gleymdist algjörlega að versla inn fyrir okkar venjulega föstudagsmorgunkaffi í vinnunni, það var svo mikill mánudagur í fólki eftir fríið í gær.

Í gær sagði Sá einhverfi í fyrsta skipti fimm orða setningu all on his own: Má ég fá gulan ís.

Hann er líka farin að biðja mömmu sína um að syngja í fyrsta skipti á ævinni. En eitt af því fyrsta sem bæði börnin mín lærðu að segja var: mamma ekki syngja.

Ég neita að trúa því að það hafi eitthvað með sönghæfileika mína að gera. Þessi kona hér var líka vanmetin.

Athugasemdir

[Jenný Anna Baldursdóttir, 19.5.2007 kl. 00:59]

Ég skildi aldrei neitt í hvers vegna stelpurnar mínar hágrétu í hvert sinn sem ég byrjaði að syngja fyrir þær.  Smútsj og góða helgi.

[Jenný Anna Baldursdóttir, 19.5.2007 kl. 01:25]

Æi ég gleymdi að óska þér til hamingju með framfarirnar hjá stráknum.  Hvert skref er kraftaverk er það ekki?

[Jóna Á. Gísladóttir, 19.5.2007 kl. 15:37]

Takk Jenný. Hvert skref gleður óendanlega mikið. Bretinn og ég erum oft eins og hoppandi glaðir fávitar yfir hinum minnstu atriðum.